Koeweits voetbalelftal (mannen)

Koeweit
Bijnaam	Al Azraq
FIFA-ranglijst	139 2 (4 april 2024)
Hoogste ranking	24e (dec 1998)
Laagste ranking	189e (dec 2017)
Associatie	Koeweitse Voetbalassociatie
Bondscoach	Vítězslav Lavička
Stadion	Jaber Al-Ahmad Internationaal Stadion
Meeste interlands	Bader Al-Muttwa (196)
Topscorer	Bashar Abdullah (75)
Wedstrijden
Eerste interland:  Koeweit 2–2 Libië  (Marokko; 3 september 1961) Grootste overwinning:  Koeweit 20–0 Bhutan  (Koeweit; 14 februari 2000) Grootste nederlaag: Ver. Ar. Rep. 8–0 Koeweit  (Marokko; 4 september 1961)  Portugal 8–0 Koeweit  (Leiria, Portugal; 19 november 2003)
Wereldkampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 1982)
Beste resultaat	Eerste ronde
Aziatisch kampioenschap
Optredens	9 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat	Winnaar (1980)
Thuis Uit

Het Koeweits voetbalelftal is een team van voetballers dat Koeweit vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de kwalificatiewedstrijden voor het Wereldkampioenschap voetbal en het Aziatisch kampioenschap.

In 1982 behaalde het land de WK-eindronde in Spanje en speelde gelijk tegen Tsjechoslowakije, maar verloor van Engeland en Frankrijk. Twee jaar eerder won de nationale ploeg het Aziatisch kampioenschap voetbal door in de finale Zuid-Korea met 3–0 te verslaan.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

1961 - 1984 Aziatische titel en Sjeik laat doelpunt afkeuren op WK[bewerken | brontekst bewerken]

Koeweit speelde in 1961 zijn eerste interland, het speelde met 2-2 gelijk tegen Libië. Koeweit schreef zich in 1972 voor de eerste keer in voor het Aziatisch kampioenschap voetbal en plaatste zich meteen voor het eindtoernooi. Koeweit begon het toernooi goed met een 2-1 zege op Zuid-Korea, maar door een 4-0 nederlaag op de Khmerrepubliek het tegenwoordige Cambodja, was de halve finale niet haalbaar. Koeweit speelde op 4 mei 1973 zijn eerste kwalificatiewedstrijd voor het wereldkampioenschap voetbal. Het speelde in Teheran tegen Syrië en verloor deze wedstrijd met 1–2. In een poule met Syrië, Iran en Noord-Korea wordt het land laatste. Alleen de laatste wedstrijd tegen Noord-Korea werd gewonnen.

In 1976 begon een glorie-periode, die acht jaar zou duren. Koeweit behaalde de halve finale van het Aziatisch kampioenschap door overwinningen op Maleisië en China. In de halve finale werd Irak na verlenging met 3-2 verslagen, Fathi Kameel scoorde in de reguliere speeltijd de gelijkmaker, waarna hij in de verlenging het winnende doelpunt maakte. In de finale was het gastland Iran met 1-0 te sterk. Een jaar later haalde Koeweit de finale-poule voor het WK van 1978, het eindigde op de derde plaats achter Iran (wat zich plaatste) en Zuid-Korea, maar twee zeges op Australië benadrukte het potentieel van deze generatie. In 1980 nam Koeweit deel op de Olympische Spelen in Moskou. Koeweit haalde de kwartfinale, waar het gastland de Sovjet-Unie met 2-1 te sterk bleek.

In hetzelfde jaar organiseerde Koeweit het Aziatisch kampioenschap. De start was moeizaam, na een 1-1 gelijkspel tegen de Verenigde Arabische Emiraten en een 3-1 zege op Maleisië werd met 0-3 verloren op Zuid-Korea. Koeweit moest de laatste poule-wedstrijd winnen tegen Qatar, dat gebeurde op een overtuigende manier: 4-0. De halve finale tegen Iran was beladen, tijdens het toernooi viel Irak Iran aan en begon de Iran-Irak oorlog. De Koeweitse TV steunde de Irakse inval en zond louter anti-Iraanse propaganda uit^[1]. Iran was van slag en verloor met 2-1, Koeweit haalde de finale. In de finale werd Zuid-Korea met 3-0 verslagen, Faisal Al-Dakhil scoorde twee keer. Koeweit was Aziatisch kampioen en in het All-Star Team van het toernooi stonden vijf Koeweiti.

