Carlos Queiroz

Carlos Queiroz
Carlos Queiroz
Persoonlijke informatie
Volledige naam Carlos Manuel Brito Leal Queiroz
Geboortedatum 1 maart 1953
Geboorteplaats Nampula, Mozambique
Senioren
Seizoen Club W (G)
1974–1978 Vlag van Portugal Ferroviário de Nampula
Getrainde teams
1984–1986
1987–1991
1991–1994
1994–1996
1996
1996–1997
1998–1999
2000–2002
2002–2003
2003–2004
2004–2008
2008–2010
2011–2019
2019–2020
2021–2022
Vlag van Portugal Estoril-Praia (assistent)
Vlag van Portugal Portugal (jeugd)
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Portugal Sporting Lissabon
Vlag van Verenigde Staten NY/NJ MetroStars
Vlag van Japan Nagoya Grampus
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van Engeland Manchester United (assistent)
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Engeland Manchester United (assistent)
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Iran Iran
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Egypte Egypte
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Carlos Queiroz (Nampula, 1 maart 1953) is een Portugese voetbalcoach. Hij was van 4 april 2011 tot en met januari 2019 bondscoach van Iran, met wie hij zich in juni 2017 plaatste voor het WK in Rusland. Aansluitend werd hij bondscoach van Colombia, waar hij een jaar later werd ontslagen.

Queiroz was in het verleden bondscoach van de Verenigde Arabische Emiraten, Zuid-Afrika en twee keer van zijn vaderland Portugal. Hij was in totaal ook vijf jaar de assistent van Alex Ferguson bij Manchester United. In het seizoen 2003/04 stond hij aan het roer van Real Madrid.

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Carlos Queiroz werd geboren in Nampula, een stad in Mozambique, als de zoon van Portugese ouders. Mozambique was in die dagen nog een Portugese kolonie. Queiroz begon in het Afrikaanse land ook een bescheiden spelerscarrière als doelman. In de jaren zeventig voetbalde hij enkele seizoenen voor het plaatselijke Ferroviário de Nampula. Na de onafhankelijkheid van Mozambique verhuisde Queiroz naar Portugal.

In Portugal richtte Queiroz zich vooral op zijn trainerscarrière. In 1984 ging hij aan de slag als assistent-trainer bij Estoril-Praia. Eind jaren 80 werd hij coach van de nationale jeugdteams van Portugal. Met Portugal onder 20 jaar won hij in zowel 1989 als 1991 het wereldkampioenschap. Queiroz beschikte dan ook over een gouden generatie bestaande uit Luís Figo, Rui Costa, Fernando Couto, João Pinto, Jorge Costa en Vítor Baía. In 1989 loodste hij het land ook naar de eindzege op het EK onder 17 jaar.

Bondscoach van Portugal

[bewerken | brontekst bewerken]

De prestaties van het jeugdelftal gingen niet onopgemerkt voorbij en Queiroz werd in 1991 gepromoveerd tot bondscoach van Portugal. Hij volgde zijn landgenoot Artur Jorge op. Hij had de nationale ploeg uiteindelijk 23 duels onder zijn hoede, te beginnen met het vriendschappelijke duel tegen Oostenrijk (1-1) op 4 september 1991.

Queiroz kende geen succesvolle periode als bondscoach. Onder zijn leiding wist Portugal zich niet te plaatsen voor het EK 1992 in Zweden. In de kwalificatieronde moest zijn team in groep 6 Nederland laten voorgaan, hoewel beide teams aan elkaar gewaagd waren. Zowel de heen- als terugwedstrijd tegen Oranje eindigde in een kleine zege voor het thuisland.

Ook in de kwalificatieronde van het WK 1994 wist het Portugal van Queiroz zich niet te plaatsen voor het eindtoernooi. Portugal schoot in groep 1 een punt tekort en eindigde op de derde plaats achter Italië en Zwitserland. Op de laatste speeldag verloor Portugal met 1-0 van groepswinnaar Italië (doelpunt Dino Baggio), waarna Queiroz opstapte. Hij trapte nadien nog na naar de Portugese voetbalbond en verklaarde dat "iemand eens met de borstel door de voetbalfederatie moest gaan".

