Antonio Giovinazzi

Antonio Giovinazzi
Giovinazzi in 2019
Algemene informatie
Volledige naam	Antonio Maria Giovinazzi
Nationaliteit	Italië
Geboren	14 december 1993 Martina Franca
Formule 1-carrière
Jaren actief	2017 2019-2021
Wagennummer	99
Teams	Sauber Alfa Romeo
Races	62 (62 starts)
Overwinningen	0
Podiums	0
Punten	21
Polepositions	0
Snelste rondes	0
Eerste race	Australië 2017
Laatste race	Abu Dhabi 2021
Portaal    Autosport

Antonio Maria Giovinazzi (Martina Franca, 14 december 1993) is een Italiaans autocoureur. In 2017 maakte hij zijn debuut in de Formule 1 als vervanger van de geblesseerde Pascal Wehrlein bij Sauber in de eerste twee races van het seizoen. In 2019 maakt hij voor dit team zijn fulltime Formule 1-debuut, al werd het team voorafgaand aan het seizoen overgenomen door Alfa Romeo.^[1] Hij was tot 2021 actief als Formule 1-coureur. In 2022 reed hij in de Formule E, en in 2023 stapte hij over naar het FIA World Endurance Championship. In 2023 won hij de 24 uur van Le Mans.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Karting[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen 2006 en 2012 reed Giovinazzi in het karting, waarbij hij kampioen werd in de Italiaanse National Trophy 60cc en Euro Trophy 60, beiden in 2006.

Formula Pilota China[bewerken | brontekst bewerken]

Giovinazzi begon zijn carrière in het formuleracing in de Formula Pilota China in 2012. Hij werd uiteindelijk kampioen in deze klasse met zes overwinningen. Hij reed ook voor BVM in het laatste raceweekend van de Formule Abarth op het Autodromo Nazionale Monza. Ondanks dat hij twee overwinningen behaalde en in de derde race tweede werd, behaalde hij geen punten omdat hij een gastrijder was.

Formule 3[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 maakte Giovinazzi zijn debuut in de Formule 3 in het nieuwe Europees Formule 3-kampioenschap voor het team Double R Racing. Hij kende een moeilijke start van het seizoen, maar in de tweede helft reed hij regelmatig in de top 10. Uiteindelijk eindigde hij als zeventiende in het kampioenschap met 31 punten. Daarnaast reed hij voor het team in het Britse Formule 3-kampioenschap, waarin hij twee overwinningen behaalde op Silverstone en Spa-Francorchamps, waardoor hij achter Jordan King tweede werd in de eindstand met 135 punten. Dat jaar nam hij ook deel aan de Masters of Formula 3, waarin hij tiende werd.

In 2014 bleef Giovinazzi in de Europese Formule 3 rijden, maar stapte hij over naar het team Jagonya Ayam with Carlin. Op de Hockenheimring behaalde hij zijn eerste podiumplaats en op de Red Bull Ring won hij zijn eerste race, waarna hij er op de Nürburgring een tweede overwinning aan toevoegde. Hierdoor werd hij zesde in het kampioenschap met 238 punten.

In 2015 was Giovinazzi opnieuw actief in de Europese Formule 3 voor Carlin. Dit jaar won hij zes races op de Hockenheimring (tweemaal), het Circuit de Pau-Ville, de Norisring, het Circuit Park Zandvoort en de Red Bull Ring. Hij stond lange tijd aan de leiding in het kampioenschap, maar werd achter Felix Rosenqvist uiteindelijk tweede met 412,5 punten. Hiernaast nam hij dat jaar opnieuw deel aan de Masters of Formula 3, waar hij zowel de kwalificatie- als de hoofdrace won, en de Grand Prix van Macau, waarin hij als vierde eindigde. Tevens mocht hij dat seizoen eenmalig invallen voor de geschorste Timo Scheider in de DTM voor Audi op de Moscow Raceway.

GP2[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 maakte Giovinazzi de overstap naar de GP2 Series, waarin hij voor het nieuwe team Prema Racing uitkwam. Na een moeilijke start, waarin hij in de eerste vier races geen punten wist te scoren, won hij op het Baku City Circuit allebei de races. Hierna won hij nog drie races op Spa-Francorchamps, het Autodromo Nazionale Monza en het Sepang International Circuit en eindigde zo achter zijn teamgenoot Pierre Gasly als tweede in het kampioenschap met 211 punten.

Formule 1[bewerken | brontekst bewerken]

In september 2016 werd bekend dat Giovinazzi simulatorwerk ging uitvoeren voor het Formule 1-team Ferrari. In december van dat jaar werd hij bevestigd als derde rijder bij het team. In februari 2017 werd hij uitgeleend aan het team van Sauber, waar hij voorafgaand aan het Formule 1-seizoen in de tests op het Circuit de Barcelona-Catalunya mocht rijden als vervanger van de geblesseerde Pascal Wehrlein.^[2] Omdat Wehrlein voor de eerste race in Australië niet fit genoeg was (ten gevolge van een crash bij de Race of Champions in januari) debuteerde Giovinazzi in de Grand Prix van Australië.^[3] Ook in de tweede race in China mocht hij invallen, maar vanaf de derde race nam Wehrlein weer plaats in de auto. Wel werd bekend dat Giovinazzi zeven vrije trainingen kreeg bij het team van Haas, beginnend tijdens de Grand Prix van Groot-Brittannië.^[4]

Vanaf het seizoen 2019 is Giovinazzi vaste rijder van Sauber, dat vanaf dat seizoen is overgenomen door Alfa Romeo.^[1] Hij reed drie achtereenvolgende seizoenen voor dit team. Zijn beste resultaat in deze periode was een vijfde plaats in de Grand Prix van Brazilië 2019. In het seizoen 2022 raakte hij zijn zitje kwijt aan Zhou Guanyu en verliet hij de Formule 1.

Formule E[bewerken | brontekst bewerken]

Op 16 november 2021 maakte Giovinazzi bekend dat hij in 2022 in de Formule E gaat rijden voor het team Dragon / Penske Autosport.^[5]

24 uur van Le Mans[bewerken | brontekst bewerken]

Giovinazzi won de 24 uur van Le Mans 2023 in de hypercar-klasse samen met James Calado en Alessandro Pier Guidi in het team Ferrari-AF Corse.

Formule 1-carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Formule 1-resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

• ^† Uitgevallen maar wel geklasseerd omdat er meer dan 90% van de raceafstand werd afgelegd.

Zie de categorie Antonio Giovinazzi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.