روبرتو مانچینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روبرتو مانچینی
روبرتو مانچینی در سال ۲۰۲۴
اطلاعات شخصی
نام کامل روبرتو مانچینی
زادروز ۲۷ نوامبر ۱۹۶۴ ‏(۵۹ سال)
زادگاه ایسی، ایتالیا
قد ۱۷۹ سانتی متر
پست مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی عربستان سعودی (سرمربی)
باشگاه‌های جوانان
۱۹۷۷–۱۹۸۲ بولونیا
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۸۱–۱۹۸۲ بولونیا ۳۰ (۹)
۱۹۸۲–۱۹۹۷ سمپدوریا ۴۲۴ (۱۳۲)
۱۹۹۷–۲۰۰۱ لاتزیو ۸۷ (۱۵)
۲۰۰۱ ← لستر سیتی ۴ (۰)
مجموع ۵۴۵ (۱۵۶)
تیم ملی
۱۹۸۲–۱۹۸۴ زیر ۲۱ سال ایتالیا ۲۶ (۹)
۱۹۸۴–۱۹۹۴ ایتالیا ۳۶ (۴)
دوران مربیگری
۲۰۰۱–۲۰۰۲ فیورنتینا
۲۰۰۲–۲۰۰۴ لاتزیو
۲۰۰۴–۲۰۰۸ اینتر میلان
۲۰۰۹–۲۰۱۳ منچستر سیتی
۲۰۱۳–۲۰۱۴ گالاتاسرای
۲۰۱۴–۲۰۱۶ اینتر میلان
۲۰۱۷–۲۰۱۸ زنیت سن پترزبورگ
۲۰۱۸–۲۰۲۳ ایتالیا
۲۰۲۳– عربستان سعودی
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

روبرتو مانچینی (به ایتالیایی: Roberto Mancini) (زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۶۴) بازیکن پیشین و مربی فوتبال ایتالیایی و سرمربی فعلی تیم ملی فوتبال عربستان است. او در گذشته بازیکن فوتبال بوده و به عنوان بازیکن در تیم‌های باشگاهی بولونیا، سمپدوریا، لاتزیو و همچنین لسترسیتی بازی کرده و در دوران بازیگری خود در تیم ملی ایتالیا ۳۶ بازی انجام داده‌است.

او مربیگری را در سال ۲۰۰۰ و به عنوان دستیار اسون گوران اریکسون در باشگاه لاتزیو آغاز کرد و سپس به عنوان سرمربی، در تیم‌های فیورنتینا، لاتزیو، اینتر میلان، منچستر سیتی، گالاتاسرای و همچنین زنیت سن پترزبورگ فعالیت داشته‌است ودر رده ملی نیز در تیم تیم ملی ایتالیا مربیگری کرده است. او تاکنون به تمام افتخارات در عرصهٔ باشگاهی (به عنوان بازیکن و مربی) دست یافته و تنها به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست نیافته‌است هرچند به عنوان بازیکن و در سال ۱۹۹۲ با تیم سمپدوریا به فینال این رقابتها رسیده‌است ولی از کسب قهرمانی بازماند. هم‌اکنون و به خاطر افتخارات گوناگون در عرصه ملی و باشگاهی شاید بتوان نام مانچینی را در میان برترین مربیان حال حاضر فوتبال دنیا قرار داد.

مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمانی ایتالیا برساند.[۱] او همراه اینتر ۳ سال متوالی قهرمان سری آ شد. همچنین مانچینی به عنوان موفق‌ترین مربی اینترمیلان در ۳۰ سال گذشته شناخته می‌شود.[۲]مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار با اینتر میلان بود.[۳]

با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان در سال ۲۰۱۲ توانست باشگاه فوتبال منچسترسیتی را پس از ۴۴ سال به مقام قهرمانی لیگ انگلستان برساند.[۴]

همچنین مانچینی موفق شد پس از ۵۳ سال ایتالیا را به عنوان قهرمانی جام ملت‌های اروپا برساند.[۵][۶][۷]

دوران اولیه زندگی[ویرایش]

مانچینی در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچک یسی در مارکهٔ ایتالیا به دنیا آمد ولی اندکی بعد به همراه پدر، مادر و خواهر کوچک‌ترش، استفانی به شهر کوهستانی روکاداشپیده نقل مکان کرد. زندگی مانچینی کوچک که یک کاتولیک بار آورده شده بود بیشتر حول و حوش مذهب و فوتبال می‌چرخید.[۸] در جوانی دستیار کشیش بود و برای تیم محلی فوتبال آئورا کالچو بازی می‌کرد. اولین مراسم عشای ربانی او با مسابقهٔ فوتبال تیمش هم‌زمان شده بود. نیمه‌های مراسم بود که مشخص شد مانچینی ۸ ساله غیبش زده‌است. کشیش محلی او که مسئولیت برگزاری مراسم عشای ربانی را بر عهده داشت، معمولاً به مربی‌گری فوتبال نیز می‌پرداخت. کشیش که شنیده بود تیمش در انتهای نیمهٔ اول ۲ بر هیچ عقب افتاده‌است، پس از آنکه «جسم و خون عیسی را به مانچینی جوان داد» (نان و شراب در مراسم عشای ربانی نمادی از گوشت و خون عیسی در نظر گرفته می‌شوند)، از او پرسید که آیا کفش‌های فوتبال و ساک ورزشی‌اش را به همراه دارد. روبرتو پاسخ داد که آن‌ها در رختکن هستند و کشیش از او خواست که بی‌سروصدا و بدون آنکه چیزی به پدرش بگوید از در پشتی خارج شود و آن‌ها را بپوشد چرا که تیم به او نیاز دارد.[۸]

دوران بازیگری باشگاهی[ویرایش]

بولونیا[ویرایش]

مانچینی جوان در کنار جوزپه گالدرسی در مسابقه میان بولونیا ویونتوس فصل ۱۹۸۲–۱۹۸۱

مانچینی برخلاف بسیاری از همکاران خود که اکنون مربیانی موفقی هستند و بازیکنان بزرگی نبوده‌اند هم بازیکن بزرگی بوده و هم در حال حاضر به‌عنوان یک مربی خوشنام شناخته می‌شود. مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال ۱۹۸۱ در تیم بولونیا آغاز کرد و در نخستین فصل حضورش، ۳۰ بازی انجام داد و ۹ گل زد.[۹]

سمپدوریا[ویرایش]

شادی پس ازگل مانچینی و جانلوکا ویالی در سمپدوریا

بین سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۹۷ برای سمپدوریا بازی کرد و آنجا در مجموع به همراه زوج خط حمله خود، جان لوکا ویالی نقش عمده‌ای در تبدیل باشگاه آن سال‌ها به موفق‌ترین دوره تاریخ‌اش داشت. مانچینی در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۲ به سمپدوریا پیوست و تا سال ۱۹۹۷ در این تیم بازی کرد.[۱۰] مانچینی در ۲۴۲ بازی لیگ برای سمپدوریا به میدان رفت و در آن مدت ۱۳۲ گل به ثمر رساند. چند بار با این تیم قهرمان جام حذفی ایتالیا شد و در سال ۱۹۹۱ تیمش را به تنها قهرمانی در سری آ تا آن زمان رهنمون کرد. به علاوه سمپدوریا با مانچینی در سال ۱۹۹۰ قهرمان جام در جام اروپا شد و دو سال بعد به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید که در آن بازی در وقت اضافه به بارسلونا از اسپانیا باخت.[۹]

از جمله افتخارات او با تیم سمپدوریا به عنوان بازیکن قهرمانی در سری آ در فصل ۱۹۹۱–۱۹۹۰ و قهرمانی در جام حذفی در فصل‌های ۱۹۸۵–۱۹۸۴ و ۱۹۸۸–۱۹۸۷ و ۱۹۸۹–۱۹۸۸ و ۱۹۹۴–۱۹۹۳ است. او همچنین در این تیم قهرمان جام در جام اروپا (که حالا دیگر برگزار نمی‌شود) در سال ۱۹۹۰–۱۹۸۹ و نایب قهرمان همین جام در فصل ۱۹۸۹–۱۹۸۸ شد. او با سمپدوریا نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۲ شد.