Interlands Vlag van Portugal Portugal onder leiding van bondscoach Carlos Queiroz (eerste periode)
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 04.09.1991 Vlag van Portugal PortugalOostenrijk Vlag van Oostenrijk 1–1 Oefeninterland
2 11.09.1991 Vlag van Portugal PortugalFinland Vlag van Finland 1–0 EK-kwalificatie
3 12.10.1991 Vlag van Luxemburg LuxemburgPortugal Vlag van Portugal 1–1 Oefeninterland
4 16.10.1991 Vlag van Nederland NederlandPortugal Vlag van Portugal 1–0 EK-kwalificatie
5 20.11.1991 Vlag van Portugal PortugalGriekenland Vlag van Griekenland 1–0 EK-kwalificatie
6 15.01.1992 Vlag van Spanje SpanjePortugal Vlag van Portugal 0–0 Oefeninterland
7 12.02.1992 Vlag van Portugal PortugalNederland Vlag van Nederland 2–0 EK-kwalificatie
8 31.5.1992 Vlag van Italië ItaliëPortugal Vlag van Portugal 0–0 US Cup
9 04.06.1992 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenPortugal Vlag van Portugal 1–0 US Cup
10 07.06.1992 Vlag van Ierland IerlandPortugal Vlag van Portugal 2–0 US Cup
11 02.09.1992 Vlag van Oostenrijk OostenrijkPortugal Vlag van Portugal 1–1 Oefeninterland
12 14.10.1992 Vlag van Schotland SchotlandPortugal Vlag van Portugal 0–0 WK-kwalificatie
13 11.11.1992 Vlag van Portugal PortugalBulgarije Vlag van Bulgarije 2–1 WK-kwalificatie
14 24.01.1993 Vlag van Malta MaltaPortugal Vlag van Portugal 0–1 WK-kwalificatie
15 10.02.1993 Vlag van Portugal PortugalNoorwegen Vlag van Noorwegen 1–1 Oefeninterland
16 24.02.1993 Vlag van Portugal PortugalItalië Vlag van Italië 1–3 WK-kwalificatie
17 31.03.1993 Vlag van Zwitserland ZwitserlandPortugal Vlag van Portugal 1–1 WK-kwalificatie
18 28.4.1993 Vlag van Portugal PortugalSchotland Vlag van Schotland 5–0 WK-kwalificatie
19 19.06.1993 Vlag van Portugal PortugalMalta Vlag van Malta 4–0 WK-kwalificatie
20 05.09.1993 Vlag van Estland EstlandPortugal Vlag van Portugal 0–2 WK-kwalificatie
21 13.10.1993 Vlag van Portugal PortugalZwitserland Vlag van Zwitserland 1–0 WK-kwalificatie
22 10.11.1993 Vlag van Portugal PortugalEstland Vlag van Estland 3–0 WK-kwalificatie
23 17.11.1993 Vlag van Italië ItaliëPortugal Vlag van Portugal 1–0 WK-kwalificatie

Sporting Lissabon

[bewerken | brontekst bewerken]

Queiroz volgde begin 1994 Bobby Robson op als hoofdcoach van Sporting Lissabon. Zijn aanstelling zorgde voor de nodige controverse aangezien de Engelsman aan de deur werd gezet terwijl zijn elftal aan de leiding stond in de Portugese competitie. Robson vertrok na zijn ontslag samen met zijn assistent José Mourinho naar FC Porto en werd zo een rechtstreekse concurrent van zijn opvolger Queiroz.

De gewezen bondscoach van Portugal beschikte bij Sporting over topspelers als Luís Figo, Krasimir Balakov, Stan Valckx en Paulo Sousa, maar slaagde er niet in om met Sporting kampioen te worden en moest in de rangschikking zowel Benfica als Porto voor laten gaan. Sporting verspeelde de titel in een memorabele thuisnederlaag tegen Benfica, dat met 3-6 won. Queiroz werd na afloop bekritiseerd, omdat hij tijdens de rust tactisch geblunderd had door de aanvallende middenvelder António Pacheco te vervangen door linksachter Paulo Torres.

Hoewel Sporting de landstitel had mislopen, bleef Queiroz aan het roer. In 1995 veroverde het team de Portugese beker door in de finale met 2-0 te winnen van CS Marítimo. Het clubbestuur had echter zwaar geïnvesteerd in nieuwe spelers en had gehoopt onder Queiroz meer dan de beker te veroveren. In 1996 werd hij ontslagen.

