French
DeutschFerrari (automerk)
| Ferrari S.p.A. | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Beurs | Euronext: RACE | |||
| Grootaandeelhouders | Exor N.V. (24,2%) Piero Ferrari (10,4%) (per 13 feb. 2023) | |||
| Rechtsvorm | S.p.a (Società per Azioni) | |||
| Oprichting | 13 september 1939 | |||
| Voorganger(s) | Auto Avio Construzion | |||
| Oprichter(s) | Enzo Ferrari | |||
| Eigenaar | Ferrari N.V. | |||
| Sleutelfiguren | Benedetto Vigna (CEO) John Elkann Piero Ferrari | |||
| Land |  Italië | |||
| Hoofdkantoor | Maranello | |||
| Werknemers | 4919 (per jaareinde 2022), waarvan 4480 in Italië | |||
| Dochteronderneming | Scuderia Ferrari | |||
| Moederonderneming | Ferrari N.V. | |||
| Producten | Sportwagens | |||
| Industrie | Auto-industrie | |||
| Omzet/jaar | € 5,1 miljard (2022)[1] | |||
| Winst/jaar | € 939 miljoen (2022)[1] | |||
| Marktkapitalisatie | € 51,8 miljard (25 mei 2023) | |||
| Website | Ferrari.com | |||
| ||||
Ferrari is een Italiaans automerk gevestigd in Maranello, Italië. Het bedrijf is in 1929 opgericht als raceteam (Scuderia Ferrari) door Enzo Ferrari. Pas in 1947 zou het bedrijf overgaan op de productie van legale straatauto's onder de naam Ferrari S.p.A. Sinds het ontstaan wordt het bedrijf in een adem genoemd met de Formule 1, waarin reeds vele successen behaald werden.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Enzo Ferrari begon in 1923 als (test)coureur bij Alfa Romeo waar hij al snel de verantwoordelijkheid over het hele team kreeg. In 1929 richtte hij hiervoor de Scuderia Ferrari op, die fungeerde als renstal van Alfa Romeo. Tot 1938 behaalde hij zeer veel overwinningen met de Alfa Romeo wagens. In 1939 scheidden de wegen van Alfa Romeo en Ferrari echter. Enzo ging weg bij Alfa Romeo en ze kwamen overeen dat de naam “Ferrari” voor 4 jaar lang niet meer in verband zou worden gebracht met racen of racewagens. Enzo richtte daarom Auto Avio Costruzioni op, wat resulteerde in de Auto Avio tipo 815. In 1943 verhuisde de fabriek van Modena naar Maranello, waar ze nu nog steeds te vinden is. In 1945 begonnen ze dan eindelijk met het ontwerp van wat de eerste echte Ferrari wagen moest worden, en op 2 maart 1947 was hij klaar: de Ferrari 125 S.
Sinds het eerste jaar van de Formule 1 in 1950 was Ferrari al van de partij. In 1951 won het bedrijf voor het eerst een grote prijs dankzij José Froilán González. Het jaar erna werden ze met Alberto Ascari wereldkampioen. Ferrari is de enige constructeur die in de hele geschiedenis van de Formule 1 aanwezig is.
In oktober 2014 nam Sergio Marchionne, de CEO van Fiat Chrysler, de functie over van topman Luca Cordero di Montezemolo.[2] De laatste gaf sinds 1991 leiding aan Ferrari. De twee bestuurders kregen de maand ervoor een meningsverschil over de te voeren strategie. Montezemolo wilde de exclusiviteit van het merk behouden door niet meer dan 7000 wagens per jaar te verkopen.[2] Marchionne wilde de productie juist verhogen.[2] Amedeo Felisa, topman bij Ferrari stopt na 25 jaar werkzaam te zijn geweest bij Ferrari Automobili en draagt zijn taak over aan Sergio Marchionne. Deze nam eerder ook al de taken van Luca Di Montezemolo over die noodgedwongen zijn taak moest neerleggen wegen onenigheid binnen de organisatie.
Na het overlijden van Sergio Marchionne op 25 juli 2018 werd er nieuw bestuur aangesteld. Dat bestuur bestond uit John Elkann, die voorzitter werd van de Raad van Bestuur terwijl Louis Camilleri als CEO werd aangesteld. Op 20 december 2020 kondigde Camilleri aan dat hij onmiddellijk zou aftreden als CEO. Elkann volgde hem op als CEO ad interim.[3]
In april 2021 kondigde Elkann aan dat Ferrari hun eerste volledige elektrische auto wil lanceren in 2025.[4]
Op 9 juni 2021 kondigde het bedrijf aan dat Bendetto Vigna (voorheen bestuurslid in STMicroelectronics) de nieuwe CEO wordt van het bedrijf.[4]
Identiteit[bewerken | brontekst bewerken]
Logo: de Cavallino Rampante[bewerken | brontekst bewerken]
Het logo van het Ferrari race team is de zogenoemde Cavallino Rampante. Het symboliseert een steigerende hengst op een geel schild, met de letters S & F (van Scuderia Ferrari) en de kleuren van de Italiaanse vlag horizontaal. De productieauto's hebben veelal een rechthoekige versie van het schild op de neus van de wagens, terwijl het logo van het raceteam op de zijkant van de auto staat. Bij nieuwere modellen, wordt vaak ook enkel het paard afgebeeld op de grille en de velgen van de auto's.
