French
Deutschپادشاهی قره‌خواجه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پادشاهی قره‌خواجه 高昌回鶻 پادشاهی قوچو | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۸۴۳–قرن ۱۴ | |||||||||||||
 | |||||||||||||
| وضعیت | دولت مستقل (۸۴۳–۱۱۳۲) دولت دست‌نشانده قراختاییان (۱۱۳۲–۱۲۰۹) دولت دست‌نشانده امپراتوری مغول (۱۲۰۹–۱۳۳۵) دولت دست‌نشانده خانات جغتای (انتهای قرن ۱۳ تا میانه قرن ۱۴) | ||||||||||||
| پایتخت | گائوچانگ (قوچو)، بش‌بالغ (بی‌تینگ/تینگ‌ژو) | ||||||||||||
| زبان(های) رایج | زبان تخاری، چینی میانه، زبان سغدی، و بعدتر اویغوری باستان | ||||||||||||
| دین(ها) | آیین مانوی،[۱][۲] آیین بودایی،[۳] مسیحیت شرقی | ||||||||||||
| حکومت | پادشاهی | ||||||||||||
| ایدی‌قوت | |||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||
• بنیان‌گذاری | ۸۴۳ | ||||||||||||
• فروپاشی | قرن ۱۴ | ||||||||||||
| |||||||||||||
| امروز بخشی از | |||||||||||||
پادشاهی قره‌خواجه یا پادشاهی قوچو یک پادشاهی تخاری-اویغوری بود که در سال ۸۴۳ م توسط پناهندگان اویغور که از ویرانی خاقانات اویغور می‌گریختند بنیاد شد. این پناهندگان توسط قرقیزهای ینی‌سئی از منطقه خود رانده شده بودند. پایتخت تابستانی پادشاهی شهر قره‌خواجه (قوچو) و پایتخت زمستانی آنها بش‌بالغ بود. خواجه واژه‌ای فارسی به معنای «آقا» و قره واژّه‌ای ترکی به معنای «سیاه» است.
فرهنگ مملکت قره‌خواجه عمدتاً ترکی و تخاری بود، اما مردمان چینی و ایرانی نظیر سغدی‌ها نیز در آن قلمرو زندگی می‌کردند. روحانیون ایرانی در این پادشاهی نیایشگاه‌های مانوی خود را داشتند. حدود العالم که به فارسی نوشته شده برای این شهر نام «شهر چینی‌ها» استفاده می‌کند.[۴] پیتر بی. گلدن می‌نویسند که اویغورها نه تنها نظام نوشتاری و دین سغدی‌ها را از آن خود کردند، بلکه به دین‌های مانوی، بودایی و مسیحیت نیز روی آوردند، آنها سغدی‌ها را الگو و استاد خود می‌دانستند. سغدی‌ها بازرگانان اصلی جاده ابریشم و فرهنگ‌سازان منطقه بودند.[۵] اویغورها به مرور جای آنان را گرفتند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Éric Trombert; Étienne de La Vaissière (2005). Les sogdiens en Chine. École française d'Extrême-Orient. p. 299. ISBN 978-2-85539-653-8.
- ↑ Hansen, Valerie. "The Impact of the Silk Road Trade on a Local Community: The Turfan Oasis, 500–800" (PDF). Les Sogdiens en Chine.
- ↑ Stephen F. Teiser (1 April 2003). The Scripture on the Ten Kings: And the Making of Purgatory in Medieval Chinese Buddhism. University of Hawaii Press. pp. 55–. ISBN 978-0-8248-2776-2.
- ↑ James A. Millward (2007). Eurasian Crossroads: A History of Xinjiang. Columbia University Press. pp. 49–. ISBN 978-0-231-13924-3.
- ↑ Peter B. Golden (2011), Central Asia in World History, Oxford: Oxford University Press, p. 47, شابک ۹۷۸−۰−۱۹−۵۱۵۹۴۷−۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Qocho». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۷.