De Portugese coach vertrok na zijn ontslag naar New York, waar hij kortstondig coach was van de NY/NJ MetroStars. Tijdens zijn periode in de Verenigde Staten schreef hij ook de basis voor het Q-Report, een stappenplan dat het Amerikaans voetbalelftal en de voetbalbond moest voorbereiden op het WK 2010. Na zijn kort verblijf bij de NY/NJ MetroStars werd Queiroz een jaar lang trainer van het Japanse Nagoya Grampus.

Bondscoach van de VAE en Zuid-Afrika

[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 1998 werd Queiroz voor de tweede keer in zijn carrière bondscoach. Hij kreeg de leiding over het nationaal elftal van de Verenigde Arabische Emiraten en coachte het team precies een jaar. In die periode wisten de Verenigde Arabische Emiraten de helft van hun wedstrijden te winnen.

Interlands Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten onder leiding van bondscoach Carlos Queiroz
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 16.09.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenLibië Vlag van Libië 5–1 Oefeninterland
2 23.09.1998 Vlag van Marokko MarokkoVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1–0 Arab Nations Cup
3 27.09.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenSoedan Vlag van Soedan 4–1 Arab Nations Cup
4 29.09.1998 Vlag van Qatar QatarVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2–1 Arab Nations Cup
5 01.10.1998 Vlag van Koeweit KoeweitVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 4–1 Arab Nations Cup
6 17.10.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenSoedan Vlag van Soedan 2–1 Oefeninterland
7 19.10.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenSyrië Vlag van Syrië 1–0 Oefeninterland
8 21.10.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenLibanon Vlag van Libanon 1–0 Oefeninterland
9 30.10.1998 Vlag van Bahrein BahreinVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 0–1 Gulf Cup of Nations
10 03.11.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenOman Vlag van Oman 3–2 Gulf Cup of Nations
11 05.11.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenQatar Vlag van Qatar 0–0 Gulf Cup of Nations
12 08.11.1998 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-ArabiëVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1–0 Gulf Cup of Nations
13 12.11.1998 Vlag van Koeweit KoeweitVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 4–1 Gulf Cup of Nations
14 25.11.1998 Vlag van Singapore SingaporeVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 0–4 Oefeninterland
15 02.12.1998 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenNoord-Korea Vlag van Noord-Korea 3–3 Aziatische Spelen
16 07.12.1998 Vlag van Koeweit KoeweitVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 5–0 Aziatische Spelen
17 09.12.1998 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2–1 Aziatische Spelen
18 11.12.1998 Vlag van Japan JapanVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 0–1 Aziatische Spelen

Na meer dan een jaar zonder nieuwe werkgever werd de Portugees in oktober 2000 aangesteld als bondscoach van Zuid-Afrika. Queiroz loodste het land naar het WK in Japan en Zuid-Korea door in de kwalificatieronde bijna alles te winnen en zo groepswinnaar te worden.

In januari 2002 bereikte Zuid-Afrika de kwartfinale van de Afrika Cup. Het team van Queiroz werd uitgeschakeld na een 0-2 nederlaag tegen Mali.

In maart 2002, nog voor het begin van het WK, stapte Queiroz op na een meningsverschil met de Zuid-Afrikaanse voetbalfederatie. Op het WK werd het land geleid door interim-coach Jomo Sono.

Interlands Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika onder leiding van bondscoach Carlos Queiroz
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 07.10.2000 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaFrankrijk Vlag van Frankrijk 0–0 Oefeninterland
2 16.12.2000 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaLiberia Vlag van Liberia 2–1 Afrika Cup-kwalificatie
3 13.01.2001 Vlag van Mauritius MauritiusZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–1 Afrika Cup-kwalificatie
4 27.01.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 1–0 Afrika Cup-kwalificatie
5 25.02.2001 Vlag van Malawi MalawiZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–2 WK-kwalificatie
6 13.01.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaMauritius Vlag van Mauritius 3–0 Afrika Cup-kwalificatie
7 25.04.2001 Vlag van Italië ItaliëZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–0 Oefeninterland
8 29.04.2001 Vlag van Mozambique MozambiqueZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 0–3 COSAFA Cup
9 05.05.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaZimbabwe Vlag van Zimbabwe 2–1 WK-kwalificatie
10 03.06.2001 Vlag van Liberia LiberiaZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–1 Afrika Cup-kwalificatie
11 17.06.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaCongo-Brazzaville Vlag van Congo-Brazzaville 0–0 Afrika Cup-kwalificatie
12 01.07.2001 Vlag van Burkina Faso Burkina FasoZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–1 WK-kwalificatie
13 14.07.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaMalawi Vlag van Malawi 2–0 WK-kwalificatie
14 21.07.2001 Vlag van Malawi MalawiZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–0 COSAFA Cup
15 15.08.2001 Vlag van Zweden ZwedenZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 3–0 Oefeninterland
16 10.11.2001 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaEgypte Vlag van Egypte 1–0 Nelson Mandela Challenge
17 15.01.2002 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaAngola Vlag van Angola 1–0 Oefeninterland
18 20.01.2002 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 0–0 Afrika Cup
19 24.01.2002 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaGhana Vlag van Ghana 0–0 Afrika Cup
20 30.01.2002 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaMarokko Vlag van Marokko 3–1 Afrika Cup
21 03.02.2002 Vlag van Mali MaliZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 2–0 Afrika Cup