Volgende uitdaging was kwalificatie voor het WK. In de voorronde werd opnieuw Zuid-Korea verslagen, 2-0 in Koeweit-City. In de finale-poule waren China, Nieuw-Zeeland en Saoedi-Arabië de tegenstanders, de twee beste landen zouden zich plaatsen voor het WK. De start was goed, de uitwedstrijd in Nieuw-Zeeland werd gewonnen door een doelpunt van Jasem Yaqoub in de laatste wedstrijd. De uitwedstrijd tegen China werd ruimschoots verloren (3-0), maar twee zeges op Saoedi-Arabië en een zege in de thuiswedstrijd tegen China waren voldoende voor plaatsing voor het WK in Spanje. Het WK begon verrassend, Tsjecho-Slowakije werd op een 1-1 gelijkspel gehouden dankzij een doelpunt van Faisal Al-Dakhil. In de tweede wedstrijd werd bij een 3-1 stand voor Frankrijk gescoord door Alain Giresse, maar de Koeweiti waren uit hun concentratie door een fluitje uit het publiek. Koeweit weigerde verder te spelen en de baas van de Koeweitse voetbalbond sjeik Fahid Al-Ahman kwam het veld op en ging in discussie met de scheidsrechter. Uiteindelijk keurde de scheidsrechter het doelpunt toch maar af. De eindstand was 4-1 en na een 1-0 nederlaag tegen Engeland was Koeweit uitgeschakeld.

Een laatste sluiptrekking van ongekend grote successen voor het kleine oliestaatje was het Aziatisch kampioenschap van 1984, waar Koeweit de titel verdedigde. Het haalde opnieuw de halve finales, waar het in de verlenging met 1-0 ten onder ging tegen China. De troostfinale tegen Iran eindigde in een 1-1 gelijkspel, waarna Koeweit in de verlenging de strafschoppen beter nam.

1984 - heden Uitsluiting van internationaal voetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Na acht jaar van grote successen was het afgelopen met de prestaties van de Koeweiti. Voor kwalificatie voor het WK 1986 werd Koeweit in de voorronde uitgeschakeld door Syrië. Alleen voor het WK van 1998 en 2006 haalde Koeweit nog de finale-poule, in beide cyclussen eindigde het op de laatste plaats. Ook in het Aziatisch kampioenschap liepen de resultaten sterk terug, alleen in 1996 haalde het nog de halve finale na een 2-0 overwinning op Japan, Jasem Al-Huwaidi scoorde beide doelpunten. In de halve finale verloor het met 1-0 van het organiserende Verenigde Arabische Emiraten, waarna in de troostfinale na strafschoppen werd verloren van Iran. In 2000 haalde Koeweit nog de kwartfinales (2-3 verlies tegen Saoedi-Arabië), maar in de laatste twee edities werden alle wedstrijden verloren.

Om zich te kwalificeren voor het WK 2018 begon Koeweit de kwalificatie goed met drie overwinningen, de thuiswedstrijd tegen Zuid-Korea werd nipt verloren (0-1). De Koeweitse regering introduceerde een wet in de Koeweitse competitie. De FIFA accepteert geen inmenging van de politiek in voetbal en zette de laatste drie wedstrijden van Koeweit om in reglementaire nederlagen^[2]. Ook werd Koeweit gediskwalificeerd voor de Azië Cup van 2018.

Deelnames aan internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal overzicht[3]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Groepsfase	3	0	1	2	2	6	(Kwal.)
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Gediskwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

Aziatisch kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

In 1980 wordt Koeweit winnaar van het Aziatisch kampioenschap. In de finale wordt Zuid-Korea verslagen met 3–0. De finale werd tevens bereikt in 1976, nu werd verloren met 0–1 van Iran.

Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht[4]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1972	Groepsfase	2	1	0	1	2	5	(Kwal.)
1976	Tweede	4	3	0	1	6	3	(Kwal.)
1980	Kampioen	6	4	1	1	13	6
1984	Derde	6	3	1	2	5	4
1988	Groepsfase	4	0	3	1	2	3	(Kwal.)
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Vierde	6	2	1	3	9	6	(Kwal.)
2000	Kwartfinale	4	1	2	1	3	3	(Kwal.)
2004	Groepsfase	3	1	0	2	3	7	(Kwal.)
2007	Niet gekwalificeerd
2011	Groepsfase	3	0	0	3	1	7	(Kwal.)
2015	Groepsfase	3	0	0	3	1	6	(Kwal.)
2019	Gediskwalificeerd
2023	Niet gekwalificeerd

West-Aziatisch kampioenschap voetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Ook het toernooi om West-Aziatisch kampioenschap is eenmaal gewonnen door Koeweit. In de finale was Iran de tegenstander. De uitslag werd 2–1.

