تاریباویرین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاریباویرین

داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	۱-(β-D-Ribofuranosyl)- 1,2,4-triazole-3-carboximide
رده‌بندی داروهای بارداری	X
روش مصرف دارو	خوراکی (کپسول)
کد ATC	J05AB04
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	در فاز سوم مطالعات بالینی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی	۹٪
متابولیسم	Metabolized to 5'phosphates, de-riboside, and deriboside carboxylic acid
نیمه‌عمر حذف	۱۲ روز - چند دوز؛ ۱۲۰–۱۷۰ ساعت - تک دوز
دفع	۱۰٪ مدفوع، باقی مانده در ادرار (۳۰٪ بدون تغییر، متابولیت‌های باقی مانده)
شناسه‌ها
نام آیوپاک 1-[(2R,3R,4S,5R)- 3,4-dihydroxy-5- (hydroxymethyl)oxolan-2-yl]- 1,2,4-triazole-3-carboximidamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۱۱۹۵۶۷-۷۹-۲ N
پاب‌کم CID	۴۵۱۴۴۸
دراگ‌بنک	none N
کم‌اسپایدر	۳۹۷۶۶۹ Y
UNII	R3B1994K2E
KEGG	D06651 N
NIAID ChemDB	۰۰۰۱۹۸
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID80894181
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C8H13N5O۴
جرم مولی	243.220 g/mol (279.681 g/mol برای نمک HCl) g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES n1c(nn(c1)[C@@H]2O[C@@H]([C@@H](O)[C@H]2O)CO)C(=[N@H])N
InChI InChI=1S/C8H13N5O4/c9-6(10)7-11-2-13(12-7)8-5(16)4(15)3(1-14)17-8/h2-5,8,14-16H,1H2,(H3,9,10)/t3-,4-,5-,8-/m1/s1 Y Key:NHKZSTHOYNWEEZ-AFCXAGJDSA-N Y
NY (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

تاریباویرین (انگلیسی: Taribavirin) تاریباویرین (rINN؛ همچنین با نام ویرامیدین، با کد ICN 3142 شناخته می‌شود) یک داروی ضد ویروسی در آزمایش‌های انسانی فاز ۳ است، اما هنوز برای استفاده دارویی تایید نشده‌است. این یک پیش‌داروی ریباویرین است که در برابر شماری از ویروس‌های دی‌ان‌ای و آران‌ای فعال است. تاریباویرین نسبت به ریباویرین هدف‌گیری کبدی بهتری دارد و به دلیل نفوذ و ذخیره کمتر در گلبول‌های قرمز، عمر کوتاه‌تری در بدن دارد. انتظار می‌رود که در نهایت داروی انتخابی برای سندرم‌های هپاتیت ویروسی باشد که ریباویرین در آنها فعال است. این‌ها شامل هپاتیت ث و شاید هپاتیت ب و تب زرد نیز می‌شود.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Taribavirin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ دسامبر ۲۰۲۱.

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.