Aphelium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schemat orbity heliocentrycznej: 1 – aphelium, 2 – peryhelium, 3 – Słońce

Aphelium (polska nazwa – punkt odsłoneczny[1]; zlatynizowany wyraz pochodzenia greckiego, od gr. apo - "od" i helios - "słońce") – punkt na orbicie ciała niebieskiego krążącego wokół Słońca, znajdujący się w miejscu największego oddalenia (apocentrum) tego ciała od Słońca[2][3]. Aphelium posiadają orbity okołosłoneczne ciał poruszających się po orbitach eliptycznych (nie kołowych), jak planety, planetoidy czy komety.

Punktem orbity przeciwnym do aphelium jest peryhelium.

Analogiczny punkt na eliptycznej orbicie wokółziemskiej to apogeum (punkt odziemski).

Termin ten występuje również w formie afelium[3][4]; takie określenie obecne jest też w publikacjach Jana Flisa[1][3].

Ziemia[edytuj | edytuj kod]

Schemat położenia i oświetlenia Ziemi w peryhelium i aphelium

W czasie, kiedy Ziemia jest w aphelium (ok. 4 lipca) znajduje się ona w odległości 152,1 mln km (1,017 au) od Słońca. Spośród ponumerowanych planetoid najmniejszą odległość aphelium od Słońca (0,804 au) ma 2008 EA32 z grupy Atiry[5].

Daty i godziny przejścia Ziemi przez punkt aphelium podane są w artykule Apsyda (astronomia), w sekcji Apsydy orbity Ziemi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jan Flis: Terminy geograficzne. Wyd. V (zmienione). Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1999. ISBN 83-02-04531-4.
  2. aphelium, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-12-03].
  3. a b c Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 25. ISBN 83-02-00870-2. OCLC 37645138.
  4. aphelium [online], Słownik języka polskiego PWN [dostęp 2021-07-05] (pol.).
  5. IAU Minor Planet Center. [dostęp 2014-06-21].