زیسوخت پایدار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بخشی از مقالات مرتبط با
انرژی‌های تجدیدپذیر

زیسوخت پایدار، زیست‌سوختی است که به شیوه ای پایدار تولید می‌شود و بر اساس نفت یا سایر سوخت‌های فسیلی نیست. زیست سوخت شامل عدم استفاده از گیاهانی است که برای مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند تا سوخت تولید کنند و در نتیجه عرضه غذای جهان را مختل می‌کند.

استانداردهای پایداری[ویرایش]

در سال ۲۰۰۸، میزگردی برای زیسوخت‌های پایدار استانداردهای پیشنهادی خود را برای زیسوخت‌های پایدار منتشر کرد که شامل ۱۲ اصل است.[۱]

منابع گیاهی[ویرایش]

نیشکر در برزیل[ویرایش]

مزارع نیشکر (Saccharum officinarum) آماده برداشت، Ituverava، ایالت سائوپائولو، برزیل .

تولید سوخت اتانول در برزیل از نیشکر به دهه ۱۹۷۰ برمی گردد، به عنوان راهکاری برای بحران نفتی ۱۹۷۳ بود. برزیل پیشرو صنعت زیسوخت و اولین اقتصاد زیسوختی پایدار در جهان در نظر گرفته می‌شود.[۲][۳] در سال ۲۰۱۰، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، اتانول نیشکر برزیلی را به عنوان زیسوختی پیشرفته به دلیل کاهش ۶۱ درصدی برآورد شده توسط EPA از انتشار گازهای گلخانه ای در چرخه زندگی، از جمله انتشار مستقیم غیرمستقیم تغییر کاربری زمین، تعیین کرد.[۴][۵] موفقیت و پایداری برنامه سوخت اتانول نیشکر برزیل مبتنی بر کارآمدترین فناوری کشاورزی برای کشت نیشکر در جهان است،[۶] از تجهیزات مدرن و نیشکر ارزان به عنوان خوراک استفاده می‌کند، پسماند نیشکر باقیمانده (باگاس) برای پردازش گرما و حرارت استفاده می‌شود.[۲][۷]

جاتروفا[ویرایش]

Jatropha gossipifolia در حیدرآباد، هند .

هند و آفریقا[ویرایش]

محصولات زراعی مانند جاتروفا که برای تولید بیودیزل استفاده می‌شود، می‌توانند در زمین‌های کشاورزی حاشیه‌ای که در آن درختان و محصولات زیادی رشد نمی‌کنند، رشد کنند و رشد آهسته دارند.[۸][۹] کشت جاتروفا مزایایی را برای جوامع محلی به همراه دارد.

کشت و چیدن میوه با دست به حدود یک نفر در هکتار نیاز دارد. در بخش‌هایی از مناطق روستایی هند و آفریقا، این مشاغل بسیار مورد نیاز را فراهم می‌کند – در حال حاضر حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر در سراسر جهان از طریق جاتروفا شغل پیدا می‌کنند. علاوه بر این، روستاییان اغلب متوجه می‌شوند که می‌توانند محصولات دیگری را در سایه درختان بکارند. جوامع آنها از واردات گازوئیل گران‌قیمت اجتناب خواهند کرد و مقداری نیز برای صادرات وجود خواهد داشت.[۱۰]

کامبوج[ویرایش]

کامبوج هیچ ذخایر سوخت فسیلی اثبات شده‌ای ندارد و برای تولید برق تقریباً به‌طور کامل به سوخت دیزل وارداتی وابسته است. در نتیجه، مردم کامبوج با عرضه ناامن مواجه هستند و برخی از بالاترین قیمت‌های انرژی را در جهان می‌پردازند. اثرات این امر گسترده‌است و ممکن است مانع توسعه اقتصادی شود.[۱۱]

سوخت‌های زیستی ممکن است جایگزینی برای سوخت دیزلی باشد که می‌تواند به صورت محلی با قیمت پایین‌تری مستقل از قیمت بین‌المللی نفت تولید شود. تولید محلی و استفاده از زیسوختی مزایای دیگری مانند بهبود امنیت انرژی، فرصت‌های توسعه روستایی و مزایای زیست‌محیطی را نیز ارائه می‌دهد. به نظر می‌رسد گونه جاتروفا کارکس منبع مناسبی برای زیسوختی است زیرا در حال حاضر معمولاً در کامبوج رشد می‌کند. تولید پایدار محلی زیسوختی در کامبوج، بر اساس جاتروفا یا منابع دیگر، مزایای بالقوه خوبی را برای سرمایه گذاران، اقتصاد، جوامع روستایی و محیط زیست ارائه می‌دهد.[۱۲]

مکزیک[ویرایش]

جاتروفا بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است و احتمالاً در دهه ۱۵۰۰ توسط دریانوردان پرتغالی به هند و آفریقا منتقل شد زیرا متقاعد شده بودند که کاربردهای دارویی دارد. در سال ۲۰۰۸، مکزیک با درک نیاز به تنوع بخشیدن به منابع انرژی و کاهش انتشار، قانونی را تصویب کرد که برای توسعه سوخت‌های زیستی که امنیت غذایی را تهدید نمی‌کند، تصویب کرد و وزارت کشاورزی از آن زمان تاکنون حدود ۲٫۶ میلیون هکتار زمین را شناسایی کرده‌است. پتانسیل بالایی برای تولید جاتروفا دارد.[۱۳] به عنوان مثال، شبه جزیره یوکاتان، علاوه بر اینکه منطقه ای برای تولید ذرت است، دارای مزارع متروکه سیزال نیز می‌باشد، جایی که رشد جاتروفا برای تولید بیودیزل جایگزین غذا نمی‌شود.[۱۴]

