فرگشت اسب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرگشت اسب، پستانداری از خانواده اسبان، در یک مقیاس زمانی زمین‌شناسی ۵۰ میلیون سال رخ داد و پگاه‌اسب کوچک، به اندازه جثه سگ در جنگل را به اسبی پیشرفته تبدیل کرد. دیرین‌شناسان توانسته‌اند طرحی کامل‌تر از تبار فرگشتی اسب امروزی را نسبت به هر جانور دیگری جمع‌آوری کنند. بیشتر این فرگشت در آمریکای شمالی رخ داد، جایی که اسب‌ها در حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش منقرض شدند.

دغل‌دندانان نزدیک‌ترین خانواده از راسته لقمه‌ای‌بندان است که اعتقاد بر این است که اجداد تک‌سم‌سانان است.^{[نیازمند منبع]} این شامل سرده‌های Almogaver , Copecion , Ectocion , Eodesmatodon , Meniscotherium , Ordathspidotherium , Phenacodus و Pleuraspidotherium است. این خانواده از دوره پالئوسن اولیه تا ائوسن میانی در اروپا زندگی می‌کردند و به اندازه یک گوسفند بودند، دم‌هایی که کمی کمتر از نیمی از طول بدنشان بود و برخلاف نیاکانشان، مهارت‌های دویدن خوبی داشتند.

نگارخانه[ویرایش]

• 
  بازسازی فناکودوس
• 
  بازسازی میان‌اسب

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Evolution of the horse». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ اسفند ۱۴۰۱.