De oorsprong van het logo[bewerken | brontekst bewerken]
Op 17 juni 1923[5] behaalde Enzo Ferrari een overwinning op het Saviocircuit met zijn Alfa Romeo RL-Targa Florio. Daar ontmoette hij Gravin Paolina Biancoli, de moeder van Graaf Francesco Baracca (een Italiaanse vliegende aas die actief was tijdens Eerste Wereldoorlog en meer dan 30 succesvolle luchtoverwinningen boekte). Eerder ontmoette hij ook Enrico Baracca, de vader van de Italiaanse aas der azen. Binnen de Italiaanse luchtmacht was het traditie geworden dat elke gevechtspiloot een embleem schilderde op hun vliegtuig als herkenningspunt tijdens hun missies. Baracca koos ervoor om een steigerend paard te schilderen als persoonlijk embleem. Hij koos het als aandenken aan het 2de "Piemonte Cavalleria" Regiment.[6] Ook bleek hij een voorliefde te hebben voor paarden. Later gebruikte zijn familie het embleem ook als wapenschild. Eerst werd aangenomen dat hij zijn paard rood schilderde, maar later werd bewezen dat het paard altijd zwart was geschilderd op een wolk-achtige achtergrond.
Tijdens de ontmoeting tussen Ferrari en Gravin Biancoli stelde de Gravin voor om Baracca's embleem te gebruiken op zijn auto's als geluksbrenger. Ferrari ging akkoord met het voorstel, maar koos ervoor om het paard op een gele achtergrond te schilderen ter verwijzing naar het kleur van zijn geboorteplaats Modena. Ook veranderde hij enkele details. Uiteindelijk duurde het nog tot na de Tweede Wereldoorlog tot Ferrari zijn eigen auto's begon te ontwikkelen onder de naam Scuderia Ferrari. Toen Ferrari het Alfa Romeo team verliet in 1939, werd namelijk afgesproken dat de naam Scuderia Ferrari niet gebruikt mocht worden voor de komende 5 jaar. Tot dan, werkte Ferrari onder de naam Auto Avio Construzion.
Kleuren: Ferrari-rood[bewerken | brontekst bewerken]
Begin 20ste eeuw kreeg elk land in de autosport een eigen racekleur toegekend. Tot 1907 was rood nog de kleur van de Verenigde Staten, maar na de Eerste Wereldoorlog werd de kleur toegekend aan Italië door de FIA. Die nationale kleuren raakten in onbruik in de jaren zestig, toen steeds meer bedrijven de sport begonnen te sponsoren. Ferrari bleef echter rood gebruiken als kleur, en begon het de naam Rosso Corsa te geven.[7] Dit leidde er tevens toe dat de meeste Ferrari-liefhebbers een voorkeur hebben voor rode Ferrari's.
In 1995 werd Marlboro de hoofdsponsor van Scuderia Ferrari, waarna het team een eigen interpretatie begon te gebruiken van Marlboro-rood. Het team doopte die tint om tot Rosso Scuderia. Vanaf 2003 konden consumenten die kleur ook kiezen voor hun Ferrari. De nieuwe kleur had een duidelijke zweem van oranje, wat ook beter op tv-beelden overkwam in vergelijking met Rosso Corsa (dat te donker zou overkomen op moderne tv's). Tegenwoordig biedt Ferrari zes tinten rood aan. Naast de iconische rode tinten biedt het merk nog een tiental andere kleuren aan.
Beursgang[bewerken | brontekst bewerken]
Fiat Chrysler Automobiles (FCA) had 90% van de aandelen in Ferrari in handen en Piero Ferrari, de vicevoorzitter en zoon van oprichter Enzo Ferrari, heeft de overige 10%.[2] FCA heeft 10% van de aandelen naar de beurs gebracht in oktober 2015 en de andere aandelen zijn aangeboden aan de bestaande aandeelhouders van FCA.[2] Bij de verdeling van het stemrecht kregen langdurige aandeelhouders prioriteit. Exor, een beleggingsmaatschappij van de familie Agnelli en grootaandeelhouder in FCA, en Piero Ferrari, kregen samen meer dan 45% van het totale stemrecht na de afsplitsing.[8] In februari 2020 had Exor 24,0% van de aandelen in handen, maar 35,8% van het stemrecht. Piero Ferrari had 10,2% van de aandelen en 15,2% van het stemrecht.