Na een jaar als assistent van Alex Ferguson bij Manchester United kreeg Queiroz de kans om coach van Real Madrid te worden. De Portugees volgde in juni 2003 Vicente del Bosque op die met de Koninklijken net de landstitel had veroverd.

In Madrid werd Queiroz herenigd met Luís Figo en kreeg hij andere topspelers als Zinédine Zidane, Ronaldo en David Beckham onder zijn hoede. Beckham had een seizoen eerder nog met Queiroz samengewerkt bij Manchester United.

Queiroz (links) en Alex Ferguson in 2008.

Real Madrid begon goed aan het seizoen 2003/04 en veroverde al snel de Spaanse supercup. Halfweg het seizoen stond het team er nog steeds goed voor. Madrid stond aan de leiding in de Primera División en maakte nog kans op eindzeges in de Copa del Rey en Champions League. In het slot van het seizoen gaf Queiroz' elftal echter alles uit handen. De Madrilenen werden pas vierde en zagen hoe Valencia kampioen werd. Ook in de beker en Champions League grepen de Koninklijken naast de hoofdprijs. In mei 2004 werd Queiroz ontslagen.

Hulptrainer Manchester United

[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 2004 keerde Queiroz terug naar Old Trafford, waar hij opnieuw de assistent werd van Ferguson. De Portugees tekende een driejarig contract bij de Engelse topclub en kreeg heel wat verantwoordelijkheid van Ferguson. Dat was niet naar de zin van aanvoerder Roy Keane, die zich stoorde aan Queiroz' gebrek aan tactisch inzicht. In november 2005 stapte Keane, die als sinds 1993 bij de club was aangesloten, op.

In 2006 werd de Portugese trainer gelinkt aan Benfica en de nationale ploeg van de Verenigde Staten, maar hij besloot bij Manchester United te blijven. In 2007 veroverde hij zijn eerste landstitel met de Engelse club.

Tijdens zijn periode als assistent-coach stond hij ook regelmatig de BBC te woord omdat Ferguson een tijdlang weigerde met de Britse zender te praten nadat het tv-programma Panorama beweerd had dat zijn zoon Jason betrokken was bij een corruptiezaak.

In het seizoen 2007/08 werd Queiroz opnieuw in verband gebracht met Benfica. Ook een terugkeer naar de nationale ploeg van Portugal behoorde tot de mogelijkheden, maar Queiroz bleef Manchester United opnieuw trouw. In 2008 werd de club voor de tweede keer op rij kampioen.

Bondscoach van Portugal (II)

[bewerken | brontekst bewerken]

Toen bondscoach Luiz Felipe Scolari in de zomer van 2008 vertrok, keerde Queiroz terug naar de nationale ploeg van Portugal. Hij tekende in juli 2008 een vierjarig contract. Ditmaal had hij de ploeg 26 duels onder zijn hoede.

Maar ook tijdens zijn tweede termijn als Portugees bondscoach kende Queiroz moeilijkheden. In de kwalificatieronde voor het WK in Zuid-Afrika slaagde Portugal er niet in om groepswinnaar te worden. De Portugezen werden tweede en moesten eerst nog twee barragewedstrijden afwerken tegen Bosnië en Herzegovina. Het team van Queiroz won zowel de heen- als terugwedstrijd met het kleinste verschil.

