Agnieszka Graff – Wikipedia, wolna encyklopedia

Agnieszka Graff-Osser
ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1970
Warszawa

Zawód, zajęcie

pisarka, publicystka, tłumaczka, wykładowczyni

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: literaturoznawstwo angielskie
Alma Mater

Amherst College

Doktorat

1 czerwca 1999 – literaturoznawstwo
UW

Habilitacja

14 października 2014 – kulturoznawstwo
UW

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Galeria
Kinga Dunin, Agnieszka Graff, Elżbieta Korolczuk, VIII Festiwal Góry Literatury, 2022
Magdalena Kicińska, Agnieszka Graff, VII Festiwal Góry Literatury, Włodowice, 2021

Agnieszka Graff-Osser[1] (ur. 2 marca 1970 w Warszawie) – polska pisarka, tłumaczka i publicystka związana z ruchem feministycznym, literaturoznawczyni, nauczycielka akademicka, doktorka habilitowana nauk humanistycznych. Członkini zespołu Krytyki Politycznej oraz członkini rady programowej stowarzyszenia Kongres Kobiet.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 2 marca 1970 w Warszawie[2], jest córką filozofki Katarzyny Rosner[3] i Piotra Graffa, pochodzącego z żydowskiej rodziny[4], a także wnuczką brata Kazimierza Graffa[5].

Ukończyła XLIX Liceum Ogólnokształcącego im. Zygmunta Modzelewskiego w Warszawie. Studiowała anglistykę na Amherst College w stanie Massachusetts w USA, gdzie w 1993 uzyskała bakalaureat. W 1995 ukończyła studia podyplomowe na Uniwersytecie Oksfordzkim[1]. Następnie ukończyła studia w Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (1999). Również w 1999 doktoryzowała się z literatury angielskiej na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego[6] na podstawie napisanej pod kierunkiem Andrzeja Weselińskiego pracy poświęconej prozie Jamesa Joyce’a[1]. Podjęła pracę jako adiunkt w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW[1]. Wykładała też na podyplomowych gender studies w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 2014 uzyskała na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego stopień naukowy doktora habilitowanego[1][6].

Opublikowała szereg esejów i felietonów, m.in. w Gazecie Wyborczej, Literaturze na Świecie i Zadrze. W 2002 otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike za książkę Świat bez kobiet. Płeć w polskim życiu publicznym.

Była współzałożycielką Porozumienia Kobiet 8 Marca, wraz z którym organizuje coroczne Manify. W latach 2007–2010 była członkinią Rady Programowej Programu Spraw Precedensowych w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka[7]. Jest członkinią rady programowej stowarzyszenia Kongres Kobiet[8].

Była żoną fotografa i korespondenta prasy francuskiej Bernarda Ossera, z którym ma syna Stanisława, urodzonego w 2008[9]. W lutym 2021, za pośrednictwem mediów społecznościowych, zrobiła coming out informując, że jest w stałym związku z kobietą[10]. W wywiadzie dla marcowo-kwietniowego numeru magazynu Replika Graff wraz z partnerką, antropolożką kultury Magdaleną Staroszczyk, udzieliła więcej informacji na temat ich związku i queerowych tożsamości[11].

Deklaruje się jako ateistka[12].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Pracownicy [online], www.asc.uw.edu.pl [dostęp 2016-02-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-22].
  2. ↑ Agnieszka Graff, Dziewczyna opozycjonisty, [w:] Sławomira Walczewska (red.), Feministki. Własnym głosem o sobie., Kraków 2005, s. 89-108, ISBN 83-915460-5-5.
  3. ↑ Agnieszka Graff, w: M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
  4. ↑ Szatani, bądźcie czynni!. „Przegląd”, 2007-07-29. [dostęp 2013-07-31]. 
  5. ↑ Resortowe feministki. Od Marksa do gender. niezalezna.pl, 15 stycznia 2014. [dostęp 2022-04-02].
  6. ↑ a b Dr hab. Agnieszka Graff-Osser, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-09-12].[martwy link]
  7. ↑ Rada Programowa. Program Spraw Precedensowych. [dostęp 2019-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2019)].
  8. ↑ Kongres Kobiet [online], kongreskobiet.pl [dostęp 2016-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-10].
  9. ↑ Wyprawa, nie wyprawka | Tygodnik Powszechny [online], www.tygodnikpowszechny.pl [dostęp 2016-02-10].
  10. ↑ Słynna polska pisarka zrobiła coming out. Super Express, 2021-02-22. [dostęp 2021-02-22].
  11. ↑ Kinga Dunin, Coming out: znana feministka Agnieszka Graff i jej partnerka Magda Staroszczyk – pierwszy wspólny wywiad | Replika Online, „Replika” (90), 29 marca 2021 [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  12. ↑ Piotr Szumlewicz, Niezbędnik ateisty, Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2010, s. 39-60.
  13. ↑ Nagroda Nike 2002. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-20].
  14. ↑ Magma - Wydawnictwo Krytyki Politycznej
  15. ↑ Matka Feministka - Wydawnictwo Krytyki Politycznej
  16. ↑ Graff. Jestem stąd [online], Wydawnictwo Krytyki Politycznej [dostęp 2016-02-08].
  17. ↑ Memy i graffy. Dżender, kasa i seks [online], Wydawnictwo Krytyki Politycznej [dostęp 2016-02-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Agnieszka_Graff&oldid=71479350”