Alfred Greffner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfred Greffner
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1890
Lipowica

Data śmierci

po 1939

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

I Grupa Obrony Lwowa

Stanowiska

dowódca grupy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Ppłk Alfred Greffner w towarzystwie mjr. Konstantego Piotra Jabłońskiego (z lewej) i por. Tadeusza Kaja (z prawej). Lublin, kwiecień 1935.

Alfred Greffner[a], ps. „Radwan” (ur. 19 czerwca 1890 w Lipowicy[2][3][b], zm. po 1939[3]) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Lipowicy[2][b], obecnie część Przemyśla, w ówczesnym powiecie przemyskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bronisława i Anny z Bucheltów[3][c]. Był starszym bratem Bolesława (1891–1939)[3][c].

Od 1912 był członkiem IV Polskiej Drużyny Strzeleckiej we Lwowie oraz instruktorem na kursach PDS w Rabce i Nowym Sączu (od 15 lipca do 2 sierpnia 1914). Po wybuchu wojny i skróceniu kursu w Nowym Sączu zgłosił się 2 sierpnia 1914 do miejsca koncentracji oddziałów strzeleckich w Krakowie[3].

Od 7 sierpnia 1914 był komendantem III plutonu 6. kompanii I baonu, a następnie II plutonu 3. kompanii III baonu 1 Pułku Piechoty. 22 października 1914 został ranny w bitwie pod Laskami. 2 lipca 1915 został mianowany chorążym[5]. Później służył w 5 Pułku Piechoty. Pod koniec 1915 został odkomenderowany do Komendy Legionów Polskich, a 17 lutego 1916 przeniesiony do III Baonu Uzupełniającego. Od 1 marca 1916 był instruktorem w Szkole Podoficerskiej w Kozienicach, a następnie oficerem 1. kompanii uzupełniającej przy Komendzie Grupy LP. W maju 1916 powrócił do 5 pp. 4 lipca 1916 wyróżnił się w bitwie pod Kostiuchnówką. 1 listopada 1916 został mianowany podporucznikiem piechoty[5]. Służył także w 6 Pułku Piechoty[3].

15 sierpnia 1917, po kryzysie przysięgowym, został zwolniony z Legionów i wcielony do armii austro-węgierskiej. Od 1 listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa (pododcinek Kleparów). Następnie dowodził batalionem zapasowym 1 Pułku Piechoty Legionów[3].

Od 1921 pełnił służbę w 42 Pułku Piechoty w Białymstoku[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 77. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu[8][9]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 27. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W tym samym roku został przeniesiony do 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie na stanowisko dowódcy I batalionu[11]. Później został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[12], a w styczniu 1927 przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[13]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Poznaniu na stanowisko dowódcy II batalionu[14], a później przesunięty na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego[15]. 13 sierpnia 1927 został zameldowany z rodziną na ul. Bukowskskiej 28 w Poznaniu[2]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego komendanta Przysposobienia Wojskowego przy 14 Dywizji Piechoty[16]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 5. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Z dniem 1 maja 1930 został przeniesiony z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII do 63 Pułku Piechoty w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[18][19]. W maju 1933 został przeniesiony na stanowisko kierownika 2 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Lublinie[20]. W latach 1937–1938 był dowódcą Podkarpackiej Brygady Obrony Narodowej w Przemyślu[3]. W 1939 pełnił służbę w 6 Okręgowym Urzędzie WFiPW we Lwowie na stanowisku zastępcy kierownika urzędu[21].

W czasie kampanii wrześniowej walczył w obronie Lwowa, jako dowódca „oddziałów ochotniczych I Grupy Obrony Lwowa” („grupa ppłk. Greffnera”)[22][23]. Później został internowany w obozie Eger na Węgrzech, skąd w styczniu 1940 wyjechał do Budapesztu[3].

Był żonaty z Anną z Draganów (ur. 13 marca 1898 w Nowym Sączu, zm. 5 grudnia 1985 tamże), doktor filozofii, z którą miał dwóch synów: Kazimierza (ur. 5 października 1919 w Nowym Sączu) i Mieczysława (ur. 1 stycznia 1921 w Białymstoku)[2][24].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie nazwiska ppłk. Alfreda Grefnera z „Grefner” na „Greffner”[1].
  2. ↑ a b Wg portalu zolnierze-niepodleglosci.pl urodził się w Lipowcach, w ówczesnym powiecie przemyślańskim[3].
  3. ↑ a b Biogram Bolesława Greffnera potwierdza, że był on bratem Alfreda, podaje jednak, że imię jego ojca to Hipolit[4], a nie Bronisław.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 23.
  2. ↑ a b c d Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2023-11-27].
  3. ↑ a b c d e f g h i j Greffner, Grefner Alfred, ps. „Radwan”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-26].
  4. ↑ Greffner-Beaulieux, Grefner Bolesław Marceli, ps. „Beaulieux”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-01-02].
  5. ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 20.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 143.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 38.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 248, 405.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 324, 348.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 276.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 22.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 171.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 339.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 438.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 591.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  21. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12, 520.
  22. ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 153, 154, 189, 227, 258.
  23. ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 225, 340, 386, autor w stosunku do grupy ppłk. Greffnera użył określenia „pułk Obrony Narodowej” oraz podał odmienny skład grupy.
  24. ↑ Anna Grefner. Grobonet.com. [dostęp 2023-11-27]..
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 6.
  26. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276
  27. ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 6.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 680.
  30. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
  31. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
  32. ↑ Rozkaz 14 Dywizji Piechoty nr 15 z 1928.
  33. ↑ Rozkaz 14 Dywizji Piechoty nr 17 z 1928.
  34. ↑ Na podstawie fotografii [1].
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 239.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Greffner&oldid=72385958”