In oktober 2015 bracht Ferrari zo’n 17 miljoen aandelen naar de New York Stock Exchange. De aandelen werden tegen een koers van US$ 52 geplaatst hetgeen aan de bovenkant lag van de geïndiceerde koersrange van 48 en 52 dollar per stuk.[9] De beursgang levert daarmee zo’n US$ 874 miljoen op en de totale beurswaarde van Ferrari komt uit op circa US$ 9,8 miljard.[9] De opbrengst wordt gebruikt om schulden van FCA af te lossen en om te investeren in de resterende automerken als Jeep, Alfa Romeo en Maserati.
Sinds 4 januari 2016 staat het aandeel ook genoteerd op de Borsa Italiana en maakt ook onderdeel uit van de FTSE MIB aandelenindex.
Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]
Ferrari verkoopt op jaarbasis circa 10.000 voertuigen. Ongeveer een kwart van alle voertuigen worden in Noord- en Zuid-Amerika verkocht. In Europa zijn het Verenigd Koninkrijk en Duitsland de belangrijkste verkoopmarkten. De Volksrepubliek China staat op de vijfde plaats met 456 verkochte voertuigen in 2020. De jaaromzet ligt ruim boven de vier miljard euro. De verkopen van voertuigen en onderdelen is veruit de belangrijkste bron van inkomsten, maar ook licenties en het gebruik van de Ferrari merknaam en logo levert een bijdrage van ongeveer een zevende aan de totale omzet.
| Jaar[10] | Autoverkopen (in stuks) | Aantal werknemers | Omzet | Bedrijfsresultaat | Nettoresultaat |
|---|---|---|---|---|---|
| 2010 | 6573 | 2779 | 1831 | 295 | 202 |
| 2011 | 7195 | 2709 | 2067 | 298 | 196 |
| 2012 | 7405 | 2708 | 2225 | 335 | 233 |
| 2013 | 7000 | 2774 | 2335 | 364 | 246 |
| 2014 | 7225 | 2843 | 2762 | 389 | 265 |
| 2015 | 7664 | 2954 | 2854 | 444 | 290 |
| 2016 | 8014 | 3115 | 3105 | 595 | 400 |
| 2017 | 8398 | 3336 | 3417 | 775 | 537 |
| 2018 | 9251 | 3651 | 3420 | 826 | 787 |
| 2019 | 10131 | 4164 | 3766 | 917 | 699 |
| 2020 | 9119 | 4428 | 3460 | 716 | 609 |
| 2021 | 11155 | 4609 | 4271 | 1075 | 833 |
| 2022 | 13221 | 4919 | 5095 | 1227 | 939 |
Modellen[bewerken | brontekst bewerken]
Huidige modellen[bewerken | brontekst bewerken]
Zes cilinders[bewerken | brontekst bewerken]
Acht cilinders[bewerken | brontekst bewerken]
Twaalf cilinders[bewerken | brontekst bewerken]
- Ferrari Monza SP1
- Ferrari Monza SP2
- Ferrari Daytona SP3
- Ferrari 812 Superfast
- Ferrari 812 GTS
- Ferrari 812 Competizione
- Ferrari 812 Competizione Aperta
- Ferrari GTC4Lusso V12
De modellen[bewerken | brontekst bewerken]
Prototypes[bewerken | brontekst bewerken]
- Ferrari Modulo (1970) (door Pininfarina)
- Ferrari Studio CR 25 (1974) (door Pininfarina)
- Ferrari Mythos (1989) (door Pininfarina)
- Ferrari Rossa (2000) (door Pininfarina)
- Ferrari GG50 (2005) (door Giorgetto Giugiaro)
Winkels[bewerken | brontekst bewerken]
Op 31 december 2018 waren er 35 Ferrari winkels, waarvan de helft in eigendom: men kan er Ferrari-kleding en fanartikelen kopen. De winkels zijn gevestigd in Maranello, op de luchthaven G. Marconi in Bologna, Venetië, in Rome (aan de Via Tomacelli 147/152 en in Leonardo da Vinci Airport (Fiumicino)) en in Florence in het historisch centrum. Buiten Italië zijn winkels te vinden in Las Vegas, New York, Shanghai, Saint-Tropez en Barcelona.
Pretparken[bewerken | brontekst bewerken]
In 2010 is het Ferrari World Abu Dhabi pretpark opengegaan in Abu Dhabi, Verenigde Arabische Emiraten. Er is een Formule 1 achtbaan en een pitstraat waar je zelf een wiel kan wisselen. In totaal zijn er 24 attracties waaronder ook een 70 meter hoge G-force toren. Ook is er een volledig circuit waar vanaf 2009 de nieuwe grand prix van de Verenigde Arabische Emiraten plaatsvindt.
In 2014 heeft Port Aventura een contract getekend waarmee de realisatie van Ferrari Land in Salou gerealiseerd zal gaan worden. Ferrari Land zal 75 000 vierkante meter groot worden en minimaal 2000 banen genereren. De totale investering komt neer op één miljard euro
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) (it) (de) Officiële website
- Importeur voor Nederland
- (en) Alles over Ferrari evenementen, boeken en tijdschriften
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
· 
·