Bitwa pod Arkadiopolis (1194) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Arkadiopolis
	Wojna Bizancjum z Bułgarami
	; Pomnik braci Asenowiczów w Wielkim Tyrnowie
Czas	1194
Miejsce	Arcadiopolis, koło Lüleburgaz
Terytorium	Turcja
Wynik	zwycięstwo wojsk bułgarskich
Strony konfliktu
Bułgaria	Bizancjum
Dowódcy
Iwan Asen I	Aleksy Gid; Bazyli Watatsi †
Siły
nieznane	znaczne
Straty
nieznane	wysokie
	Położenie na mapie świata miejsce bitwy
	41,440314°N 27,251471°E/41,440314 27,251471

Bitwa pod Arkadiopolis – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 1194 pomiędzy armią Cesarstwa Bizantyjskiego a Bułgarami podczas najazdu bułgarskiego na ziemie Bizancjum. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską wojsk bizantyjskich i była jednym z najważniejszych sukcesów cara Bułgarii Asena I.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Kryzys jaki dotknął Bizancjum po śmierci cesarza Manuela I Komnena (1180) spowodował wzrost ucisku podatkowego ludności bułgarskiej, podległej Bizancjum od dwóch wieków. W końcu w roku 1186 wybuchło antybizantyjskie powstanie pod wodzą braci Teodora-Piotra oraz Asena z możnego rodu Kumanów. Powstańcy odnieśli szereg sukcesów i w roku 1188 cesarz Izaak II Angelos musiał podpisać rozejm pozostawiając w rękach powstańców większość ziem Bułgarskich. Wojna została wznowiona dwa lata później. Wielka wyprawa Greków doszła pod stolicę – Wielkie Tyrnowo, jednak w czasie odwrotu wpadła w zasadzkę i została rozbita. Od tej pory to Bułgarzy przejęli inicjatywę i rozpoczęli najazdy na ziemie bizantyjskie.

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Utraciwszy szereg ziem, Izaak II postanowił w roku 1194 wykonać kontruderzenie ze Wschodniej Tracji. Dla zmylenia przeciwnika armie zostały podzielone na dwie części. Pierwsza, pod wodzą Aleksego Gida markowała marsz w kierunku wschodnim. Druga, pod dowództwem Bazylego Watatsi ruszyła na Zachód. Obie armie połączyły się w okolicach Arkadiopolis, gdzie spotkały armię bułgarską pod wodzą cara Bułgarii, Asena I. Po niezwykle zaciętej i krwawej bitwie, armia bizantyjska została całkowicie rozbita. Aleksy Gid z resztką armii ratował się ucieczką. Armia Bazylego została zaś zniszczona niemal zupełnie, a on sam zginął na polu bitwy.

Skutki[edytuj | edytuj kod]

Bułgarzy dzięki temu zwycięstwu poszerzyli swoje zdobycze na Bałkanach. Między innymi zdobyli ważne miasto Sredec (późniejsza Sofia).

Porażka Greków nadwerężyła autorytet cesarza Izaaka II Angelosa. Usiłował on odnowić antybułgarski sojusz z Węgrami i w roku następnym przeprowadzić atak z dwóch stron na Bułgarów. Jednak brak koordynacji działań udaremnił plany ofensywne cesarza. Sam Izaak zaś padł ofiarą spisku, który spowodował objęcie tronu Konstantynopola przez brata Izaaka II – Aleksego III. Zdetronizowany Izaak II został oślepiony i zamknięty w jednym z pałaców w Konstantynopolu, gdzie miał spędzić wiele lat wraz ze swoim synem Aleksym.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

bitwa pod Arkadiopolis 970.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Krzysztof Baczkowski (red.): Wielka Historia Świata, t. 5, Późne średniowiecze. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-85719-89-X.