لاتزیو[ویرایش]

بعد از پانزده سال بازی در سمپدوریا، در سال ۱۹۹۷ به مدت سه سال به لاتزیو پیوست که در آنجا ۸۷ بازی انجام داد و ۱۵ گل هم زد. او با لاتزیو قهرمانی‌های متعدد رسید. از جمله توانست به همراه این تیم قهرمانی در سری آ در سال ۲۰۰۰–۱۹۹۹ و قهرمانی در جام حذفی ایتالیا طی سال‌های ۱۹۹۸–۱۹۹۷ و فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹ را با این تیم به دست آورد. او در فصل ۱۹۹۸–۱۹۹۹ با لاتزیو به قهرمانی آخرین دوره جام در جام اروپا رسید. در همان سال آن‌ها موفق شدند با غلبه بر منچستر یونایتد قهرمانی در جام برتر اروپا را هم به دست آورند.[۹][۱۱]

لستر سیتی[ویرایش]

مانچینی در ژانویه ۲۰۰۱ به‌طور قرضی به لسترسیتی پیوست[۱۲][۱۳] و اولین بازی خود برای این تیم را مقابل آرسنال و در سن ۳۶ سالگی انجام داد اما نتوانست تعداد زیادی بازی به صورت ثابت در ترکیب این تیم حضور یابد.[۱۴] سرانجام در ماه فوریه بنا به دلایل شخصی از این تیم جدا شد و مربیگری فیورنتینا را برعهده گرفت با وجود این، او زمان حضور خود در لسترسیتی را به عنوان دوره‌ای که در آن علاقه به کار در لیگ انگلستان پیدا کرد یاد می‌کند. بعدها این علاقه او را برای قبول کار در شهر منچستر متقاعد کرد.[۱۵]

دوران بازی (ملی)[ویرایش]

با وجود موفقیت در سطح باشگاهی، مانچینی در تیم ملی ایتالیا درخششی نداشت و هیچ‌گاه نتوانست موفقیت بزرگی به دست آورد. او در تیم زیر ۲۱ ساله‌های ایتالیا بازی کرد و با این تیم به موفقیت‌هایی دست یافت که از آن جمله رسیدن به نیمه نهایی در بازی‌های ۱۹۸۴ و همچنین نایب قهرمانی در بازی‌های سال ۱۹۸۶ بوده‌است. او اولین بازی ملی خود را برای ایتالیا در برابر کانادا و در سال ۱۹۸۴ انجام داد.[۱۶] بین سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۹۴، ۳۶ بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و چهار گل هم زد و با این تیم در سال ۱۹۸۸ در جام ملت‌های اروپا در آلمان و نیز در سال ۱۹۹۰ در جام جهانی در کشور خود حضور داشت، اما با حضور جان لوکا ویالی و روبرتو باجو کمتر به او فرصت بازی رسید. پس از اختلاف و درگیری با آریگو ساچی، پیش از آغاز جام جهانی ۱۹۹۴ از تیم ملی کناره‌گیری کرد. شاید بدشانسی مانچینی این بود که با بازیکن بزرگی مثل روبرتو باجو، جیان‌فرانکو زولا و کمی پس از آن هم آلساندرو دل‌پیرو و فرانچسکو توتی در یک دوران بازی می‌کرد و با آن‌ها هم‌پست بود برای همین فرصت بازی در تیم ملی کمتر به او رسید.

تنها افتخار ملی او کسب عنوان سومی جام جهانی ۱۹۹۰ همراه با تیم ملی ایتالیا بود.

دوران مربیگری[ویرایش]

فیورنتینا[ویرایش]

مانچینی مربیگری را با تیم فیورنتینا در فصل ۲۰۰۱–۲۰۰۰ آغاز کرد.[۱۷] او در میانه این فصل جانشین فاتح تریم (مربی اهل ترکیه) شد و با این تیم به قهرمانی جام حذفی دست یافت. اما این موفقیت دوام نداشت باشگاه فیورنتینا به دلیل مشکلات مالی[۱۸] بیشتر ستارگانش را از دست داد که معرفترین آن‌ها روی کاستا و فرانچسکو تولدو بودند که روی کاستا به میلان پیوست و فرانچسکو تولدو به اینتر میلان و همین موضوع باعث شد او در فصل بعد (۲۰۰۱–۲۰۰۲) با مشکلات فراوانی روبرو شود. حتی اوضاع به گونه‌ای بود که خود مانچینی درخواست بازی در تیم را داد؛ درخواستی که مورد پذیرش واقع نشد.[۱۸] سرانجام به دلیل مشکلات مالی و نتایج ضعیف تیم در میانه فصل ۲۰۰۱–۲۰۰۲ از فیورنتینا جدا شد.[۴]

لاتزیو[ویرایش]

۲۰۰۲–۲۰۰۳[ویرایش]

او پس از فیورنتینا هدایت لاتزیو را برعهده گرفت (۲۰۰۲) و جانشین آلبرتو زاکرونی شد که آن تیم هم در شرایط خوب مالی نبود. از جمله آن‌ها مجبور شدند نستا و کرسپو را به باشگاه‌های میلانی (میلان و اینتر) بفرستند و در طی دو فصل حضور در این تیم نتایج خوبی کسب کردند. او در فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۳ این تیم را به نیمه نهایی جام یوفا رساند و با شکست برابر پورتو و شاگردان مورینیو از رسیدن به فینال بازماند. اما در همین فصل با این تیم که به علت شرایط بد مالی وضعیت خوبی نداشت، توانست به عنوان تیم چهارم به لیگ قهرمانان اروپا صعود کند. از به‌یادماندنی‌ترین نتایج این فصل (۲۰۰۲–۲۰۰۳) برد ۲ بر ۱ لاتزیو مقابل یوونتوس در دل آلپی و تساوی ۳ بر ۳ با اینتر بود. بازی با اینتر در حالی ۳ بر ۳ شد که لاتزیو ابتدا ۳ بر صفر جلو افتاده بود.

۲۰۰۳–۲۰۰۴[ویرایش]

او توانست با لاتزیو قهرمانی در جام حذفی ایتالیا را در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۴ به دست آورد.[۱۹] او همچنین در این فصل به همراه لاتزیو به مقام ششم رسید در پایان این فصل به دلیل مشکلات مالی لاتزیو این باشگاه را ترک کرد و به اینترمیلان پیوست.

اینتر میلان[ویرایش]

مانچینی بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در اینترمیلان مربیگری کرد

روبرتو مانچینی در سال ۲۰۰۴ هدایت اینتر میلان را برعهده گرفت. ماسیمو موراتی مالک اینتر این مربی جوان را جانشین آلبرتو زاکرونی (مربی ناموفق این تیم) کرد.

۲۰۰۴–۲۰۰۵[ویرایش]

او در فصل ابتدایی حضورش (۲۰۰۵–۲۰۰۴) در اینترمیلان موفق به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا شد و این تیم را در سری آ به عنوان سومی‌رساند. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم میلان حذف شد.

۲۰۰۵–۲۰۰۶[ویرایش]

در سال ۲۰۰۵ با غلبه برتیم یوونتوس قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. درفصل دوم(۲۰۰۶–۲۰۰۵) حضور در این تیم موفق شد اینتر را بار دیگر به مقام قهرمانی جام حذفی ایتالیا ایتالیا برساند و در سری آ بار دیگر به عنوان سومی رسید. او در دو فصل ابتدایی حضورش قهرمان جام حذفی ایتالیا شد، اما این موضوع رضایت موراتی را به همراه نداشت چون او قهرمانی در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا را می‌خواست. مانچینی در آستانه برکناری بود اما دست تقدیر سرنوشت دیگری را رقم زد. به دنبال قضیه کالچو پولی قهرمانی توسط دادگاه از یوونتوس گرفته شد و به اینتر داده شد. شاید این جایزه فوتبال پاکی بود که اینتر انجام می‌داد. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم ویارئال حذف شد.

