Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1990

De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen is een evenement dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie.

Het WK toernooi van 1990 vond plaats in Halifax (Nova Scotia). Het was voor de zesde maal dat de Wereldkampioenschappen Kunstschaatsen in Canada plaatsvonden. Eerder vonden de WK toernooien plaats in Montreal (1932), Vancouver (1960), Calgary (1972) en Ottawa (1978, 1984).

Voor de mannen was het de 80e editie, voor de vrouwen de 70e editie, voor de paren de 68e editie, en voor de ijsdansers de 38e editie.

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

De Duitse en Oostenrijkse schaatsbond, verenigd in de "Deutscher und Österreichischer Eislaufverband", organiseerden zowel het eerste EK Schaatsen voor mannen als het eerste EK Kunstrijden voor mannen in 1891 in Hamburg, Duitsland, nog voor het ISU in 1892 werd opgericht. De internationale schaatsbond nam in 1892 de organisatie van het EK Kunstrijden over. In 1895 werd besloten voortaan de Wereldkampioenschappen kunstschaatsen te organiseren en kwam het EK te vervallen. In 1896 vond de eerste editie voor de mannen plaats. Vanaf 1898 vond toch weer een herstart plaats van het EK Kunstrijden.

In 1906, tien jaar na het eerste WK voor de mannen, werd het eerste WK voor de vrouwen georganiseerd en twee jaar later, in 1908, vond het eerste WK voor de paren plaats. In 1952 werd de vierde discipline, het WK voor de ijsdansers, eraan toegevoegd.

Er werden geen kampioenschappen gehouden tijdens en direct na de Eerste Wereldoorlog (1915-1921) en tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog (1940-1946) en in 1961 vanwege de Sabena-vliegtuigramp op 15 februari op Zaventem, waarbij alle passagiers, onder wie de voltallige Amerikaanse delegatie voor het WK kunstrijden op weg naar Praag, om het leven kwamen.

Deelname[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen deelnemers uit een recordaantal van 27 landen deel aan deze kampioenschappen. Zij vulden eveneens een recordaantal van 103 startplaatsen in.

Voor België nam Alexandre Geers voor de derde keer bij de mannen deel en debutante Sandrine Goes nam deel bij de vrouwen.

Voor Nederland debuteerde Alcuin Schulten in het mannentoernooi, hij was de derde Nederlander die bij de mannen uitkwam, Wouter Toledo (1963, 1964) en Ed van Campen (1982) waren hem voorgegaan.

(Tussen haakjes het totaal aantal startplaatsen over de disciplines.)

Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (11)
Vlag van Canada Canada (9)
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie (9)
Vlag van Frankrijk Frankrijk (6)
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland (6)
Vlag van Australië Australië (5)
Vlag van Hongarije Hongarije (5)
Vlag van Italië Italië (5)
Vlag van Japan Japan (5)
Vlag van Duitse Democratische Republiek DDR (5)
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije (5)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk (5)
Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije (3)
Vlag van Finland Finland (3)
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea (3)
Vlag van Zwitserland Zwitserland (3)
Vlag van België België (2)

Vlag van Denemarken Denemarken (2)
Vlag van Polen Polen (2)
Vlag van Zweden Zweden (2)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië (1)
Vlag van Mexico Mexico (1)

Vlag van Nederland Nederland (1)
Vlag van Noorwegen Noorwegen (1)
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk (1)
Vlag van Roemenië Roemenië (1)
Vlag van Taiwan Taiwan (1)

Medailleverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de mannen prolongeerde Kurt Browning zijn in 1989 veroverde wereldtitel. Viktor Petrenko op de tweede plaats veroverde ook zijn tweede WK medaille, in 1988 werd hij derde. De nummer twee van 1989, Christopher Bowman, eindigde dit jaar op de derde plaats.

Bij de vrouwen werd Jill Trenary de nieuwe wereldkampioene, het was haar tweede medaille, in 1989 werd ze derde. De wereldkampioene van 1989, Midori Ito, werd dit jaar tweede, ook zij veroverde haar tweede medaille. Debutante Holly Cook werd derde.

