(758) Mancunia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 18 maja 1912 |
Numer kolejny | 758 |
Oznaczenie tymczasowe | 1912 PE |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,1890 au |
Mimośród | 0,1516 |
Peryhelium | 2,7055 au |
Aphelium | 3,6725 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 255 dni 2 godziny |
Średnia prędkość | 16,67 km/s |
Inklinacja | 5,60° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 88,985 km |
Okres obrotu | (12 h 43 min 31 s) h |
Albedo | 0,121 |
Jasność absolutna | 8,16m |
(758) Mancunia – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 255 dni w średniej odległości 3,19 au. Została odkryta 18 maja 1912 roku w Union Observatory w Johannesburgu przez Harry’ego Wooda. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Manchesteru, rodzinnego miasta odkrywcy[1]. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (758) 1912 PE.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2007, s. 72. ISBN 978-3-540-29925-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (758) Mancunia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (758) Mancunia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (758) Mancunia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)