۲۰۰۶–۲۰۰۷[ویرایش]

در سال ۲۰۰۶ با برتری برتیم رُم قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. او در این فصل قهرمانی سری آ را بدست آورد ثبت رکورد ۱۷ پیروزی پیاپی و کسب ۹۷ امتیاز در یک فصل (طی فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶) ارزشمندترین رکوردهای تاریخ اروپا را به نام شاگردان مانچینی کرد و نراتزوری‌ها توانستند با ۲۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرند. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم والنسیا حذف شد.[۲۰]

۲۰۰۷–۲۰۰۸[ویرایش]

او در فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷ برای سومین بار پیاپی قهرمان سری آ شد، ولی با این وجود در سال ۲۰۰۸ مانچینی از کار در اینتر برکنار و خوزه مورینیو به عنوان جانشین او در تیم اینتر مشغول به فعالیت شد. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم لیورپول حذف شد. او در کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان ناکام بود و شاید دلیل اخراجش همین موضوع بود.[۲۱][۲۲] و در نهایت خوزه مورینیو پرتغالی جانشین او در اینتر میلان شد[۲۳]

او با اینتر ۳ بار فاتح سری آ باشگاهی ایتالیا و ۲ بار فاتح جام حذفی شد. مانچینی دو بار هم طی فصل‌های ۲۰۰۷–۲۰۰۶ و ۲۰۰۸–۲۰۰۷ با شکست برابر تیم رم از کسب این جام بازماند. همچنین ۲ بار درسال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. در سال ۲۰۰۵ با غلبه بر تیم یوونتوس و در سال ۲۰۰۶ با برتری برتیم رُم به این عنوان دست یافت.

منچستر سیتی[ویرایش]

او در میانه فصل ۲۰۱۰–۲۰۰۹ هدایت باشگاه منچسترسیتی را برعهده گرفت

پس از اخراج از اینتر شایعات زیادی از مذاکره او برای پیوستن به تیم‌هایی همچون چلسی[۲۴] و رئال مادرید منتشر شد، شایعاتی که رنگ واقعیت به خود نگرفت تا سرانجام مانچو در اواخر سال ۲۰۰۹ و بعد از نتایج ضعیف منچستر سیتی تحت رهبری مارک هیوز، هدایت این تیم انگلیسی را بر عهده گرفت.[۲۵] به این ترتیب او هم به جمع مربیان ایتالیایی، مانند کاپلو و آنجلوتی و دیگرانی پیوست که به انگلیس مهاجرت کردند؛ و در آن زمان در انگلستان مشغول به کار بودند.

۲۰۱۰–۲۰۰۹[ویرایش]

او در میانه فصل ۲۰۱۰–۲۰۰۹ با قراردادی ۳/۵ ساله به منچستر سیتی پیوست[۲۶] ورود او تأثیر سریعی بر موفقیت این تیم گذاشت و آن‌ها موفق به کسب چهار پیروزی متوالی شدند. از جمله برتری ۲ بر ۱ مقابل منچستریونایتد در نیمه نهایی کارلینگ کاپ[۲۷] هرچند در بازی برگشت از منچستر یونایتد با نتیجه ۳ بر ۱ شکست خورد و همچنین با شکست مقابل تاتنهام از راهیابی به لیگ قهرمانان بازماند،[۲۸] او توانست این تیم را از رده نهم لیگ برتر انگلستان در فصل قبل (۲۰۰۸–۲۰۰۹) به رده پنجم در فصل (۲۰۱۰–۲۰۰۹) برساند و این تیم را راهی لیگ اروپا کند. از جمله نتایج خوب او در این فصل (۲۰۱۰–۲۰۰۹) می‌توان به پیروزی ۴ بر ۲ مقابل تیم چلسی در استمفورد بریج اشاره کرد. سران باشگاه منچستر سیتی و مالک متمول این تیم، شیخ منصور بن زاید آل نهیان، امید زیادی به موفقیت او داشتند و حدس و گمان‌هایی مبنی بر اینکه ممکن است در صورت راه نیافتن منچسترسیتی به لیگ قهرمانان اروپا او شغل خود را از دست دهد اشتباه بود.[۲۹]

۲۰۱۰–۲۰۱۱[ویرایش]

روبرتو مانچینی ودستیارش برایان کید در پیش فصل۲۰۱۰–۲۰۱۱ (تابستان)

باشگاه فوتبال منچسترسیتی در ابتدای این فصل بازیکنانی مانند ژرومه بواتنگ[۳۰] و داوید سیلوا[۳۱] و یحیی توره[۳۲] و الکساندر کلاروف[۳۳] را به خدمت گرفت. به خاطر نتایج نه چندان خوب تیم در ابتدای فصل فشارها بر مانچینی افزایش یافت[۳۴] و به خاطر تاکتیک‌های خود در دیدار با منچستریونایتد (که ۰–۰ تمام شد) و همچنین بیرمنگهام انتقادات از او افزایش یافت.[۳۵] اما در ماه دسامبر و اوایل ژانویه آن‌ها نتایج خوبی کسب کردند و به صدر جدول نزدیکتر شدند همچنین مانچینی به عنوان برترین مربی ماه دسامبر سال ۲۰۱۰ انگلستان برگزیده شد.[۳۶][۳۷] آنها در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۰ لیگ اروپا توانستند در گروهی که گروه مرگ نام داشت با حذف تیم یوونتوس به عنوان تیم اول از گروه خود صعود کنند از دیگر نتایج آن‌ها در نیم فصل اول فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۰ پیروزی در بازی‌های خانگی مقابل تیم‌های لیورپول و چلسی بود آن‌ها لیورپول را با نتیجه ۳ بر ۰ شکست دادند و مقابل چلسی به برتری ۱ بر ۰ رسیدند گرچه در بازی برگشت در خانه این حریفان (لیورپول و چلسی) شکست خوردند.[۳۸] منچسترسیتی در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۰ با شکست مقابل دینامو کیف از لیگ اروپا حذف شد. آن‌ها در بازی نیمه نهایی جام حذفی انگلستان با برتری ۱ بر ۰ مقابل منچستر یونایتد به فینال راه یافتند.[۳۹] منچسترسیتی با پیروزی بر استوک سیتی در ۱۴ مه ۲۰۱۱ جام حذفی را از آن خود کرد.[۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴] همچنین آنها با کسب عنوان سوم لیگ برتر انگلستان توانستند در پایان فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۰ سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را هم کسب کنند.[۴۵][۴۶][۴۷][۴۸] همین‌طور در پایان فصل مقابل بولتون به پیروزی رسیدند و فقط تفاضل گل کمتر از چلسی منجر شد تا آن‌ها در جایگاه سوم قرار گیرند همچنین در پایان فصل سران سیتی به او پاداش یک میلیون پوندی دادند.[۴۹]

۲۰۱۱–۲۰۱۲[ویرایش]

مانچینی (چپ)، سمیر نصری و سرخیوآگرو با جام لیگ برتر انگلستان در جشن پیروزی در شهر منچستر، مه سال ۲۰۱۲

در این فصل آن‌ها بازیکنانی مانند نصری و آگرو را به خدمت گرفتند و در مقایسه با سال‌های قبل هزینه کمتری کردند. در ۱۴ بازی ابتدایی لیگ برتر توانست در ۱۲ بازی پیروز شود در این فصل بازیکنانی مانند نصری و سیلوا و همچنین آگرو نمایش خوبی از خود ارائه کردند و ادین ژکو احیا شد.[۵۰][۵۱][۵۲] در لیگ قهرمانان اروپا منچسترسیتی همراه با تیم‌های بایرن مونیخ و ناپولی و ویارئال در گروه یک این رقابت‌ها (که گروه مرگ نامیده می‌شد) قرار گرفت و در پایان در این گروه سوم شد و به لیگ اروپا رفت. در آنجا هم توفیقی کسب نکرد در جام حذفی انگلستان با شکست مقابل منچستر یونایتد از این جام حذف شد. در این بازی ابتدا سیتی با نتیجه ۳–۰ عقب افتاد[۵۳] و در نیمه دوم با ایجاد تغییرات تاکتیکی و در حالی که تیم سیتی ده نفره شده بود توانست دو گل را جبران کند و نتیجه را به۳–۲ تبدیل کند[۵۴] و در کارلینگ کاپ در مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها در مجموع دو بازی رفت و برگشت مقابل لیورپول شکست خورد و از این رقابت‌ها کنار رفت.[۵۵] در لیگ برتر انگلستان و در فصل ۱۲–۲۰۱۱ منچسترسیتی توانست در دو بازی رفت و برگشت رقیب همشهری خود منچستر یونایتد را شکست دهد که یکی از این نتایج نتیجه ۶ بر ۱ در الدترافورد بود.[۵۶][۵۷][۵۸] در بازی برگشت در خانه توانست ۱ بر ۰ این تیم را شکست دهد آن‌ها رکورد ۲۰ پیروزی متوالی خانگی را برجای گذاشتند[۵۹][۶۰]> و موفق شدند تیم‌های چلسی و لیورپول و آرسنال را در خانه شکست دهند و در پایان با یک پیروزی دراماتیک ۳ بر ۲ مقابل کویینز پارک رنجرز قهرمان لیگ برتر انگلستان شدند. در این بازی منچستر سیتی تا دقیقه ۹۰ بازی، ۱ بر ۲ مقابل حریف عقب بود ولی در وقت‌های اضافه توانست نتیجه را تغییر دهد و پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان شود.[۶۱][۶۲][۶۳][۶۴][۶۵][۶۶] مانچینی پس از این قهرمانی اعلام کرد که این قهرمانی خواست خدا بوده‌است[۶۷][۶۸][۶۹] پس از این قهرمانی مانچینی با پیشنهاد ۱۵ میلیون پوندی از سوی سران باشگاه برای تمدید قراردادش برای سه سال دیگر مواجه شد.[۷۰]

