Agnieszka Stulgińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Agnieszka Stulgińska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 września 1978
Ostrołęka

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytorka

Aktywność

od 1999

Wydawnictwo

Dux

Zespoły
NeoQuartet, Lutosławski Piano Duo, Kwartludium
Strona internetowa

Agnieszka Stulgińska (ur. 5 września 1978 w Ostrołęce) – polska kompozytorka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na Akademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki oraz kierunku kompozycji. Studiowała pod opieką Krzysztofa Olczaka[1]. W latach 2005–2006 odbywała studia (w ramach programu Erasmus) w Hogeschool voor Wetenschap & Kunst Lemmensinstituut w Leuven. Była stypendystką Rządu Belgijskiego na studiach podyplomowych u prof. Luca van Hove w Królewskim Konserwatorium w Antwerpii. W 2012 ukończyła Podyplomowe Studia Muzyki Filmowej, Komputerowej i Twórczości Audiowizualnej na Akademii Muzycznej w Łodzi[1][2].

Jej utwory były wykonywane na wielu festiwalach w Polsce i za granicą (Bałtycki Festiwal Nauki 2004, 2005, 2008; I Latająca Akademia Muzyki Współczesnej 2006, Festiwal „Nowe brzmienia gdańskie” 2006, XIV Festiwal Audio Art 2006, music@venture 2007, Musica Moderna w Łodzi 2007, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku 2008, Gdański Festiwal Muzyczny 2008, intersonanzen w Poczdamie 2013, Musica Electronica Nova we Wrocławiu 2013, Musica Polonica Nova we Wrocławiu 2014, 22. International Carillon Festiwal w Bok Tower Garden, Floryda 2014, IV International Actual Music Festival ''Another Space'' w Moskwie 2014). Kompozycje jej autorstwa grano na koncertach w Akademii Muzycznej i Ratuszu Staromiejskim w Gdańsku, Studiu Polskiego Radia Gdańsk, Centrum Sztuki Współczesnej Stuk w Leuven, Konserwatorium, deSingel oraz Vlinderpaleis w Antwerpii. Jej utwory grano na koncertach Kwartludium, Lutosławski Piano Duo, NeoQuartet, Prometheus ensamble, I Solisti del Vento, Elise Artoisenet & Marie Noelle Betce Piano Duo, Śląskiej Orkiestry Kameralnej, Warsaw Contemporary Ensemble, Lux:NM, Kwadrofonik, Cayuga Chamber Orchestra, Orkiestry Kameralnej Progress oraz Palomar Ensemble[1].

Współpracuje z reżyserami, fotografami, designerami, wizualistami i choreografami. Tworzy różne projekty multimedialne[3][4].

Jest laureatką Composer Alive w Chicago, CCO Composers Showcase w Ithaca, konkursu kompozytorskiego „Musiconversations” w Teksasie, 46. Konkursu im. Tadeusza Bairda (III miejsce), konkursu na utwór multimedialny dla festiwalu music@venture oraz na utwór dla zespołu Prometheus ensamble[1]. Była uczestniczką czteroletniego (2004–2011) programu promocji młodych kompozytorów Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego. Została wyróżniona za muzykę do sztuki „Sonata Jesienna” według scenariusza Ingmara Bergmana[1][3]. W 2008 była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[5]. Znalazła się w gronie kilkunastu stypendystów programu „Młodzi Kompozytorzy w hołdzie Fryderykowi Chopinowi”[6].

Skomponowała muzykę do filmów Dzikie róże (2017) i Jaśniejsze barwy (2010)[7][8].

Utwory kompozytorki poruszają m.in. temat kobiecości, sytuacji kobiety w społeczeństwie oraz kobiecej psychiki. Wykorzystuje biały głos śpiewaczek[9][10][11][12][13].

Jej matka jest Kurpianką[14]. Od niej uczyła się tańców kurpiowskich[9][13]. W swojej twórczości Stulgińska podejmuje temat muzyki z kurpiowskiej Puszczy Zielonej (np. Wesele – Inicjacja z 2019 – utwór oparty na pieśniach obrzędowych, trampanych oraz tańcach z Kurpi, zadedykowany matce kompozytorki i nauczycielkom, Bronisławie Świder i Antoninie Deptule z Bandyś, członkiniom Bandysionek)[10]. Kompozytorka bierze udział w wydarzeniach muzycznych w regionie[15][16] i Warszawie (np. Festiwal Wszystkie Mazurki Świata), jak również uczestniczy w kultywowaniu tradycji kurpiowskich[13]. Na Stulgińską wpływ mają też pieśni poleskie. Jej ojciec pochodził z Kresów, z obszaru obecnej Białorusi[13]. Bliska jest jej muzyka etniczna, ludowa[9][13].