Bij het paarrijden veroverden Jekaterina Gordejeva / Sergej Grinkov hun vierde wereldtitel, het was hun vijfde medaille, in 1988 werden ze tweede. Voor de paren op de tweede en derde plaats, Isabelle Brasseur / Lloyd Eisler en Natalia Mishkutenok / Artur Dmitriev, was het hun eerste WK medaille.

Bij het ijsdansen prolongeerden Marina Klimova / Sergei Ponomarenko hun in 1989 veroverde wereldtitel, het was hun zesde medaille, van 1986-1988 veroverden ze vier jaar op rij de tweede plaats. Isabelle Duchesnay / Paul Duchesnay op de tweede plaats veroverden hun tweede medaille, in 1989 werden ze derde. De nummers twee van 1989, Maya Usova / Alexander Zhulin, veroverden ook hun tweede WK medaille, zij werden derde.

Discipline Goud
Goud
Zilver
Zilver
Brons
Brons
Mannen Vlag van Canada Kurt Browning Vlag van Sovjet-Unie Viktor Petrenko Vlag van Verenigde Staten Christopher Bowman
Vrouwen Vlag van Verenigde Staten Jill Trenary Vlag van Japan Midori Ito Vlag van Verenigde Staten Holly Cook
Paren Vlag van Sovjet-Unie Jekaterina Gordejeva / Sergej Grinkov Vlag van Canada Isabelle Brasseur / Lloyd Eisler Vlag van Sovjet-Unie Natalia Mishkutenok / Artur Dmitriev
IJsdansen Vlag van Sovjet-Unie Marina Klimova / Sergei Ponomarenko Vlag van Frankrijk Isabelle Duchesnay / Paul Duchesnay Vlag van Sovjet-Unie Maya Usova / Alexander Zhulin

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen / Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Er deed een recordaantal van 31 mannen uit 25 landen mee. Voor Grzegorz Filipowski was het zijn tiende deelname aan het WK Kunstschaatsen. Barna, Medhurst en Riccitelli en namen voor de zevende keer deel. Voor Petrenko, Honer, Jaaskelainen en Dresler was het hun zesde deelname. Ook Stephen Carr nam voor de zesde keer aan het WK deel, van 1985-1989, en ook dit jaar, nam hij met Danielle Carr deel bij de paren. Voor Andras Szaraz was het zijn vijfde deelname. Het kwartet Browning, Bowman, Zander en Johansson namen voor de vierde keer deel. Naast Alexandre Geers namen ook Slipchuk, Jung Sung-il, Burghart en Liu voor de derde keer deel. Voor Wylie en Eichhorn was het hun tweede WK-deelname. Naast Alcuin Schulten maakten nog negen mannen hun WK-debuut.

Mannen
# naam land
Goud Kurt Browning Vlag van Canada
Zilver Viktor Petrenko Vlag van Sovjet-Unie
Brons Christopher Bowman Vlag van Verenigde Staten
4 Grzegorz Filipowski Vlag van Polen
5 Todd Eldredge Vlag van Verenigde Staten
6 Petr Barna Vlag van Tsjechië
7 Richard Zander Vlag van Duitsland
8 Viacheslav Zagorodniuk Vlag van Sovjet-Unie
9 Elvis Stojko Vlag van Canada
10 Paul Wylie Vlag van Verenigde Staten
11 Michael Slipchuk Vlag van Canada
12 Cameron Medhurst Vlag van Australië
13 Oliver Honer Vlag van Zwitserland
14 Philippe Candeloro Vlag van Frankrijk
15 Jung Sung-il Vlag van Zuid-Korea
16 Alessandro Riccitelli Vlag van Italië
17 Andras Szaraz Vlag van Hongarije
18 Steven Cousins Vlag van Verenigd Koninkrijk
19 Ralph Burghart Vlag van Oostenrijk
20 Oula Jaaskelainen Vlag van Finland
Vrije kür niet bereikt
21 Mirko Eichhorn Vlag van Duitse Democratische Republiek
22 Peter Johansson Vlag van Zweden
23 Lars Dresler Vlag van Denemarken
24 Tatsuya Fujii Vlag van Japan
25 Jan Erik Digernes Vlag van Noorwegen
26 Cornel Gheorghe Vlag van Roemenië
27 Alcuin Schulten Vlag van Nederland
28 David Liu Vlag van Taiwan
29 Stephen Carr Vlag van Australië
30 Alexandre Geers Vlag van België
31 Alexander Mladenov Vlag van Bulgarije

Er deden 29 vrouwen uit 21 landen mee. Voor Tamara Teglassy was het haar zevende deelname. Midori Ito nam voor de zesde keer deel. Voor het trio Lebedeva, Gelmini en Cizmesija was het hun vijfde WK optreden en voor Jill Trenary was het haar vierde deelname. Het vijftal Neske, Yaginuma, Persson, Torp-Lind en Marcos nam voor de derde keer deel. Zes vrouwen namen dit jaar voor de tweede keer deel en met Sandrine Goes maakten nog elf vrouwen hun debuut op het WK.

