مری‌سیتابین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مری‌سیتابین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاری	Mericitabine
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	US: Investigational New Drug ;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک [(2R,3R,4R,5R)-5-(4-amino-2-oxopyrimidin-1-yl)-4-fluoro-4-methyl-3-(2-methylpropanoyloxy)oxolan-2-yl]methyl 2-methylpropanoate;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	940908-79-2 ;
پاب‌کم CID	16122663;
کم‌اسپایدر	17279576;
UNII	TA63JX8X52;
KEGG	D10477;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C18H26FN3O6
جرم مولی	399.419 g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES CC(C)C(=O)OC[C@@H]1[C@H]([C@@]([C@@H](O1)N2C=CC(=NC2=O)N)(C)F)OC(=O)C(C)C;
	InChI InChI=1S/C18H26FN3O6/c1-9(2)14(23)26-8-11-13(28-15(24)10(3)4)18(5,19)16(27-11)22-7-6-12(20)21-17(22)25/h6-7,9-11,13,16H,8H2,1-5H3,(H2,20,21,25)/t11-,13-,16-,18-/m1/s1; Key:MLESJYFEMSJZLZ-MAAOGQSESA-N;

مری‌سیتابین (انگلیسی: Mericitabine) (RG-7128) یک داروی ضد ویروسی و آنالوگ دئوکسی سیتیدین (نوعی آنالوگ نوکلئوزیدی) است. این دارو به‌عنوان درمانی برای هپاتیت ث ساخته شد و به‌عنوان یک مهارکننده RNA پلیمراز NS5B عمل می‌کند، اما در حالی که نمایه ایمنی خوبی در آزمایش‌های بالینی نشان داد، به اندازه کافی برای استفاده به عنوان یک عامل مستقل مؤثر نبود. با این حال نشان داده شده است که مری‌سیتابین اثربخشی سایر داروهای ضد ویروسی را در صورت استفاده در کنار آنها افزایش می‌دهد، و از آنجایی که بیشتر رژیم های درمانی مدرن برای هپاتیت ث از درمان ترکیبی چندین داروی ضد ویروسی استفاده می‌کنند، آزمایش‌های بالینی ادامه داده‌اند تا ببینند آیا می تواند بخشی از یک داروی ضد ویروسی باشد یا خیر.^[۱]^[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ Gentile I, Coppola N, Buonomo AR, Zappulo E, Borgia G (September 2014). "Investigational nucleoside and nucleotide polymerase inhibitors and their use in treating hepatitis C virus". Expert Opinion on Investigational Drugs. 23 (9): 1211–23. doi:10.1517/13543784.2014.921680. PMID 24848437. S2CID 12115460.
↑ Wedemeyer H, Forns X, Hézode C, Lee SS, Scalori A, Voulgari A, et al. (2016). "Mericitabine and Either Boceprevir or Telaprevir in Combination with Peginterferon Alfa-2a plus Ribavirin for Patients with Chronic Hepatitis C Genotype 1 Infection and Prior Null Response: The Randomized DYNAMO 1 and DYNAMO 2 Studies". PLOS ONE. 11 (1): e0145409. Bibcode:2016PLoSO..1145409W. doi:10.1371/journal.pone.0145409. PMC 4713467. PMID 26752189.

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Gentile I, Coppola N, Buonomo AR, Zappulo E, Borgia G (September 2014). "Investigational nucleoside and nucleotide polymerase inhibitors and their use in treating hepatitis C virus". Expert Opinion on Investigational Drugs. 23 (9): 1211–23. doi:10.1517/13543784.2014.921680. PMID 24848437. S2CID 12115460.

[2] Wedemeyer H, Forns X, Hézode C, Lee SS, Scalori A, Voulgari A, et al. (2016). "Mericitabine and Either Boceprevir or Telaprevir in Combination with Peginterferon Alfa-2a plus Ribavirin for Patients with Chronic Hepatitis C Genotype 1 Infection and Prior Null Response: The Randomized DYNAMO 1 and DYNAMO 2 Studies". PLOS ONE. 11 (1): e0145409. Bibcode:2016PLoSO..1145409W. doi:10.1371/journal.pone.0145409. PMC 4713467. PMID 26752189.

[۱]

[۲]