Bolesław Kapitan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bolesław Kapitan
Data i miejsce urodzenia

21 września 1932
Jamy

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Okres

od 1973
do 1978

Poprzednik

Włodzimierz Reczek

Następca

Marian Renke

Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Okres

od 1986
do 1988

Poprzednik

Marian Renke

Następca

Aleksander Kwaśniewski

Konsul generalny PRL w Leningradzie
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Wacław Jagielnicki

Następca

Zdzisław Nowicki

Bolesław Kapitan (ur. 21 września 1932 w Jamach) – polski działacz polityczny i sportowy, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1973–1978; 1986–1988) oraz Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1985), konsul generalny w Leningradzie (1988–1990).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra i Karoliny. W czasie II wojny światowej stracił oboje rodziców, brata i siostrę. W wieku 11 lat przeżył pacyfikację swojej rodzinnej wsi Jamy, dokonaną przez Niemców 8 marca 1944. Późne dzieciństwo spędził w domu dziecka[1].

Uzyskał wykształcenie na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Był nauczycielem szkół średnich i wykładowcą akademickim, autor artykułów na tematy obyczajowe, historyczne i sportowe, jak również książki pt. Rozmowa z wnuczką.

Działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, będąc m.in. przewodniczącym Komitetu Absolwentów Uczelni Radzieckich przy Zarządzie Głównym TPPR. Dwukrotnie pełnił obowiązki prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1973–1978; 1986–1988), był także szefem Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki.

W Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Toruniu oraz zastępcą członka Komitetu Centralnego. W 1980 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji z okręgu Toruń, który sprawował do 1985. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W latach 1988–1990 był konsulem generalnym w Leningradzie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Markiewicz: Pacyfikacja wsi Jamy. 8 marca 1944. Ostrów Lubelski: Towarzystwo Ziemi Ostrowa Lubelskiego i Urząd Miejski w Ostrowie Lubelskim, 2004, s. 32. ISBN 83-89616-40-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]