۲۰۱۲–۲۰۱۳[ویرایش]

مانچینی اعلام کرد در این فصل هدف اولش کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.[۷۱][۷۲] همچنین اعلام کرد این فصل در نقل و انتقالات فعالیت کمتری خواهد کرد.[۷۳] این فصل همچنین با بازی سیتی مقابل چلسی در جام خیریه آغاز خواهد شد. در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۲ او با یک پیشنهاد نجومی از سوی تیم ملی روسیه مواجه شد بر اساس این پیشنهاد او طی ۶ سال ۳۵ میلیون پوند از تیم ملی روسیه دریافت می‌کرد[۷۴] اما او بارد این پیشنهاد در تیم منچستر سیتی ماندگار شد و قراردادش با این تیم را تمدید کرد، قراردادی که او را به گران‌ترین مربی لیگ برتر تبدیل می‌کرد[۷۵] او قراردادش را با سیتی تا سال ۲۰۱۷ تمدید کرد[۷۶][۷۷] منچستر سیتی توانست با پیروزی ۳ بر۲ مقابل چلسی قهرمانی در جام خیریه را کسب کند[۷۸] در گروه مرگ لیگ قهرمانان با تیم‌های دورتموند و رئال مادرید هم گروه شد آن‌ها در دو بازی مقابل رئال مادرید قرار گرفتند که دراولی و در سانتیاگو برنابئو ۳ بر۲ مغلوب شدند و در ورزشگاه خانگی خود به تساوی ۱بر۱ دست یافتند و سرانجام از لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند.[۷۹] در لیگ برتر انگلستان نیز منچستر سیتی به جایگاه دوم دست یافت[۸۰][۸۱] همچنین با شکست ۱ بر ۰ مقابل ویگان در جام حذفی انگلستان هم به مقام دوم دست یافت ۲ روز پس از شکست از ویگان مانچینی از منچسترسیتی اخراج شد[۸۲][۸۳][۸۴][۸۵] این برکناری مورد انتقاد مربیان سرشناس لیگ برتر از جمله فرگوسن و ونگر قرار گرفت[۸۶][۸۷] او در نامه‌ای از هواداران سیتی در نشریه «منچستر ایونینگ استاندارد» در یک صفحه کامل به خاطر حمایت شان از او تشکر کرد.[۸۸][۸۹]

گالاتاسرای[ویرایش]

مانچینی در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۳ هدایت گالاتاسرای ترکیه را برعهده گرفت و جانشین فاتح تریم شد.[۹۰][۹۱] گالاتاسرای توانست با برتری ۱ بر ۰ بر یوونتوس و حذف این تیم از لیگ قهرمانان به عنوان تیم دوم گروه خود صعود کند[۹۲][۹۳][۹۴] گالاتاسرای در مرحله یک هشم نهایی با چلسی رو به رو شد آن‌ها پس از تساوی ۱–۱ در استانبول در بازی برگشت با نتیجه ۲–۰ در لندن شکست خوردند و در مجموع با باخت ۳بر۱ حذف شدند[۹۵] او توانست در فصل ۲۰۱۳–۲۰۱۴ گالاتاسرای را به مقام قهرمانی در جام حذفی ترکیه برساند و با کسب مقام نایب قهرمانی لیگ ترکیه با این تیم سهمیه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را برای فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ کسب کند. او پس از ۹ ماه حضور در گالاتاسرای در ژوئن ۲۰۱۴ این باشگاه را ترک کرد.[۹۶]

اینترمیلان[ویرایش]

۲۰۱۴–۲۰۱۵[ویرایش]

مانچینی در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۴ برای دومین مرتبه هدایت اینتر میلان را برعهده گرفت و جانشین والتر ماتزاری شد.[۹۷][۹۸] هنگامی که او هدایت اینتر را برعهده گرفت این تیم در مکان نهم جدول سری آ قرار داشت. او در نخستین بازی مقابل تیم میلان و در دربی دلا مادونینا به تساوی ۱ بر ۱ دست یافت[۹۹].[۱۰۰]

اینتر با شکست ۱–۰ مقابل ناپولی از کوپاایتالیا حذف شد.[۱۰۱]

اینتر با شکست مقابل ولفسبورگ از لیگ اروپا حذف شد.[۱۰۲]

اینتر با وجود پیروزی در بازی آخر سری آ موفق به صعود به لیگ اروپا نشد و در پایان فصل در رده هشتم لیگ قرار گرفت.[۱۰۳]

۲۰۱۵–۲۰۱۶[ویرایش]

از مهم‌ترین نتایج آن‌ها در این فصل پیروزی ۱ بر ۰ مقابل میلان در دربی میلان بود.[۱۰۴] همچنین موفق شدند دربرابر رم به پیروزی ۱ بر ۰ دست پیدا کنند.[۱۰۵] اینتر در بازی برگشت مقابل میلان با نتیجه ۳ بر ۰ شکست خورد.[۱۰۶] اینتر میلان در کوپا ایتالیا با پیروزی ۲ بر ۰ مقابل ناپولی به نیمه نهایی این رقابت‌ها صعود کرد.[۱۰۷] در دیدار جام حذفی میان اینتر و ناپولی به علت بیان الفاظ نژادپرستانه از سوی مربی ناپولی درگیری میان او و مائوریزیو ساری رخ داد.[۱۰۸][۱۰۹].[۱۱۰][۱۱۱]

اینتر در بازی رفت نیمه نهایی کوپا ایتالیا در ورزشگاه یوونتوس با نتیجه ۳ بر ۰ از یوونتوس شکست خورد.[۱۱۲] اینتر در بازی برگشت نیمه نهایی کوپا ایتالیا در ورزشگاه سن سیرو با نتیجه ۳ بر ۰ یوونتوس را شکست داد و بازی به وقت اضافه و پنالتی کشید و اینتر در ضربات پنالتی شکست خورد.[۱۱۳]

در پایان این فصل اینتر با کسب ۶۷ امتیاز به مقام چهارم رسید و راهی لیگ اروپا شد این بهترین مقام این تیم در ۵ سال اخیر (از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶) بود.[۱۱۴]

پس از پایان فصل مانچینی با توهیر توافق کرد تا ۱ سال دیگر در این تیم بماند.[۱۱۵] در تابستان ۲۰۱۶ اینتر به گروه سانینگ فروخته شد.[۱۱۶] پس از مدتی او با سران جدید باشگاه اینتر دچار اختلاف جدی شد.[۱۱۷] در نهایت این اتفاقات منجر به پایان همکاری بین او و تیم اینتر شد و مانچینی چند هفته پیش از شروع مسابقات از مربیگری اینتر کناره‌گیری کرد.[۱۱۸]فیلیپو، پسر مانچینی در این رابطه گفت: "پدرم نوع متفاوتی از فوتبال را ارائه می‌داد. در ابتدا همه چیز خوب بود اما با ورود مالکان چینی، ما احساس کردیم که آن‌ها فوتبال را درک نمی‌کنند و به دنبال مسائل مالی و تجارت هستند.