Vrouwen
# naam land
Goud Jill Trenary Vlag van Verenigde Staten
Zilver Midori Ito Vlag van Japan
Brons Holly Cook Vlag van Verenigde Staten
4 Kristi Yamaguchi Vlag van Verenigde Staten
5 Natalia Lebedeva Vlag van Sovjet-Unie
6 Lisa Sargeant Vlag van Canada
7 Patricia Neske Vlag van Duitsland
8 Evelyn Grossmann Vlag van Duitse Democratische Republiek
9 Surya Bonaly Vlag van Frankrijk
10 Marina Kielmann Vlag van Duitsland
11 Tamara Teglassy Vlag van Hongarije
12 Junko Yaginuma Vlag van Japan
13 Beatrice Gelmini Vlag van Italië
14 Yuka Sato Vlag van Japan
15 Tanja Krienke Vlag van Duitse Democratische Republiek
16 Sabine Contini Vlag van Italië
17 Lily Lyoonjung Lee Vlag van Zuid-Korea
18 Zeljka Cizmesija Vlag van Joegoslavië (1943-1992)
19 Helene Persson Vlag van Zweden
20 Anisette Torp-Lind Vlag van Denemarken
Vrije kür niet bereikt
21 Laetitia Hubert Vlag van Frankrijk
22 Emma Murdoch Vlag van Verenigd Koninkrijk
23 Mirjam Wehrli Vlag van Zwitserland
24 Marcela Kochollova Vlag van Tsjechië
25 Nathalie Crothers Vlag van Australië
26 Mari Niskanen Vlag van Finland
27 Milena Marinovich Vlag van Bulgarije
28 Sandrine Goes Vlag van België
29 Diana Marcos Vlag van Mexico

Paren / IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]

Er deden zestien paren uit acht landen mee. Lloyd Eisler (1x met Lori Baier, 3x met Katherina Matousek, 3x met Isabelle Brasseur) nam voor de zevende keer deel. Voor de paren Selezneva / Makarov en Carr / Carr was het hun zesde deelname. Ook Lyndon Johnston (1x met Melinda Kunhegyi, 3x met Denise Benning , 2x met Cindy Landry) nam voor de zesde keer deel. Voor het paar Gordejeva / Grinkov was het hun vijfde deelname. Ook Rene Novotny (1x met Jana Havlona, 3x met Lenka Knapova en dit jaar met Radka Kovarikova) nam voor de vijfde keer deel. Stefan Pfrengle (1x met Kerstin Kimminus, 3x met Anuschka Glaser) nam voor de vierde keer deel. Christine Hough / Doug Ladret namen voor de derde keer deel. Ook voor Todd Sand was het zijn derde WK optreden, in 1981 en 1982 nam hij -voor Denemarken uitkomend- bij de mannen deel en dit jaar met Natasha Kuchiki. Drie paren namen voor de tweede maal deel en vier paren maakten hun debuut op het WK.

Paren
# naam land
Goud Jekaterina Gordejeva
Sergej Grinkov
Vlag van Sovjet-Unie
Zilver Isabelle Brasseur
Lloyd Eisler
Vlag van Canada
Brons Natalia Mishkutenok
Artur Dmitriev
Vlag van Sovjet-Unie
4 Larisa Seleznova
Oleg Makarov
Vlag van Sovjet-Unie
5 Kristi Yamaguchi
Rudy Galindo
Vlag van Verenigde Staten
6 Christine Hough
Doug Ladret
Vlag van Canada
7 Mandy Woetzel
Axel Rauschenbach
Vlag van Duitse Democratische Republiek
8 Radka Kovaříková
René Novotný
Vlag van Tsjechië
9 Cindy Landry
Lyndon Johnston
Vlag van Canada
10 Peggy Schwarz
Alexander König
Vlag van Duitse Democratische Republiek
11 Natasha Kuchiki
Todd Sand
Vlag van Verenigde Staten
12 Anuschka Glaser
Stefan Pfrengle
Vlag van Duitsland
13 Sharon Carz
Doug Williams
Vlag van Verenigde Staten
14 Henriette Worner
Andreas Sigurdsson
Vlag van Duitsland
15 Catherine Barker
Michael Aldred
Vlag van Verenigd Koninkrijk
16 Danielle Carr
Stephen Carr
Vlag van Australië

