Bitwa pod Boryspolem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Boryspolem
wojna polsko-bolszewicka
Ilustracja
Breguet 14A2 z 16 Eskadry Wywiadowczej na lotnisku pod Kijowem
Czas

2 czerwca 1920

Miejsce

Boryspol k. Kijowa

Terytorium

Ukraińska Republika Ludowa

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
 Polska  Rosyjska FSRR
Siły
2 bataliony z 1 Pułku Piechoty Legionów 58 Dywizja Strzelców
brak współrzędnych

Bitwa pod Boryspolem − bitwa stoczona 2 czerwca 1920 roku w pobliżu miasta Boryspol pod Kijowem, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, część polskiego kontrataku po ofensywie radzieckiej z 27 maja.

Wypad 1 Pułku Piechoty Legionów na Boryspol - podsłuch telefoniczny w marszu
Adam Borkiewicz,
Wypad na Boryspol[1]

Po zajęciu Kijowa 4 maja 1920 roku przez wojska polskie, utworzono mały przyczółek na wschodnim brzegu rzeki. Gen. Edward Śmigły-Rydz obawiał się, że radziecka 12 Armia dokona bezpośredniego ataku na przyczółek. Aby temu zapobiec i spowodować zakłócenia w radzieckich przygotowaniach, powołał grupę uderzeniową w Kijowie, składającą się tylko z dwóch batalionów piechoty z 1 pułku piechoty Legionów. Polskie jednostki zostały załadowane na barki rzeczne w Kijowie i przeprawiły się przez Dniepr w pobliżu wsi Wityczew.

Wczesnym rankiem 2 czerwca grupa uderzeniowa 1 pp Leg. zaatakowała miasto Boryspol, gdzie sowiecka 58 Dywizja Strzelców przygotowywała się do ataku. Choć liczebnie sowiecka jednostka przewyższała polską grupę uderzeniową, oddziałom polskim udało się zaskoczyć Sowietów, którzy po krótkiej potyczce wycofali się na wschód. Po zdobyciu rosyjskich magazynów Polacy powrócili do Kijowa. Mimo że straty po obu stronach były niskie, polski atak zakłócił przygotowania grupy sowieckiej, dowodzonej przez Jonę Jakira, do uderzenia na przyczółek. Jednak dalsza ofensywa sowiecka spowodowała, że wojska polskie wycofały się z Kijowa 13 czerwca 1920 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]