Op het WK werd Portugal ondergebracht in de groep van Brazilië, Ivoorkust en Noord-Korea. Hoewel het zich niet zonder moeite had gekwalificeerd voor het eindtoernooi werd Portugal als een outsider beschouwd, onder meer omdat het team van Queiroz over kleppers als Cristiano Ronaldo, Deco, Raul Meireles en Pepe beschikte. Op de eerste speeldag kon Portugal de hoge verwachtingen niet inlossen. Het speelde 0-0 gelijk tegen Ivoorkust, maar won nadien wel overtuigend van Noord-Korea. De Portugezen wonnen met 7-0, de grootste overwinning op een WK sinds 2002. Nadien speelde Portugal opnieuw 0-0 gelijk tegen Brazilië, waardoor het geplaatst was voor de volgende ronde.

In de tweede ronde eindigde het WK-avontuur voor de Portugezen. De Zuid-Europeanen verloren met 1-0 van buurland Spanje en wisten zo voor de derde keer in vier wedstrijden niet te scoren.

Op 9 september 2010 werd Queiroz ontslagen. Hij werd in augustus 2010 ook zes maanden geschorst voor het beledigen van een antidopingteam tijdens de aanloop naar het WK.

Interlands Vlag van Portugal Portugal onder leiding van bondscoach Carlos Queiroz (tweede periode)
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 20.08.2008 Vlag van Portugal PortugalFaeröer Vlag van Faeröer 5–0 Oefeninterland
2 06.09.2008 Vlag van Malta MaltaPortugal Vlag van Portugal 0–4 WK-kwalificatie
3 10.09.2008 Vlag van Portugal PortugalDenemarken Vlag van Denemarken 2–3 WK-kwalificatie
4 11.10.2008 Vlag van Zweden ZwedenPortugal Vlag van Portugal 0–0 WK-kwalificatie
5 15.10.2008 Vlag van Portugal PortugalAlbanië Vlag van Albanië 0–0 WK-kwalificatie
6 19.11.2008 Vlag van Brazilië BraziliëPortugal Vlag van Portugal 6–2 Oefeninterland
7 11.02.2009 Vlag van Portugal PortugalFinland Vlag van Finland 1–0 Oefeninterland
8 28.03.2009 Vlag van Portugal PortugalZweden Vlag van Zweden 0–0 WK-kwalificatie
9 31.03.2009 Vlag van Portugal PortugalZuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 2–0 Oefeninterland
10 06.06.2009 Vlag van Albanië AlbaniëPortugal Vlag van Portugal 1–2 WK-kwalificatie
11 10.06.2009 Vlag van Estland EstlandPortugal Vlag van Portugal 0–0 Oefeninterland
12 12.08.2009 Vlag van Liechtenstein LiechtensteinPortugal Vlag van Portugal 0–3 Oefeninterland
13 05.09.2009 Vlag van Denemarken DenemarkenPortugal Vlag van Portugal 1–1 WK-kwalificatie
14 09.09.2009 Vlag van Hongarije HongarijePortugal Vlag van Portugal 0–1 WK-kwalificatie
15 10.10.2009 Vlag van Portugal PortugalHongarije Vlag van Hongarije 3–0 WK-kwalificatie
16 14.10.2009 Vlag van Portugal PortugalMalta Vlag van Malta 4–0 WK-kwalificatie
17 14.11.2009 Vlag van Portugal PortugalBosnië en Herz. Vlag van Bosnië en Herzegovina 1–0 WK-kwalificatie
18 18.11.2009 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her.Portugal Vlag van Portugal 0–1 WK-kwalificatie
19 03.03.2010 Vlag van Portugal PortugalChina Vlag van China 2–0 Oefeninterland
20 24.05.2010 Vlag van Portugal PortugalKaapverdië Vlag van Kaapverdië 0–0 Oefeninterland
21 01.06.2010 Vlag van Portugal PortugalKameroen Vlag van Kameroen 3–1 Oefeninterland
22 08.06.2010 Vlag van Mozambique MozambiquePortugal Vlag van Portugal 0–3 Oefeninterland
23 15.06.2010 Vlag van Portugal PortugalIvoorkust Vlag van Ivoorkust 0–0 WK-eindronde
24 21.06.2010 Vlag van Portugal PortugalNoord-Korea Vlag van Noord-Korea 7–0 WK-eindronde
25 25.06.2010 Vlag van Brazilië BraziliëPortugal Vlag van Portugal 0–0 WK-eindronde
26 29.06.2010 Vlag van Portugal PortugalSpanje Vlag van Spanje 0–1 WK-eindronde

Bondscoach van Iran

[bewerken | brontekst bewerken]

Queiroz tekende op 4 april 2011 een contract voor 2,5 jaar bij de nationale ploeg van Iran. Het was na Portugal, de Verenigde Arabische Emiraten en Zuid-Afrika het vierde land waar hij bondscoach van werd. Als doel kreeg hij het halen van het WK in Brazilië. Queiroz kreeg bij zijn aanstelling een salaris van $2 miljoen per jaar.

