سامانه تعلیق - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سامانه تعلیق یا فنربندی (به انگلیسی: Suspension) بخشی از خودرو است که باعث می‌شود نوسانات حاصل از حرکت خودرو بر روی سطوح ناهموار به جِرم معلق که شامل اتاق، شاسی، متعلقات و سرنشینان وارد نشود. سامانه تعلیق از جِرم فنربندی‌شده، فنر، کمک‌فنر و جِرم فنربندی‌نشده تشکیل شده‌است.

سامانه تعلیق خودرو دو وظیفهٔ مهم را برعهده دارد که یکی جذب نوسانات و ارتعاشات وارد به چرخ‌ها بر اثر ناهمواری‌های جاده و دیگری تماس مؤثر لاستیک چرخ‌ها با سطح جاده است. در سامانه تعلیق خودرو همیشه دو مقوله مورد بحث بوده: یکی کیفیت سواری دادن و دیگری قابلیت هدایت و کنترل، که این دو مرتباً در تضاد با یکدیگرند. به عبارت دیگر، بهبود یکی باعث بروز اشکال در دیگری می‌شود.[۱]

انواع سامانه تعلیق

[ویرایش]
سامانه‌های تعلیق متداول از عقب به‌ترتیب:
Live axle with Watt bar
Suspension like on a bike fork
Swing axle
دوجناقی
مک فرسون این دیاگرام کامل نیست و شماتیک است.

به‌طورکلی سامانه‌های تعلیق به‌صورت‌های زیر طبقه‌بندی می‌شوند:

طبقه‌بندی ازنظر استقلال:

۱- تعلیق‌های مستقل
۲- تعلیق‌های صُلب و وابسته
۳- تعلیق‌های نیمه‌مستقل

و طبقه‌بندی ازنظر محرک بودن:

۱- تعلیق محرک
۲- تعلیق غیرمحرک

و طبقه‌بندی ازنظر:

۱- کاربری در جلو
۲- کاربری در عقب

منابع

[ویرایش]
  • The Automotive Chassis: Engineering Principles, Second Edition, Prof. Dipl. -Ing. Jörnsen Reimpell Dipl. -Ing. Helmut Stoll, Prof. Dr. -Ing. Jürgen W. Betzl

https://www.researchgate.net/publication/341372445_Vehicle_Suspension_System_Part_1_Introduction

  1. صافی، سید محمود، تکنولوژی شاسی و جلوبندی خودرو، تهران: انتشارات ماندگار، ۱۳۸۷. شابک: 978-964-5778-26-0