Er deden 27 paren uit 15 landen mee. Voor Klimova / Ponomarenko en Engi / Toth was het hun zevende deelname. Voor Petia Gavazova was het haar zesde WK deelname (in 1985, 1986, 1987 en 1989 nam ze deel bij de vrouwen, in 1989 en dit jaar met Nikolai Tonev). Het paar Duchesnay / Duchesnay nam voor de vijfde keer deel. Ook Monica MacDonald nam voor de vijfde keer deel (3x met Rodney Clarke, 2x met Duncan Smart). Wynne / Druar, Rahkamo / Kokko en Park Kyung-sook / Han Seung-jong namen voor de vierde keer deel. Ook Andrzej Dostatni (2x met Honorata Gorna, 2x met Malgorzata Grajcar) nam voor de vierde keer deel. De paren Sargent / Witherby en Calegari / Camerlengo namen voor de derde keer deel. Ook het voormalige paar Krisztina Kerekes / Csaba Szentpetery (in 1988, 1989 namen ze samen deel) namen dit jaar voor de derde keer deel aan het WK. Zes paren namen voor de tweede keer deel. Ook Jevgeni Platov (in 1989 met Larisa Fedorinova) en Jo Anne Borlase (in 1987 met Scott Chambers) namen voor de tweede keer deel. Zes paren maakten hun WK debuut.

IJsdansen
# naam land
Goud Marina Klimova
Sergei Ponomarenko
Vlag van Sovjet-Unie
Zilver Isabelle Duchesnay
Paul Duchesnay
Vlag van Frankrijk
Brons Maia Usova
Alexander Zhulin
Vlag van Sovjet-Unie
4 Susan Wynne
Joseph Druar
Vlag van Verenigde Staten
5 Oksana Grishuk
Jevgeni Platov
Vlag van Sovjet-Unie
6 Susanna Rahkamo
Petri Kokko
Vlag van Finland
7 Jo Anne Borlase
Martin Smith
Vlag van Canada
8 April Sargent
Russ Witherby
Vlag van Verenigde Staten
9 Michelle McDonald
Mark Mitchell
Vlag van Canada
10 Stefania Calegari
Pasquale Camerlengo
Vlag van Italië
11 Ivana Strondalova
Milan Brzy
Vlag van Tsjechië
12 Isabelle Sarech
Xavier Debernis
Vlag van Frankrijk
13 Malgorzata Grajcar
Andrzej Dostatni
Vlag van Polen
14 Anna Croci
Luca Mantovani
Vlag van Italië
15 Monika Mandikova
Oliver Pekar
Vlag van Tsjechië
16 Regina Woodward
Csaba Szentpetery
Vlag van Hongarije
17 Lynn Burton
Andrew Place
Vlag van Verenigd Koninkrijk
18 Christelle Gauthier
Alberick Dalongeville
Vlag van Frankrijk
19 Kaoru Takino
Kenji Takino
Vlag van Japan
Vrije kür niet bereikt
20 Ann Hall
Jason Blomfield
Vlag van Verenigd Koninkrijk
21 Petra Zietemann
Frank Ladd-Oshiro
Vlag van Duitsland
22 Krisztina Kerekes
Gabor Kolescanszky
Vlag van Hongarije
23 Diane Gerencser
Bernard Columberg
Vlag van Zwitserland
24 Monica McDonald
Duncan Smart
Vlag van Australië
25 Petia Gavazova
Nikolai Tonev
Vlag van Bulgarije
26 Park Kyung-sook
Han Seung-jong
Vlag van Zuid-Korea
- Klara Engi
Attila Toth
Vlag van Hongarije t.z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]