(211) Isolda – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 10 grudnia 1879 |
Numer kolejny | 211 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,0409 au |
Mimośród | 0,1622 |
Peryhelium | 2,5474 au |
Aphelium | 3,5344 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 111 dni 22 godziny |
Średnia prędkość | 17,07 km/s |
Inklinacja | 3,88° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 143,19 km |
Okres obrotu | (18 h 21 min 54 s) h |
Albedo | 0,0602 |
Jasność absolutna | 7,89m |
(211) Isolda – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 112 dni w średniej odległości 3,04 j.a. Została odkryta 10 grudnia 1879 roku w Austrian Naval Observatory (Pula, półwysep Istria) przez Johanna Palisę. Nazwa planetoidy pochodzi od bohaterki celtyckiej legendy Tristan i Izolda.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (211) Isolda w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (211) Isolda w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (211) Isolda w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)