Meteen na zijn komst haalde hij de ervaren Ali Karimi, die in 2004 Aziatisch voetballer van het jaar werd, terug bij het team. De 31-jarige middenvelder was door de vorige bondscoach gepasseerd voor de Azië Cup 2011.

Iran mocht van start gaan in de tweede ronde van de kwalificaties en schakelde daarin zonder veel moeite de Maldiven uit. In de derde ronde werd Iran ondergebracht in de groep van Qatar, Bahrein en Indonesië. Het elftal van Queiroz won drie groepswedstrijden en speelde voor de rest telkens gelijk. Met in totaal 12 punten sloot het de derde ronde af als groepswinnaar, waardoor het mocht deelnemen aan de vierde en laatste voorronde. Daarin streed het tot de laatste speeldag mee om groepswinst. In de laatste wedstrijd moest Iran het opnemen tegen leider Zuid-Korea. Voor dat duel ergerde Queiroz zich aan enkele uitspraken van Choi Kang-Hee, bondscoach van Zuid-Korea, die verklaarde dat Iran tijdens de heenwedstrijd niet voor geschikte trainingsfaciliteiten had gezorgd. Daarnaast gaf hij ook toe dat hij van Iran wilde winnen omdat hij liever concurrent Oezbekistan naar het WK zag gaan. Een gefrustreerde Queiroz reageerde door een T-shirt aan te trekken met daarop een foto van de Zuid-Koreaan in een uitrusting van Oezbekistan. Daarnaast hing hij in de kleedkamer en rond het oefenveld van Iran foto's op van Choi Kang-Hee om zijn spelers te motiveren. Iran won uiteindelijk met 0-1 na een goal van de Nederlandse Iraniër Reza Ghoochannejhad. Na het laatste fluitsignaal maakte Queiroz een aanstootgevend gebaar richting de Zuid-Koreanen en kwam het net niet tot een schermutseling. Door de zege werd Iran groepswinnaar en plaatste het zich net als Zuid-Korea voor het WK.

Na het WK verlengde de Iraanse bond het contract van Queiroz tot medio 2018.[1]