راش هندی در استرالیا و هند[ویرایش]

راش هندی از حبوبات بومی استرالیا، هند، فلوریدا (ایالات متحده آمریکا) و بیشتر مناطق گرمسیری است و اکنون به عنوان جایگزین جاتروفا برای مناطقی مانند شمال استرالیا، جایی که جاتروفا به عنوان یک علف هرز مضر طبقه‌بندی می‌شود، در نظر گرفته می‌شود.[۱۵] این درخت که معمولاً با نام ساده «پونگامیا» شناخته می‌شود، در حال حاضر توسط انرژی‌های تجدیدپذیر اقیانوس آرام در استرالیا تجاری می‌شود، به عنوان جایگزین دیزل برای کارکردن در موتورهای دیزلی اصلاح‌شده یا برای تبدیل به بیودیزل با استفاده از تکنیک‌های بیودیزل نسل اول یا دوم، برای کارکردن در موتورهای اصلاح‌نشده استفاده می‌شود.[۱۶]

سورگوم شیرین در هند[ویرایش]

سورگوم شیرین بر بسیاری از کاستی‌های سایر محصولات زیسوختی غلبه می‌کند. با سورگوم شیرین، فقط از ساقه آن برای تولید زیسوختی استفاده می‌شود، در حالی که دانه آن برای غذا یا خوراک دام ذخیره می‌شود. تقاضای زیادی در بازار جهانی غذا ندارد و بنابراین تأثیر کمی بر قیمت مواد غذایی و امنیت غذایی دارد. سورگوم شیرین در زمین‌های خشک از قبل پرورش‌یافته که ظرفیت ذخیره‌سازی کربن پایینی دارند، کشت می‌شود، بنابراین نگرانی‌ها در مورد پاک‌سازی جنگل‌های بارانی وجود ندارد. سورگوم شیرین نسبت به سایر محصولات زیسوختی در هند آسان‌تر و ارزان‌تر رشد می‌کند و نیازی به آبیاری ندارد که در مناطق خشک مورد توجه قرار می‌گیرد.[۱۷] برخی از گونه‌های سورگوم شیرین هندی اکنون در اوگاندا برای تولید اتانول کشت می‌شوند.[۱۸]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Roundtable for Sustainable Biofuels releases proposed standards for review بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۱۱ توسط Wayback Machine Biomass Magazine, August 18, 2008. Retrieved December 24, 2008.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Larry Rother (2006-04-10). "With Big Boost From Sugar Cane, Brazil Is Satisfying Its Fuel Needs". The New York Times. Archived from the original on 2009-04-25. Retrieved 2008-04-28.
  3. ↑ "Biofuels in Brazil: Lean, green and not mean". The Economist. 2008-06-26. Archived from the original on 2008-07-27. Retrieved 2008-11-28.
  4. ↑ "Greenhouse Gas Reduction Thresholds". U.S. Environmental Protection Agency. Archived from the original on 2011-11-14. Retrieved 2015-06-14.
  5. ↑ "EPA designates sugarcane ethanol as advanced biofuel". Green Momentum. Archived from the original on 2011-07-11. Retrieved 2015-06-14.
  6. ↑ Garten Rothkopf (2007). "A Blueprint for Green Energy in the Americas". Inter-American Development Bank. Archived from the original on 2012-02-19. Retrieved 2008-08-22. See chapters Introduction (pp. 339–444) and Pillar I: Innovation (pp. 445–482)
  7. ↑ Macedo Isaias, M. Lima Verde Leal and J. Azevedo Ramos da Silva (2004). "Assessment of greenhouse gas emissions in the production and use of fuel ethanol in Brazil" (PDF). Secretariat of the Environment, Government of the State of São Paulo. Archived from the original (PDF) on 2008-05-28. Retrieved 2008-05-09.
  8. ↑ Ron Oxburgh. Through biofuels we can reap the fruits of our labours بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۰۱-۲۳ توسط Wayback Machine The Guardian, February 28, 2008. Retrieved December 24, 2008.
  9. ↑ Patrick Barta. As Biofuels Catch On, Next Task Is to Deal With Environmental, Economic Impact بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۲۵ توسط Wayback Machine Wall Street Journal, March 24, 2008. Retrieved December 24, 2008.
  10. ↑ Ron Oxburgh. Through biofuels we can reap the fruits of our labours بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۰۱-۲۳ توسط Wayback Machine The Guardian, February 28, 2008. Retrieved December 24, 2008.
  11. ↑ Andrew Williamson. Cambodian Research Centre for Development (c2005). Biofuel: A Sustainable Solution for Cambodia? Retrieved December 24, 2008
  12. ↑ Andrew Williamson. Cambodian Research Centre for Development (c2005). Biofuel: A Sustainable Solution for Cambodia? Retrieved December 24, 2008
  13. ↑ "Toxic jatropha shrub fuels Mexico's biodiesel push". March 11, 2009. Archived from the original on April 15, 2019. Retrieved October 9, 2021.
  14. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2011-09-14. Retrieved 2010-12-14.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  15. ↑ More to noxious weed fuel than meets the sky January 5, 2009
  16. ↑ Branching out into Biodiesel بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۹-۰۴ توسط Archive.today – Courier Mail August 9, 2008
  17. ↑ Stephen Leahy. Can Sorghum Solve the Biofuels Dilemma? بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۰۵-۱۵ توسط Wayback Machine IPS News, May 13, 2008. Retrieved December 24, 2008.
  18. ↑ "Uganda: Sorghum On High Demand for Ethanol And Beer Production". Archived from the original on 2012-10-07. Retrieved 2009-04-23.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زیسوخت_پایدار&oldid=36030509»