در گذشته، مالکان اینتر با تمام وجود در خدمت تیم بودند اما گروه جدید بیشتر به این تیم به صورت یک اسباب بازی و وسیله تفریح نگاه می‌کنند.[۱۱۹]

زنیت سن پترزبورگ[ویرایش]

مانچینی در ۱ ژوئن ۲۰۱۷ هدایت زنیت سن پترزبورگ را برعهده گرفت.[۱۲۰].او در ۱۳ می ۲۰۱۸ از هدایت این تیم کناره‌گیری کرد.[۱۲۱][۱۲۲]

تیم ملی ایتالیا[ویرایش]

مانچینی (وسط)، رئیس‌جمهور سرجو ماتارلا و جورجو کیه‌لینی همراه با پیراهن ایتالیا بعد از قهرمانی یورو ۲۰۲۰

در ۱۴ می ۲۰۱۸ او به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا انتخاب شد.[۱۲۳][۱۲۴][۱۲۵][۱۲۶]

او پس از رسیدن به این سمت عنوان کرد:« به نظرم سرمربیگری تیم ملی بزرگترین رویای هر سرمربی است، سپس در هر لحظه از دوران حرفه‌ای ما تصمیماتی است که باید گرفته شود. مربیانی هستند که ترجیح می‌دهند در رده باشگاهی کار کنند و هر روز بازیکنان‌شان را ببینند. من اما سال‌ها مربیگری کرده‌ام و این زمان مناسبی برای هدایت تیم ملی ایتالیا بود چون باید کاری برای آتزوری بکنیم.»[۱۲۷]

در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۹ ، ایتالیا پس از پیروزی ۲-۰ خانگی مقابل یونان، در حای که هنوز سه مسابقه به پایان رقابت‌های مقدماتی مانده بود توانست به یورو ۲۰۲۰ راه پیدا کند[۱۲۸].[۱۲۹]بعد از صعود به یورو ۲۰۲۰، قرارداد او تا سال ۲۰۲۲ تمدید شد[۱۳۰].در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۹ ، ایتالیا با پیروزی ۵-۰ خارج از خانه مقابل لیختن اشتاین، در نهمین مسابقه متوالی خود با هدایت مانچینی پیروز شد و این رکورد برابر با رکورد ویتوریو پوتسو را بین سالهای ۱۹۳۸ و ۱۹۳۹ بود. [۱۳۱] در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹، با پیروزی ۳-۰ خارج از خانه مقابل بوسنی و هرزگوین، او رکورد پوتسو را شکست و ایتالیا را به دهمین پیروزی متوالی و همچنین رکورد ششمین پیروزی متوالی در خارج از خانه رساند. [۱۳۲] [۱۳۳] این رکورد سه روز بعد با پیروزی ۹-۱ خانگی مقابل ارمنستان به ۱۱ برد متوالی افزایش یافت.[۱۳۴] با این نتیجه همچنین ایتالیا در تمام مسابقات مقدماتی یورو ۲۰۲۰ در گروه جی برنده شد و رکورد بی‌سابقه از ۱۰ پیروزی را در مقدماتی یک تورنمنت در سال ۲۰۱۹ ثبت کرد.[۱۳۵] [۱۳۶][۱۳۷] در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۱ و با برتری بر تیم ملی اتریش در یورو ۲۰۲۰ به رکورد ۳۱ بازی بدون شکست رسید و از رکورد قبلی که با ۳۰ بازی بدون شکست در اختیار ویتوریو پوتسو بود عبور کرد[۱۳۸]

در سپتامبر ۲۰۲۱ با عبور از رکورد اسپانیا توانست با ۳۶ بازی بدون شکست به همراه برزیل به رکورد شکست ناپذیری در بازی‌های ملی برسد[۱۳۹][۱۴۰]ایتالیا در ۸ سپتامبر ۲۰۲۱ و پس از برتری مقابل لیتوانی با رساندن رکورد خود به ۳۷ بازی بدون شکست به تنهایی صاحب عنوان شکست‌ناپذیرترین تیم ملی در تاریخ فوتبال جهان شد[۱۴۱]

یورو ۲۰۲۰[ویرایش]

در سال ۲۰۲۱ او موفق شد همراه تیم ایتالیا و با برتری مقابل انگلستان در ضربات پنالتی قهرمان یورو ۲۰۲۰ شود.[۱۴۲][۱۴۳][۱۴۴][۱۴۵][۱۴۶][۱۴۷][۱۴۸]

مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲[ویرایش]

ایتالیا در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ در گروه خود دوم شد و به پلی‌آف این رقابتها راه یافت ولی آنجا با شکست در دقایق پایانی مقابل مقدونیه شمالی از راهیابی به جام جهانی ۲۰۲۲ بازماند.[۱۴۹][۱۵۰]

لیگ ملت‌های اروپا[ویرایش]

او همراه با ایتالیا در فصل ۲۱–۲۰۲۰ در مسابقات لیگ ملت‌های اروپا با برتری مقابل بلژیک به عنوان سوم رسید.[۱۵۱] همچنین در فصل ۲۳–۲۰۲۲ لیگ ملت‌های اروپا با برتری مقابل هلند مجددا به عنوان سوم رسید[۱۵۲]

جدایی[ویرایش]

سرانجام پس از قهرمانی یورو ۲۰۲۰ و همچنین دو عنوان سومی در لیگ ملت‌های اروپا در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ در ۱۳اوت ۲۰۲۳ از سرمبیگری تیم ملی ایتالیا استعفا داد.[۱۵۳][۱۵۴]پس از چند روز مانچینی اعلام کرد که گابریله گراوینا رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا با دخالتهایش، مقصر جدایی او از تیم ملی این کشور است.[۱۵۵]او تأیید کرد که ماه‌ها به استعفا از سرمربیگری ایتالیا فکر می‌کرده‌است.[۱۵۶]

تیم ملی عربستان[ویرایش]

در ۲۷ می ۲۰۲۳ او به عنوان سرمربی تیم ملی عربستان انتخاب شد.[۱۵۷].[۱۵۸].[۱۵۹].[۱۶۰]این قرارداد با دستمزد سالیانه ۳۰ میلیون یورو مانچینی را تبدیل به گران‌ترین سرمربی تاریخ فوتبال کرد.[۱۶۱]

سبک مربیگری[ویرایش]

مانچینی با وجود اینکه خود یک مهاجم بوده تأکید زیادی بر کارهای تدافعی دارد تا آنجا که گفت من دوست دارم با نتیجه ۱–۰ در بازی‌ها برنده باشم و بازی خسته‌کننده به نظر برسد ولی در آن بازی به پیروزی برسیم و با وجود بازیکنانی مثل سیلوا و ژکو و توز به احتمال ۹۰ درصد برنده باشیم هرچند که بازی کم گل به نظر برسد.[۱۶۲] با این وجود برخی مانچینی را یک مربی تدافعی می‌دانند.[۱۶۳] سبک بازی تدافعی او بارها توسط مطبوعات بریتانیا به چالش کشیده شده و به نظر آن‌ها او با این سبک نمی‌توانست موقعیت زیادی در بازی به دست آورد.[۱۶۴][۱۶۵][۱۶۶][۱۶۷] با این حال مانچینی زمانی که مربی سیتی شد تیم در دفاع بسیار ضعیف بود اما او توانست همواره یکی از بهترین خطوط دفاعی در لیگ برتر را همراه با این تیم به دست آورد و در فصل اخیر سیتی کمترین گل‌های خورده را داشته‌است.

سیتی در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲ با ۲۹ گل خورده بهترین خط دفاع و با ۹۳ گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر انگلستان را در اختیار داشت.

مانچینی به خاطر روش‌های تمرینی خود از سوی برخی بازیکنان سیتی مورد انتقاد قرار گرفت[۱۶۸] و به‌ویژه توسط ریموند و رهجان از مربیان سابق سیتی و همچنین کرگ بلیمی[۱۶۹] او برخورد قاطعی با بازیکنان سرکش تیم داشت و توانست نظم تیمی را به خوبی در تمرینات به وجود بیاورد[۱۷۰][۱۷۱] او همچنین با برخی بازیکنان از جمله کرگ بلیمی روابط سردی داشت[۱۷۲] او با جیمی مورفی فیزیو تراپیست تیم[۱۷۳] و امانوئل آدبایور[۱۷۴] مشکلاتی داشت و آن‌ها ناراضیان شیوه‌های او در تیم بودند.