Interlands Vlag van Iran Iran onder leiding van bondscoach Carlos Queiroz
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 17.07.2011 Vlag van Iran IranMadagaskar Vlag van Madagaskar 1–0 Oefeninterland
2 23.07.2011 Vlag van Iran IranMalediven Vlag van Malediven 4–0 WK-kwalificatie
3 28.07.2011 Vlag van Malediven MaledivenIran Vlag van Iran 0–1 WK-kwalificatie
4 02.09.2011 Vlag van Iran IranIndonesië Vlag van Indonesië 3–0 WK-kwalificatie
5 06.09.2011 Vlag van Qatar QatarIran Vlag van Iran 1–1 WK-kwalificatie
6 05.10.2011 Vlag van Iran IranPalestina Vlag van Palestina 7–0 Oefeninterland
7 11.10.2011 Vlag van Iran IranBahrein Vlag van Bahrein 6–0 WK-kwalificatie
8 11.11.2011 Vlag van Bahrein BahreinIran Vlag van Iran 1–1 WK-kwalificatie
9 15.11.2011 Vlag van Indonesië IndonesiëIran Vlag van Iran 1–4 WK-kwalificatie
10 23.02.2012 Vlag van Iran IranJordanië Vlag van Jordanië 2–2 Oefeninterland
11 29.02.2012 Vlag van Iran IranQatar Vlag van Qatar 0–0 WK-kwalificatie
12 18.04.2012 Vlag van Iran IranMauritanië Vlag van Mauritanië (1959–2017) 2–0 Oefeninterland
13 02.05.2012 Vlag van Iran IranMozambique Vlag van Mozambique 3–0 Oefeninterland
14 27.05.2012 Vlag van Albanië AlbaniëIran Vlag van Iran 1–0 Oefeninterland
15 03.06.2012 Vlag van Oezbekistan OezbekistanIran Vlag van Iran 0–1 WK-kwalificatie
16 12.06.2012 Vlag van Iran IranQatar Vlag van Qatar 0–0 WK-kwalificatie
17 15.08.2012 Vlag van Tunesië TunesiëIran Vlag van Iran 2–2 Oefeninterland
18 05.09.2012 Vlag van Jordanië JordaniëIran Vlag van Iran 0–0 Oefeninterland
19 11.09.2012 Vlag van Libanon LibanonIran Vlag van Iran 1–0 WK-kwalificatie
20 16.10.2012 Vlag van Iran IranZuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1–0 WK-kwalificatie
21 06.11.2012 Vlag van Iran IranTadzjikistan Vlag van Tadzjikistan 6–1 Oefeninterland
22 14.11.2012 Vlag van Iran IranOezbekistan Vlag van Oezbekistan 0–1 WK-kwalificatie
23 09.12.2012 Vlag van Iran IranSaoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 0–0 Oefeninterland
24 12.12.2012 Vlag van Iran IranBahrein Vlag van Bahrein 0–0 Oefeninterland
25 15.12.2012 Vlag van Iran IranJemen Vlag van Jemen 2–1 Oefeninterland
26 06.02.2013 Vlag van Iran IranLibanon Vlag van Libanon 5–0 Azië Cup-kwalificatie
27 26.03.2013 Vlag van Koeweit KoeweitIran Vlag van Iran 1–1 Azië Cup-kwalificatie
28 22.05.2013 Vlag van Oman OmanIran Vlag van Iran 3–1 Oefeninterland
29 04.06.2013 Vlag van Qatar QatarIran Vlag van Iran 0–1 WK-kwalificatie
30 11.06.2013 Vlag van Iran IranLibanon Vlag van Libanon 4–0 WK-kwalificatie
31 18.06.2013 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaIran Vlag van Iran 0–1 WK-kwalificatie
32 15.10.2013 Vlag van Iran IranThailand Vlag van Thailand 2–1 Azië Cup-kwalificatie
33 15.11.2013 Vlag van Thailand ThailandIran Vlag van Iran 0–3 Azië Cup-kwalificatie
34 19.11.2013 Vlag van Libanon LibanonIran Vlag van Iran 1–4 Azië Cup-kwalificatie
35 03.03.2014 Vlag van Iran IranKoeweit Vlag van Koeweit 3–2 Azië Cup-kwalificatie
36 05.03.2014 Vlag van Iran IranGuinee Vlag van Guinee 1–2 Oefeninterland
37 18.05.2014 Vlag van Iran IranWit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 0–0 Oefeninterland
38 26.05.2014 Vlag van Montenegro MontenegroIran Vlag van Iran 0–0 Oefeninterland
39 30.05.2014 Vlag van Iran IranAngola Vlag van Angola 1–1 Oefeninterland
40 08.06.2014 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en T.Iran Vlag van Iran 0–2 Oefeninterland
41 16.06.2014 Vlag van Iran IranNigeria Vlag van Nigeria 0–0 WK-eindronde
42 21.06.2014 Vlag van Argentinië ArgentiniëIran Vlag van Iran 1–0 WK-eindronde
43 25.06.2014 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her.Iran Vlag van Iran 3–1 WK-eindronde
44 18.11.2014 Vlag van Iran IranZuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1–0 Oefeninterland
45 04.01.2015 Vlag van Iran IranIrak Vlag van Irak 1–0 Oefeninterland
46 11.01.2015 Vlag van Iran IranBahrein Vlag van Bahrein 2–0 Azië Cup
47 15.01.2015 Vlag van Qatar QatarIran Vlag van Iran 0–1 Azië Cup
48 19.01.2015 Vlag van Iran IranV.A.E. Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1–0 Azië Cup
49 23.01.2015 Vlag van Iran IranIrak Vlag van Irak 3–3[2] Azië Cup
50 26.03.2015 Vlag van Iran IranChili Vlag van Chili 2–0 Oefeninterland
51 31.03.2015 Vlag van Zweden ZwedenIran Vlag van Iran 3–1 Oefeninterland

Nationale jeugdelftallen Portugal

Sporting Lissabon

Real Madrid