کنسرتو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کُنسِرتو (به ایتالیایی: Concerto)^[۱] (اصل تلفظ ایتالیایی: کُنچـِرتو) قطعه‌ای موسیقی است برای ارکستر و معمولاً یک ساز اصلیِ تک‌نواز^[۲] (معمولاً پیانو، ویولن، ویولنسل، گیتار یا فلوت)، که عموماً در سه موومان تصنیف شده‌است. نقش ارکستر، در مجموع، همراهی تک‌نواز است، و به همین ترتیب، تک‌نواز نقش کلیدی را در طول تمام قطعه ایفا می‌کند.

کنسرتو برای دو یا چند ساز[ویرایش]

بسیاری از آهنگسازان کنسرتو برای دو یا چند سولیست ساخته‌اند.

دوره باروک[ویرایش]

• کنسرتوهای ویوالدی برای ۲، ۳ یا ۴ ویولن، برای ۲ ویولنسل، برای ۲ ماندولین، برای ۲ ترومپت، برای ۲ فلوت، برای ابوا و فاگوت، برای ویولنسل و فاگوت.
• کنسرتوهای ویوالدی برای چندین ساز، از جمله RV555 برای ۳ ویولن، یک ابوا، ۲ ریکوردر، ۲ ویولون آلینلس، ۲ ویولون، ۲ هارپسیکورد و ۲ ترومپت.
• کنسرتوهای باخ برای ۲ ویولن، برای ۲، ۳، یا ۴ هارپسیکورد و کنسرتوهای براندنبورگ.

دوره کلاسیک[ویرایش]

• کنسرتو هایدن برای ویولون و کیبورد و سینفونیا کنسرتانته برای ویولن، ویولنسل، ابوا و فاگوت.
• کنسرتوهای موتزارت برای دو و سه پیانو، سینفونیا کنسرتانته برای ویولن، ویولا و ارکستر و کنسرتو برای فلوت و هارپ.
• کنسرتو سالییری برای اوبوا، ویولن و ویولنسل و کنسرتو برای فلوت و ابوا.

دوره رمانتیک[ویرایش]

• تریپل کنسرتو بتهوون برای ویولن، ویولنسل، پیانو و ارکستر.
• کنسرتو برامس برای ویولن و ویولنسل.
• کنسرتوهای ماکس بروخ برای ویولا و کلارینت و برای دو پیانو.

دوره قرن بیستم[ویرایش]

• کنسرتو برای ویولن و کنسرتو برای ویولنسل اثر ادوارد الگار.
• کنسرتو برای ویولن اثر ژان سیبلیوس.
• دو کنسرتو برای ویولنسل اثر دیمیتری شوستاکوویچ.
• دو کنسرتو برای پیانو اثر موریس راول.
• کنسرتو برای ویولن اثر فردریک دلیوس.
• سه کنسرتو برای پیانو اثر بلا بارتوک.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• کنسرتو گروسو
• کنسرتو پیانو
• کنسرتو ویولن
• کنسرتو گیتار

منابع[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کنسرتو موجود است.

این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.