مانچینی توانایی خاصی در این دارد تا با استفاده از رسانه‌ها فشار را بر تیم خود کاهش دهد به‌طوری‌که در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲ وقتی با شکست از آرسنال ۸ امتیاز از صدر جدول عقب افتاد و در حالی که تنها ۶ هفته تا پایان فصل باقی‌مانده بود اعلام کرد تیمش شانسی برای قهرمانی ندارد اما پس از پیشی گرفتن از یونایتد، مانچینی اعلام کرد نظرش عوض شده و تیم او می‌تواند قهرمان شود.[۱۷۵][۱۷۶][۱۷۷][۱۷۸]

زندگی شخصی و خانواده[ویرایش]

مانچینی در سال ۱۹۸۸ با فدریکا ازدواج کرد و پس از ۲۸ سال است زندگی مشترک با فدریکا از او در سال ۲۰۱۶ جدا شد[۱۷۹]. او یک کاتولیک است وحضور پر رنگی در خانواده اش دارد.[۱۸۰][۱۸۱] او یک دختر و دو پسر به نام‌های فیلیپو وآندره‌آ دارد که هردوی آن‌ها بازیکن فوتبال هستند و در زمان مربیگری پدرشان در اینتر در این تیم حضور داشتند. فیلیپو در رقابت‌های جام حذفی (کوپا ایتالیا) دقایقی برای اینتر بازی کرد. پسران مانچینی در در تیم منزا از سری C ایتالیا عضویت داشتند. آن‌ها همچنین در مقطعی عضو باشگاه منچستر سیتی بودند. ثروت شخصی مانچینی در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۹ میلیون پوند تخمین زده شده‌است.[۱۸۲]

نکات جالب عملکردی و رکوردهای مانچینی[ویرایش]

مانچینی معمولاً از شال‌گردن‌هایی به رنگ پیراهن باشگاه استفاده می‌کند
  • مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.[۱]
  • او توانست در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۴ رکورد ۴۰ بازی بدون شکست را در رقابت‌های مختلف (جام حذفی ولیگ قهرمانان اروپا و سری آ) رقم بزند این رکورد با شکست در داربی میلان از هم گسست.
  • او در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ رکورد ۱۷ برد متوالی در سری آ را کسب کرد. [۱۸۳]همچنین با کسب ۳۰ پیروزی در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ بیشترین تعداد برد یک تیم دریک فصل تا آن زمان را کسب کرد.[۱۸۴][۱۸۵]
  • طی سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ اینتر و رُم ۴ فینال پیاپی جام حذفی را برگزار کردند که این موضوع یک پدیده استثنایی محسوب می‌شود.[۳]
  • در ابتدای دوران مربیگری و در تیم فیورنتینا مدتی به خاطر نداشتن مدرک مربیگری با مشکل مواجه شد.
  • در زمان حضور (به عنوان مربی) در لاتزیو و فیورنتینا جوان‌ترین مربی حاضر در سری آ شناخته می‌شد.
  • او در زمانی که مربی لاتزیو بود تنها مربی شاغل در سری آ بود که در هیئت مدیره باشگاه هم عضویت داشت.
  • در زمانی که مانچینی مربی اینتر بود (در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۶) با وجود اینکه اینتر به مقام سوم دست یافته بود، به خاطر شرکت یوونتوس و میلان در تبانی (کالچو پولی) عنوان قهرمانی به اینتر رسید.
  • مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار همراه با اینتر میلان رسید.[۳]
  • به خاطر موفقیت‌های فراوان در جام حذفی ایتالیا در دوران بازیگری و مربیگری، به مانچینی لقب «آقای جام حذفی» دادند (او ۴ بار به عنوان مربی و ۶ بار به عنوان بازیکن به این عنوان دست یافته‌است).[۱۸۶][۱۸۷]
  • بسیاری مانچینی را به خاطر شال‌گردن‌های معروفش می‌شناسند. شاید او اولین مربی باشد که مد اختصاصی خود را دارد. نکته جالب در مورد این شال گردن‌ها این است که آن‌ها همیشه به رنگ پیراهن باشگاهی است که مانچینی در آن مربیگری می‌کند.[۱۸۸]
  • مانچینی بعد از عقد قرارداد با منچستر سیتی به یکی از مربیانی تبدیل شد که بیشترین حقوق را دریافت می‌کند.[۷۰]
  • مانچینی توانست به همراه منچستر سیتی ۲۰ پیروزی متوالی در بازی‌های خانگی و در لیگ برتر انگلستان بدست آورد این رکورد با تساوی ۳ بر ۳ مقابل ساندرلند پایان یافت.[۵۹][۶۰]
  • او در سال ۲۰۱۱ توانست با قهرمانی در جام حذفی انگلستان منچستر سیتی را پس از ۳۵ سال قهرمان یک جام معتبر کند.[۴۰][۴۱]
  • با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، این تیم را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.[۶۱][۶۲][۶۳]
  • او بنا به گزارش فرانس فوتبال سومین مربی پردرآمد جهان در فصل۲۰۱۴–۲۰۱۳ شناخته شد[۱۸۹][۱۹۰].
  • بنا به گزارش مارکا نام او در میان ۱۰ مربی قرار دارد که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ بیشترین مخارج را در بازار نقل و انتقالات انجام داده‌اند[۱۹۱]
  • در سال ۲۰۱۵ و در بازی اینتر برابر ساسولو او ۱۱ بازیکن از ۱۱ ملیت متفاوت را در ترکیب اینتر میلان قرار داد.[۱۹۲]
  • او در سال ۲۰۱۹ موفق شد رکورد ۱۱ پیروزی متوالی با تیم ملی ایتالیا را به ثبت برساند.[۱۹۳] [۱۹۴]
  • ایتالیا در ۸ سپتامبر ۲۰۲۱ و پس از برتری مقابل لیتوانی با رساندن رکورد خود به ۳۷ بازی بدون شکست به تنهایی صاحب عنوان شکست‌ناپذیرترین تیم ملی در تاریخ فوتبال جهان شد[۱۹۵][۱۹۶][۱۹۷]این رکورد با شکست مقابل اسپانیا در لیگ ملت‌های اروپا متوقف شد.[۱۹۸]
  • روبرتو مانچینی موفق شد در مجموع ۴۴ بازی که هدایت آتزوری را بر عهده داشته به ۳۰ پیروزی دست پیدا کند که در نوع خود آمار فوق‌العاده ای محسوب می‌شود. در واقع روبرتو مانچینی حالا سریع ترین سرمربی تاریخ ایتالیا محسوب می شود که به رکورد ۳۰ پیروزی با این تیم دست یافته است.[۱۹۹]

افراد و دوستان اثرگذار در زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

افرادی که در زندگی حرفه‌ای مانچینی اثرگذار بوده‌اند عبارتند از اسون گوران اریکسون، سینیشا میهایلوویچ، جانلوکا ویالی و خوان سباستین ورون.[۲۰۰] این دوستی‌ها از زمان حضور آن‌ها در سمپدوریا آغاز شد.

