پاندیاتونیک‌گرایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آکورد پاندیاتونیک از سمفونی مزامیر استراوینسکی، موومان سوم. (دربارهٔ این پرونده گوش‌کردن راهنما·اطلاعات) (Andriessen & Schönberger 2006, ۵۷)

پاندیاتونیک‌گرایی یا پٙن‌دیاتونیک‌گرایی یک تکنیک موسیقایی مبتنی بر استفاده از گام دیاتونیک در مقابل گام کروماتیک بدون در نظر گرفتن محدودیت‌های ناشی از تونالیته و درک رایج ما از کارکرد «فونکسیونال» و مناسبات میان آن‌هاست.

پیشینه[ویرایش]

اصطلاح پاندیاتونیک‌گرایی توسط نیکلاس اسلونیمسکی در ویرایش دوم کتاب «موسیقی از ۱۹۰۰تاکنون»، برای توصیف ساختارهای آکوردی مشتق شده از هفت درجه گام دیاتونیک استفاده شد که «آزادانه و در اعتدالی دموکراتیک به کار رفته‌اند».

ویژگیهای تکنیکی[ویرایش]

بکارگیری آکوردهای «سه‌صدایی» به همراه آکورد شش، هفت یا «آکورد نه» که به ساختار آنها پیوسته‌اند (در قالب «آکورد با نت اضافه»[الف])، رایج‌ترین روش در پاندیاتونیک‌گرایی است. در حالیکه منطبق بر تعریف «سولونیمسکی»، بنیادی‌ترین فرم آن وجود یک باس «غیرهارمونیک» است.

آثار مبتنی بر پاندیاتونیک[ویرایش]

آثار موسیقی زیر شامل مکتب پاندیاتونیک‌گرایی می‌شوند:

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

  1. ↑ Added tone chord

منابع[ویرایش]

  • Andriessen, Louis, and Elmer Schönberger. 2006. The Apollonian Clockwork: On Stravinsky. Amsterdam: Amsterdam University Press. شابک ‎۹۷۸۹۰۵۳۵۶۸۵۶۹.
  • Anon. 2001. "Pandiatonicism". The New Grove Dictionary of Music and Musicians, second edition, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell. London: Macmillan Publishers.
  • Dahlhaus, Carl, Julian Anderson, Charles Wilson, Richard Cohn, and Brian Hyer. 2001. "Harmony". The New Grove Dictionary of Music and Musicians, second edition, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell. London: Macmillan Publishers.
  • Daniels, Arthur. 1966. "Heitor Villa-Lobos: String Quartet No. 10" (review). Notes, second series 22, no. 3 (March): 1108.
  • Everett, Walter. 1999. The Beatles as Musicians: Revolver Through the Anthology. Oxford. شابک ‎۹۷۸۰۱۹۵۱۲۹۴۱۰.
  • Everett, Walter. 2001. The Beatles as Musicians: The Quarry Men Through Rubber Soul. Oxford and Bew York: Oxford University Press. شابک ‎۹۷۸−۰−۱۹−۵۱۴۱۰۵−۴.
  • Hepokoski, James A. 1984. "Formulaic Openings in Debussy". 19th-Century Music 8, no. 1 (Summer): 44–59.
  • Jaffe, Stephen. 1992. "Conversation between SJ and JS on the New Tonality". Contemporary Music Review 6, no. 2:27–38.
  • Kennedy, Michael. 2006. "Pandiatonicism". The Oxford Dictionary of Music, second edition, revised; edited by Joyce Bourne. Oxford and New York: Oxford University Press. شابک ‎۹۷۸−۰−۱۹−۸۶۱۴۵۹−۳.
  • Kostelanetz, Richard. 2013. A Dictionary of the Avant-Gardes. London and New York: Routledge. شابک ‎۹۷۸۱۱۳۶۸۰۶۱۹۳. Kostelanetz appears to be quoting Slonimsky.
  • Latham, Alison (ed.). 1992. "Pandiatonicism [Pandiatonism]". The Oxford Companion to Music. Oxford and New York: Oxford University Press.
  • Machlis, Joseph. 1979. Introduction to Contemporary Music, second edition. New York and London: W. W. Norton & Company. شابک ‎۰−۳۹۳−۰۹۰۲۶−۴.
  • Mann, William. 1963. "London". Times (December 27).
  • Schiff, David. 1997. Gershwin: Rhapsody in Blue. Cambridge Music Handbooks. Cambridge and New York: Cambridge University Press. شابک ‎۹۷۸۰۵۲۱۵۵۹۵۳۹.
  • Simms, Bryan R. 1986. Music of the Twentieth Century: Style and Structure. New York: Schirmer Books; London: Collier Macmillan Publishers. شابک ‎۰−۰۲−۸۷۲۵۸۰−۸.
  • Slonimsky, Nicolas. 1938. Music since 1900, second edition. New York: W. W. Norton Company, Inc.
  • Slonimsky, Nicolas, 1947. Thesaurus of Scales and Melodic Patterns. New York: Charles Scribner’s Sons. شابک ‎۰−۰۲−۶۱۱۸۵۰−۵. Reprinted, Schirmer Trade Books, 1975. شابک ‎۹۷۸−۰۸۲۵۶۱۴۴۹۱.
  • Slonimsky, Nicolas. 2000. The Listener's Companion: The Great Composers and Their Works, edited by Electra Yourke. New York: Schirmer Trade Books. شابک ‎۹۷۸۰۸۲۵۶۷۲۷۸۱.
  • Strassburg, Robert. 1976. "Ned Rorem: String Quartet No. 2" (review). Notes, second series 33, no. 1 (September): 166.
  • Tymoczko, Dmitri. 2011. A Geometry of Music: Harmony and Counterpoint in the Extended Common Practice. Oxford and New York: Oxford University Press. شابک ‎۹۷۸−۰−۱۹−۹۷۱۴۳۵−۳.
  • van den Toorn, Pieter. 1975. "Some Characteristics of Stravinsky's Diatonic Music". Perspectives of New Music 14, no. 1. (Autumn-Winter): 104–38.
  • Waters, Robert Francis. 2008. Déodat de Séverac: Musical Identity in Fin de Siècle France. Aldershot, Hants. , and Burlington, VT: Ashgate Publishing. شابک ‎۹۷۸۰۷۵۴۶۴۱۰۵۶.
  • Woodward, James Charles. 2009. A System for Creating Pandiatonic Music. Arizona State University. شابک ‎۹۷۸۱۱۰۹۱۴۷۲۲۳.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پاندیاتونیک‌گرایی&oldid=33923544»