Prowadzi zajęcia i warsztaty dla młodzieży, dzieci oraz dorosłych. W jej ofercie znajdują się m.in. warsztaty tworzenia muzyki do baśni i legend skandynawskich, kaszubskich oraz kurpiowskich, zajęcia z zakresu rytmu, melodii i harmonii w naturze i mieście, jak również warsztaty słuchania[9].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • 2013: Agnieszka Stulgińska. Chamber Works (Dux)
  • 2011: NeoQuartet (Dux)
  • 2010: Òpòwiédz mie bôjkã/Opowiedz mi bajkę (Nadbałtyckie Centrum Kultury)
  • 2008: Young Composers in Tribute to Fryderyk Chopin (Dux)
  • 2008: Vivat Academia. 60 lat Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku (Akademia Muzyczna im. S. Moniuszki w Gdańsku)[1][17].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

  • 1999: Studium dźwięku na fortepian, Strach przed snem na fortepian
  • 2000: Tworzywo na skrzypce i flet, Ras na perkusję
  • 2001: Dwoje na fortepian, KZS na skrzypce, klarnet i fortepian, Bajka o chrabąszczu na klarnet, wiolonczelę i fortepian
  • 2003: Piene na klarnet i live electronic
  • 2004: Spojrzenie światła na skrzypce, klarnet, wibrafon i fortepian; muzyka do filmu Ave, decydujący moment w reż. Waldemara Żuchowskiego
  • 2005: Legenda ze starej baśni na trąbkę, puzon, tubę, marimbę, perkusję, fortepian i taśmę; Zaczarowane pudełeczko na skrzypce, klarnet, wibrafon, fortepian i taśmę
  • 2006: Impresje na kwartet smyczkowy
  • 2007: Let’s Meet na dwa fortepiany
  • 2009: In Credo na perkusję i orkiestrę smyczkową
  • 2010: Ori na klarnet, wiolonczelę, akordeon i gitarę elektryczną
  • 2011: Stara rzeka na orkiestrę kameralną
  • 2012: FGT (Flying garbage truck) na saksofon, skrzypce, wiolonczelę, akordeon, fortepian i taśmę[1]
  • 2013: Faza N.Rem na 2 fortepiany, perkusję i elektronikę
  • 2014: Conversionis na głos, perkusje i fortepian
  • 2015: Prześwity na instrumenty historyczne oraz przestrzeń Bazyliki Mariackiej[18]
  • 2020: Polichromie Świętojańskie na organy, orkiestrę kameralną i zespół śpiewaczy[18][19]
  • 2020: Trzy kobiety[20]
  • 2019: Suita pieśni miłosnych PLANH na flety, skrzypce i wiolonczelę, MON JOYEUX SOUVENIR na skrzypce, wiolonczelę i flet, MISSING VOICES na flet, skrzypce i wiolonczelę z opcjonalną taśmą, AFTER BAUDE CORDIER na flet, skrzypce i wiolonczelę, TRIPLUM na skrzypce, flet basowy, wiolonczelę i ścieżki audio z taśmą[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Agnieszka Stulgińska | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  2. ↑ Agnieszka Stulgińska [online], polmic.pl [dostęp 2022-03-30].
  3. ↑ a b Biogram | Agnieszka Stulgińska [online] [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  4. ↑ Agnieszka Stulgińska » Zamówienia Kompozytorskie [online] [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  5. ↑ Agnieszka Stulgińska [online], www.gdanskifestiwal.pl [dostęp 2022-03-30].
  6. ↑ Agnieszka Stulgińska – Chamber Works [online], hi-fi.com.pl [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  7. ↑ Agnieszka Stulgińska [online], FilmPolski [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  8. ↑ Agnieszka Stulgińska [online], Filmweb [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  9. ↑ a b c d Mateusz Ciupka, Gdy piszę, idę na całość – rozmowa z Agnieszką Stulgińską [online], 2 października 2019.
  10. ↑ a b Wesele – Inicjacja. [dostęp 2022-03-30].
  11. ↑ Agnieszka Stulgińska – TRZY KOBIETY. [dostęp 2022-03-30].
  12. ↑ Krzysztof Marciniak, Dużo hardości i nieociosania, piasku, błota, zaoranej i wykarczowanej ziemi. O muzyce Agnieszki Stulgińskiej [online], 2019.
  13. ↑ a b c d e Filip Lech, Agnieszka Stulgińska: 80-latki podskakują jak sprężynki [WYWIAD] [online], Culture.pl [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  14. ↑ Agnieszka Stulgińska – wywiad [online], Krzysztof Marciniak, 15 października 2013 [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  15. ↑ Tabor Kurpiowski we wsi Wolkowe: Drabik / Zadroga / Stulgińska / Huzarski – 12 aniołów. [dostęp 2022-03-30].
  16. ↑ Tabor Kurpiowski we wsi Wolkowe: Drabik / Zadroga / Stulgińska / Huzarski – olender. [dostęp 2022-03-30].
  17. ↑ Dyskografia | Agnieszka Stulgińska [online] [dostęp 2022-03-30] (pol.).
  18. ↑ a b c Agnieszka Stulgińska [online].
  19. ↑ POLICHROMIE ŚWIĘTOJAŃSKIE / Agnieszka Stulgińska. [dostęp 2022-07-19].
  20. ↑ Agnieszka Stulgińska - TRZY KOBIETY. [dostęp 2022-07-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Agnieszka_Stulgińska&oldid=70624840”