  • اسون گوران اریکسون: او مربیگری را با دستیاری اسون گوران اریکسون مربی سوئدی در لاتزیو آغاز کرد. اریکسون و مانچینی اولین بار در سمپدوریا با هم آشنا شدند. در آن زمان خریدهای بازیکن تیم سمپدوریا با مشورت اریکسون با مانچینی و ویالی انجام می‌شد. هنوز هم مانچینی اریکسون را استاد خود خطاب می‌کند و همچنین گفته‌است که اریکسون حکم برادر او را دارد.[۲۰۱] [۲۰۲][۲۰۳][۲۰۴][۲۰۵]
  • دیگر دوست نزدیک مانچینی ورون[۲۰۶] می‌باشد که در لاتزیو و سمپدوریا با یکدیگر هم‌بازی بودند و در اینتر میلان مانچینی مربی او بود. در ابتدای سال ۲۰۱۰ تماس مانچینی با ورون از سوی رسانه‌های بریتانیا به تلاش برای به خدمت گرفتن او تعبیر شد، اما مانچینی با تکذیب این خبر گفت که رابطه دوستانه آن‌ها و همچنین تبریک برای موفقیت ورون در کسب عنوان مرد سال فوتبال آمریکای جنوبی و سال نو دلیل این تماس بوده‌است.[۲۰۷][۲۰۸][۲۰۹]
  • سینیشا میهایلوویچ دوستی نزدیکی با مانچینی داشت او هم مانند ویالی و ورون در لاتزیو و سمپدوریا با مانچینی هم‌بازی بود و در اینتر میلان مانچینی مربی او بود و سپس میهایلوویچ بعداً در اینتر به عنوان دستیار به همکاری خود با مانچینی را ادامه داد. این رابطه دوستانه حتی در زمانی که مانچینی و میهایلوویچ مربی دو تیم رقیب میلانی بودند نیز ادامه داشت.[۲۱۰] در سال ۲۰۱۹ و پس از ابتلای میهایلوویچ به سرطان خون مانچینی تلاش زیادی کرد تا به دوستش روحیه دهد. [۲۱۱][۲۱۲]
  • جانلوکا ویالی نیز سال‌ها با مانچینی سابقه دوستی داشت، شروع این دوستی به باشگاه سمپدوریا باز می‌گردد زمانی که آن دو زوج طلایی این تیم را تشکیل داده بودند.زمانی که مانچینی مربی ایتالیا شد از ویالی برای همکاری در تیم ملی ایتالیا دعوت کرد، ویالی با وجود بیماری این درخواست را پذیرفت.[۲۱۳][۲۱۴][۲۱۵]


در اواخر سال ۲۰۲۲ سینیشا میهایلوویچ[۲۱۶][۲۱۷] و در اوایل سال ۲۰۲۳ جانلوکا ویالی[۲۱۸] به فاصله سه هفته از یکدیگر فوت کردند و این موضوع غم سنگینی برای مانچینی بود.[۲۱۹][۲۲۰][۲۲۱][۲۲۲]

آمار[ویرایش]

آمار بازیکن[ویرایش]

به روز شده در ۲ ژوئن ۲۰۱۲[۲۲۳]
فصل پاشگاه لیگ داخلی کوپا ایتالیا اروپا سوپر جام ایتالیا و اروپا کل
مسابقات تعداد بازی‌ها گل‌ها مسابقات تعداد بازی‌ها گل‌ها مسابقات تعداد بازی‌ها گل‌ها مسابقات تعداد بازی‌ها گل‌ها تعداد بازی‌ها گل‌ها
۱۹۸۱–۱۹۸۲ ایتالیا بولونیا A ۳۰ ۹ CI ۱ ۰ - - - - ۳۱ ۹
‎۱۹۸۲–۱۹۸۳ ایتالیا سمپدوریا A ۲۲ ۴ CI ۵ ۱ - - - - ۲۷ ۵
‎۱۹۸۳–۱۹۸۴ A ۳۰ ۸ CI ۸ ۲ - - - - ۳۸ ۱۰
‎۱‍۹۸۴–۱۹۸۵ A ۲۴ ۳ CI ۱۱ ۳ - - - - ۳۵ ۶
‎۱‍۹۸۵–۱۹۸۶ A ۲۳ ۶ CI ۱۱ ۴ EWC ۴ ۲ - - ۳۸ ۱۲
‎۱‍۹۸۶–۱۹۸۷ A ۲۶ ۶ CI ۵ ۰ - - - - ۳۱ ۶
‎۱‍۹۸۷–۱۹۸۸ A ۳۰ ۵ CI ۱۳ ۳ - - - - ۴۳ ۸
‎۱‍۹۸۸–۱۹۸۹ A ۲۹ ۹ CI ۱۱ ۵ EWC ۸ ۰ SI ۰ ۰ ۴۸ ۱۴
‎۱‍۹۸۹–۱۹۹۰ A ۳۱ ۱۱ CI ۳ ۲ EWC ۹ ۲ SI ۱ ۰ ۴۴ ۱۵
‎۱‍۹۹۰–۱۹۹۱ A ۳۰ ۱۲ CI ۱۰ ۲ EWC ۵ ۲ SE ۲ ۰ ۴۷ ۱۶
‎۱‍۹۹۱–۱۹۹۲ A ۲۹ ۶ CI ۶ ۲ EC ۹ ۴ SI ۱ ۱ ۴۵ ۱۳
‎۱‍۹۹۲–۱۹۹۳ A ۳۰ ۱۵ CI ۲ ۰ - - - - ۳۲ ۱۵
‎۱‍۹۹۳–۱۹۹۴ A ۳۰ ۱۲ CI ۷ ۰ - - - - ۳۷ ۱۲
‎۱‍۹۹۴–۱۹۹۵ A ۳۱ ۹ CI ۲ ۱ EWC ۴ ۲ SI ۱ ۰ ۳۸ ۱۲
‎۱‍۹۹۵–۱۹۹۶ A ۲۶ ۱۱ CI ۲ ۱ - - - - ۲۸ ۱۲
‎۱‍۹۹۶–۱۹۹۷ A ۳۳ ۱۵ CI ۲ ۰ - - - - ۳۵ ۱۵
کل-سمپدوریا ۴۲۴ ۱۳۲ ۹۸ ۲۶ ۳۹ ۱۲ ۵ ۱ ۵۶۶ ۱۷۱
‎۱۹۹۷–۱۹۹۸ ایتالیا لاتزیو A ۳۴ ۵ CI ۸ ۱ UC ۱۰ ۳ - - ۵۲ ۹
‎۱۹۹۸–۱۹۹۹ A ۳۳ ۱۰ CI ۶ ۲ EWC ۷ ۰ SI ۱ ۰ ۴۷ ۱۲
‎۱۹۹۹–۲۰۰۰ A ۲۰ ۰ CI ۷ ۳ UCL ۹ ۰ SE ۱ ۰ ۳۷ ۳
کل-لاتزیو ۸۷ ۱۵ ۲۱ ۶ ۲۶ ۳ ۲ ۰ ۱۳۶ ۲۴
۲۰۰۱ انگلستان لسترسیتی PL ۴ ۰
Total – Career ۵۴۱ ۱۵۶ ۱۲۰ ۳۲ ۶۵ ۱۵ ۷ ۱ ۷۳۳ ۲۰۴
توضیح (رقابتها)

A: مسابقات سری آ – CI: مسابقات کوپا ایتالیا – EWC: مسابقات جام در جام اروپا – EC: مسابقات لیگ قهرمانان اروپا – UC: مسابقات جام یوفا – UCL: مسابقات لیگ قهرمانان اروپا – SI:مسابقات سوپر جام ایتالیا – SE: مسابقات سوپر جام اروپا

آمار ملی[ویرایش]

[۲۲۴]
تیم ملی فوتبال ایتالیا
سالبازیگل
۱۹۸۴ ۲ ۰
۱۹۸۶ ۱ ۰
۱۹۸۷ ۶ ۰
۱۹۸۸ ۹ ۱
۱۹۸۹ ۱ ۰
۱۹۹۰ ۳ ۰
۱۹۹۱ ۶ ۰
۱۹۹۲ ۱ ۰
۱۹۹۳ ۶ ۳
۱۹۹۴ ۱ ۰
جمع ۳۶ ۴
گل‌های ملی[۲۲۴]
گل تاریخ محل برگزاری حریف حساب امتیازات (تابلوی نتیجه) نتیجه رقابت‌های
۱. ژوئن ٬۱۲ ۱۹۸۸ رین استادیوم، دوسلدورف، آلمان غربی  آلمان ۱–۰ ۱–۱ یورو ۱۹۸۸
۲. مارس ٬۲۴ ۱۹۹۳ ورزشگاه رنزو باربرا، پالرمو، ایتالیا  مالت ۴–۰ ۶–۱ مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴
۳. مارس ٬۲۴ ۱۹۹۳ ورزشگاه رنزو باربرا، پالرمو، ایتالیا  مالت ۶–۱ ۶–۱ مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴
۴. سپتامبر ٬۲۲ ۱۹۹۳ ورزشگاه کادریورگ، تالین، استونی  استونی ۲–۰ ۳–۰ مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴

آمار مربی‌گری[ویرایش]

تا تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۳[۲۲۵]

