(451) Patientia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 4 grudnia 1899 |
Numer kolejny | 451 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,0611 au |
Mimośród | 0,0772 |
Peryhelium | 2,8247 au |
Aphelium | 3,2975 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 131 dni 6 godzin |
Średnia prędkość | 17,02 km/s |
Inklinacja | 15,22° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 224,96 km |
Okres obrotu | (9 h 43 min 37 s) h |
Albedo | 0,0764 |
Jasność absolutna | 6,65m |
(451) Patientia – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 131 dni w średniej odległości 3,06 j.a. Została odkryta 4 grudnia 1899 roku w Observatoire de Nice w Nicei przez Auguste Charloisa. Nazwa planetoidy pochodzi od łacińskiego słowa patientia oznaczającego cierpliwość. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (451) 1899 EY.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (451) Patientia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (451) Patientia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (451) Patientia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)