CONMEBOL Sudamericana

CONMEBOL Sudamericana
Regio	Zuid-Amerika
Bond	CONMEBOL
Opgericht	2002 (samenvoeging Copa Mercosur + Copa Merconorte)
Systeem	Groepswedstrijden + knock-out
Aantal teams	54 (van 10 bonden)
Huidige kampioen	LDU Quito (2023)
Recordkampioen	Athletico Paranaense (2) Boca Juniors (2) Independiente (2) Independiente del Valle (2) LDU Quito (2)
Website	Copa Sudamericana
Huidig seizoen	Copa Sudamericana 2023
Portaal    Voetbal

De CONMEBOL Sudamericana, ook wel kortweg Copa Sudamericana genoemd (Portugees: Copa Sul-Americana), is een voetbalcompetitie die jaarlijks gespeeld wordt tussen clubs uit Zuid-Amerika en wordt georganiseerd door de CONMEBOL.

De CONMEBOL Sudamericana ontstond in 2002 door de samenvoeging van de Copa Mercosur en de Copa Merconorte. Sinds 2003 was de autofabrikant Nissan sponsor en droeg het toernooi officieel de naam Copa Nissan Sudamericana. De competitie is opgezet volgens het knock-outsysteem waarbij de clubs elkaar in een thuis- en uitwedstrijd ontmoeten. Het is na de CONMEBOL Libertadores de belangrijkste clubcompetitie van Zuid-Amerika en de CONMEBOL Sudamericana is te vergelijken met de UEFA Europa League.

Net als bij de CONMEBOL Libertadores doen ook clubs uit Mexico mee aan de CONMEBOL Sudamericana. In 2005 werd D.C. United, een club uit de Amerikaanse Major League Soccer, door de CONMEBOL uitgenodigd om deel te nemen aan het toernooi. Het was de eerste keer dat een Noord-Amerikaanse club deelnam aan een van de grote Zuid-Amerikaanse toernooien.

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

* = thuiswedstrijd winnaar

Jaar	Winnaar	Uitslagen	Finalist
2002	San Lorenzo	4–0, 0–0 *	Atlético Nacional
2003	Cienciano	3–3, 1–0 *	River Plate
2004	Boca Juniors	0–1, 2–0 *	Club Bolívar
2005	Boca Juniors	1–1, 1–1 * (na strafschoppen, 4–3)	Pumas UNAM
2006	Pachuca	1–1 *, 2–1	Colo-Colo
2007	Arsenal de Sarandí	3–2, 1–2 **	Club América
2008	Internacional	1–0, 1–1 *	Estudiantes
2009	LDU Quito	5–1 *, 0–3	Fluminense
2010	Independiente	0–2, 3–1* (na strafschoppen, 5–3)	Goiás
2011	Universidad de Chile	1–0, 3–0	LDU Quito
2012	São Paulo	0–0, 2–0* ***	Tigre
2013	Lanús	1–1, 2–0	Ponte Preta
2014	River Plate	1–1, 2–0	Atlético Nacional
2015	Santa Fe	0–0, 0–0 (na strafschoppen, 3–1)	Huracán
2016	Chapecoense	##	Atlético Nacional
2017	Independiente	2–1, 1–1	Flamengo
2018	Athletico Paranaense	1–1, 1–1 (na strafschoppen, 4–3)	Atlético Junior
2019	Independiente del Valle	3–1	Colon
2020	Defensa y Justicia	3–0	Lanús
2021	Athletico Paranaense	1–0	Red Bull Bragantino
2022	Independiente del Valle	2–0	São Paulo
2023	LDU Quito	1–1, 1–1 (na strafschoppen, 4–3)	Fortaleza

## Deze wedstrijd werd niet gespeeld vanwege het neerstorten van LaMia Airlines-vlucht 2933 een dag vóór de wedstrijd. Hierbij kwamen 71 mensen om het leven, onder wie 19 van de 22 spelers van Chapecoense. De Colombiaanse club deed daarop een verzoek bij de Zuid-Amerikaanse bond om de titel aan Chapecoense te geven. Dit werd goedgekeurd.

** thuiswedstrijd in stadion van Racing Club de Avellaneda

*** tweede helft van returnwedstrijd niet gespeeld^[1]

Finales per club[bewerken | brontekst bewerken]

Club	Aantal gewonnen	Jaar	Aantal verloren	Jaar
LDU Quito	2	2009, 2023	1	2011
Boca Juniors	2	2004, 2005
Independiente	2	2010, 2017
Athletico Paranaense	2	2018, 2021
Independiente del Valle	2	2019, 2022
São Paulo	1	2012	1	2022
Lanús	1	2013	1	2020
River Plate	1	2014	1	2003
San Lorenzo	1	2002
Cienciano	1	2003
Pachuca	1	2006
Arsenal de Sarandí	1	2007
Internacional	1	2008
Universidad de Chile	1	2011
Santa Fe	1	2015
Chapecoense	1	2016
Defensa y Justicia	1	2020
Atlético Nacional			3	2002, 2014, 2016
Club Bolívar			1	2004
Pumas UNAM			1	2005
Colo-Colo			1	2006
Club América			1	2007
Estudiantes			1	2008
Fluminense			1	2009
Goiás			1	2010
Tigre			1	2012
Huracán			1	2015
Flamengo			1	2017
Atlético Junior			1	2018
Colón			1	2019
Red Bull Bragantino			1	2021
Fortaleza			1	2023