Bitwa pod Myśliborzem (Soldinem) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Myśliborzem (Soldinem)

walki z Brandenburgią
Czas	1278
Miejsce	Myślibórz
Terytorium	Marchia Brandenburska (Nowa Marchia)
Wynik	zwycięstwo Bolesława
Strony konfliktu
Księstwo wielkopolskie Marchia Brandenburska
Dowódcy
Bolesław Pobożny Otto V Długi
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
52°55′29″N 14°51′59″E/52,924722 14,866389

Bitwa pod Myśliborzem (Soldinem) – bitwa stoczona latem 1278 r. pomiędzy wojskami księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego a wojskami margrabiego brandenburskiego Ottona Długiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Latem 1278 r. podjął Bolesław Pobożny ostatnią w swym życiu kampanię przeciw Brandenburgii. Zgromadził liczne siły i połączywszy się z posiłkami księcia pomorskiego Mściwoja II wszedł na terytoria zagarnięte przez Brandenburczyków, czyli tereny leżące między Wartą, Odrą i Notecią. Podczas krótkiej kampanii, trwającej zaledwie osiem dni, Bolesław spustoszył zajęte tereny, a pod Myśliborzem pobił wojska margrabiego Ottona, który próbował powstrzymać działania sił polskich. Wymiernym sukcesem ostatniej wyprawy księcia wielkopolskiego było odzyskanie Santoka.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Konflikty zbrojne w historii Polski

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Zygmunt Boras Książęta Piastowscy Wielkopolski wyd. Poznańskie 1983, str. 153-154
• Aleksander Świeżawski Przemysł – król Polski wyd. DiG 2006, str. 48; 100.