West-Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht[5]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2010	Kampioen	4	2	2	0	7	5
2012	Groepsfase	3	1	0	2	4	4
2014	Vierde	4	1	1	2	3	5
2019	Groepsfase	3	1	1	1	3	3

Zuid-Azië Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Zuid-Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2023	Tweede	5	3	2	0	10	3

Golf Cup of Nations[bewerken | brontekst bewerken]

Koeweit werd 10 keer kampioen van de Golf Cup of Nations en is daarmee recordhouder van dit toernooi. Kampioen werd het in 1970, 1972, 1974, 1976, 1982, 1986, 1990, 1996, 1998, 2010. In 1979 werd het tweede. De laatste keer dat het kampioen werd was in 2010 toen het in de finale van Saoedi-Arabië won. Na verlenging werd het 1–0.

Golf Cup of Nations overzicht[6]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1970	Kampioen	3	3	0	0	10	4
1972	Kampioen	3	2	1	0	14	2
1974	Kampioen	4	4	0	0	16	0
1976	Kampioen	7	5	2	0	26	7
1979	Tweede	6	4	1	1	15	4
1982	Kampioen	5	4	0	1	8	2
1984	Zesde	6	1	2	3	4	8
1986	Kampioen	6	5	1	0	11	4
1988	Vijfde	6	1	2	3	3	4
1990	Kampioen	4	3	1	0	10	2
1992	Vijfde	5	2	0	3	5	8
1994	Vijfde	5	1	1	3	2	6
1996	Kampioen	5	4	0	1	7	4
1998	Kampioen	5	4	0	1	18	5
2002	Derde	5	1	2	2	4	6
2003	Zesde	6	1	2	3	6	9
2004	Vierde	5	2	1	2	7	8
2007	Groepsfase	3	0	1	2	4	6
2009	Halve finale	4	1	2	1	2	2
2010	Kampioen	5	3	2	0	7	2
2013	Derde	5	3	0	2	9	3
2014	Groepsfase	3	1	1	1	3	7
2017	Groepsfase	3	0	1	2	1	3
2019	Groepsfase	3	1	0	2	6	7
2023	Groepsfase	3	1	1	1	2	3

Arab Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Palestina Cup overzicht[7]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1972	Groepsfase	3	1	0	2	4	7
1973	Geen deelname
1975
Arab Nations Cup overzicht[8]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1963	Vierde	4	1	0	3	8	12
1964	Derde	4	1	1	2	5	5
1966	Groepsfase	4	0	2	2	8	11
1985	Geen deelname
1988	Groepsfase	4	1	1	2	2	3
1992	Derde	4	2	0	2	6	5
1998	Derde	4	3	0	1	11	5
2002	Groepsfase	4	1	2	1	5	5
2012	Groepsfase	2	1	0	1	2	4
FIFA Arab Cup overzicht
2021	Kwalificatieronde	1	0	0	1	0	2

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Interlands Koeweits voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Koeweit.

Huidige selectie[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers werden opgeroepen voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen  Zuid-Korea en  Libanon op op 8 en 13 oktober 2015.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de WK-kwalificatiewedstrijd tegen  Libanon (0–0) op 13 oktober 2015.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
23	Sulaiman Abdulghafoor	11	0	Al-Arabi
	Ahmed Al-Fadhli	1	0	Qadsia SC
Verdediging
13	Musaed Al-Enezi	117	21	Al-Orobah
3	Fahad Shaheen	84	3	Kuwait SC
21	Ali Al-Maqseed	43	3	Al-Arabi
5	Fahad Al-Hajeri	29	3	Al-Salmiya SC
	Hussain Al-Shammari	25	1	Kuwait SC
	Mohammad Al-Rashidi	19	0	Al-Arabi
14	Talal Al-Fadhil	5	0	Kazma SC
Middenveld
11	Fahad Al-Ebrahim	74	1	Qadsia SC
8	Saleh Al-Sheikh	68	2	Qadsia SC
10	Abdulaziz Al-Enezi	50	2	Qadsia SC
12	Abdullah Al-Buraiki	25	2	Kuwait SC
	Hamad Ali	21	1	Qadsia SC
	Faisal Al-Harbi	19	2	Najran SC
6	Sultan Al-Enezi	16	0	Qadsia SC
16	Faisal Al-Enezi	15	3	Al-Salmiya SC
18	Khaled Ebrahim	12	1	Qadsia SC
Aanval
17	Bader Al-Muttwa	158	52	Qadsia SC
20	Yousef Al-Sulaiman	74	33	Kazma SC
	Ali Al-Kandari	14	2	Kuwait SC
	Saif Al-Hashan	10	1	Al Shabab
	Khaled Ajab	5	1	Kuwait SC

FIFA-wereldranglijst^[9][bewerken | brontekst bewerken]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
64	54	84	62	44	24	82	74	74	83	48	54	72	78	119	127	104	102	99	117	105	124	139	171	189	158