Team From To Record
G W D L Win %
ایتالیا فیورنتینا ۲۰۰۱ ۲۰۰۲ ۴۳ ۱۲ ۹ ۲۲ ۰۲۸
ایتالیالاتزیو ۲۰۰۲ ۲۰۰۴ ۱۰۲ ۴۹ ۳۲ ۲۱ ۰۴۸
ایتالیااینتر میلان ۲۰۰۴ ۲۰۰۸ ۲۲۶ ۱۴۰ ۶۰ ۲۶ ۰۶۲
انگلستانمنچستر سیتی ۲۰۰۹ ۲۰۱۳ ۱۹۱ ۱۱۳ ۳۸ ۴۰ ۰۵۹
ترکیهگالاتاسرای ۲۰۱۳ ۲۰۱۴ ۴۶ ۲۴ ۱۳ ۹ ۰۵۲
ایتالیا اینتر میلان ۲۰۱۴ ۲۰۱۶ ۷۷ ۳۶ ۱۸ ۲۳ ۰۴۷
روسیه زنیت سن پترزبورگ ۲۰۱۷ ۲۰۱۸ ۴۵ ۲۲ ۱۳ ۱۰ ۰۴۹
ایتالیا ایتالیا ۲۰۱۸ ۲۰۲۳ ۶۱ ۳۷ ۱۵ ۹ ۰۶۱
Total ۷۹۱ ۴۳۲ ۱۹۹ ۱۶۰ ۰۵۵

افتخارات[ویرایش]

افتخارات به عنوان بازیکن[ویرایش]

سمپدوریا

لاتزیو

ایتالیا

افتخارات شخصی به عنوان بازیکن[ویرایش]

افتخارات به عنوان مربی[ویرایش]

فیورنتینا

لاتزیو

اینتر میلان

منچستر سیتی

گالاتاسرای

ایتالیا

افتخارات شخص به عنوان مربی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Inter's winning run ends in draw with Udinese". Abc.net.au. 2007-03-01. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27.
  2. ↑ Rice, Simon (16 November 2009). "Football managers who never get the job – Mancini was Inter Milan's most successful manager in 30 years". London: Independent Online. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 25 May 2012.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Roberto Mancini semi-finals
    2002: Coppa Italia with Fiorentina
    2003: UEFA Cup semi-final with Lazio
    2004: Coppa Italia with Lazio
    2005, 2006, 2007, 2008: Coppa Italia with Internazionale
    2011: FA Cup with Manchester City
    2012: Carling Cup with Manchester City
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Fiorentina back where they belong". FIFA.com. 31 October 2007. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27.
  5. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «یورو ۲۰۲۰: ایتالیا با پیروزی مقابل انگلیس قهرمان شد». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  6. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «قهرمانی ایتالیا در یورو ۲۰۲۰؛ مانچینی روی ابرها». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  7. ↑ فرارو (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «ایتالیا پس از 53 سال قهرمان جام ملت‌های اروپا شد». فرارو. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Jiggins, Paul (19 January 2010). "Fergie needs to start praying". London: The Sun. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-02-10.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ همشهری آنلاین (۱ ژوئن ۲۰۱۲). «زندگی نامه روبرتو مانچینی». همشهری آنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۱.
  10. ↑ Mancini to return with great style
  11. ↑ Sven Goran Eriksson: 'I liked city. they'll win the league – absolutely' – News & Comment – Football. The Independent (2011-01-08). Retrieved on 2012-05-05.
  12. ↑ Winter, Henry (2001-01-18). "Mancini's move to Leicester will benefit England". London: telegraph.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2009-10-24.
  13. ↑ "Mancini's Foxes fate in balance". BBC Sport. 2001-02-22. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-03-09.
  14. ↑ "Just how close were Leicester City to signing Dutch master Johan Cruyff?". www.thebluearmy.co.uk. 2009-10-23. Archived from the original on 28 March 2010. Retrieved 2009-10-23.
  15. ↑ "Roberto Mancini Is Inter A Good Thing". News of the World/www.newsoftheworld.co.uk. 2009-12-19. Archived from the original on 23 December 2009. Retrieved 26 May 2012.
  16. ↑ "Roberto Mancini profile". Uk.eurosport.yahoo.com. 1964-11-27. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27.
  17. ↑ Lawton, Matt. (2001-02-15) Mancini leaves Leicester – بایگانی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۲ توسط Archive.today. Telegraph.co.uk. Retrieved on 2012-05-05.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "Hot 100 on Mancini". Manchester Evening News. 30 December 2009. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-02-02.
  19. ↑ Marcotti, Gabriele (21 December 2009). "Temper and talent help Roberto Mancini stand out from the rest". London: Times Online. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 May 2012.
  20. ↑ "Champions League brawl photos". BBC News. 2007-03-07. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27.
  21. ↑ "F.C. Internazionale statement". FC Internazionale Milano. 2008-05-29. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2008-05-29.
  22. ↑ "Roberto Mancini: Profile of the new Manchester City manager". London: Dailymail.co.uk. 2009-12-21. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27 – "the writing was already on the wall for Mancini, who had upset the Inter hierarchy with his repeated failure to transfer domestic success into a meaningful Champions League run". {{cite news}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  23. ↑ Fifield, Dominic (28 May 2008). "Mourinho set to replace ousted Mancini". London: Guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-02-03.
  24. ↑ "Hughes & Mancini on Chelsea list". BBC Sport. 28 May 2008. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-03-10.
  25. ↑ Buckley, Kevin (19 December 2009). "Roberto Mancini arrives at Manchester City, kissed by fortune". London: Guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-12-19.
  26. ↑ Burt, Jason (10 January 2009). "Mancini linked to City after dinner-table negotiations". The Independent. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 1 January 2010.
  27. ↑ McNulty, Phil (19 January 2010). "Man City 2–1 Man Utd". BBC Sport. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-01-20.
  28. ↑ Dawkes, Phil (9 May 2010). "West Ham 1–1 Man City". BBC Sport. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 May 2012.
  29. ↑ "Chairman exclusive". mcfc.co.uk. 7 May 2010. Archived from the original on 14 January 2012. Retrieved 26 May 2012.
  30. ↑ "Manchester City sign Hamburg's Jerome Boateng". BBC Sport. 5 June 2010. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 31 May 2012.
  31. ↑ "Manchester City complete £54m David Silva transfer". BBC Sport. 14 July 2010. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 31 May 2012.
  32. ↑ "Manchester City sign midfielder Yaya Toure". BBC Sport. 2 July 2010. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 31 May 2012.
  33. ↑ Bevan, Chris (24 July 2010). "City sign Kolarov". BBC Sport. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 31 May 2012.
  34. ↑ "Roberto Mancini claims he is under fire at Manchester City because he is Italian". Guardian Media Group. London. 5 November 2011. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 23 May 2011.
  35. ↑ Wallace, Sam (11 November 2010). "Cautious City pass up golden chance to land blow on United". London: The Independent. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 29 January 2011.
  36. ↑ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «مانچینی، مربی ایتالیایی باشگاه منچسترسیتی به عنوان برترین مربی ماه دسامبر سال ۲۰۱۰ انگلستان برگزیده شد». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  37. ↑ "Mancini and Nasri receive Barclays awards". Premier League. 14 January 2011. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 29 January 2011.
  38. ↑ گل (۲۳ مه ۲۰۱۲). «مانچینی: شکست تقصیر من بود». گل. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  39. ↑ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «مانچینی: جام حذفی می‌تواند سکوی پرش ما در لیگ برتر باشد». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «جشن قهرمانی رسمی منچسترسیتی؛ گزارش تصویری». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ تابناک (۲۳ مه ۲۰۱۲). «منچسترسیتی قهرمان شد». تابناک. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  42. ↑ Roberto Mancini on Manchester City's FA Cup win over Manchester United | Football – ITV Sport بایگانی‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. Itv.com. Retrieved on 2012-05-05.
  43. ↑ Match report on Manchester City v Stoke City in the FA Cup final 14 May 2011 – Manchester City FC بایگانی‌شده در ۱ ژوئن ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Mcfc.co.uk (2011-05-14). Retrieved on 2012-05-05.
  44. ↑ White, Duncan (16 May 2011). "Manchester City 1 Stoke City 0 match report". Daily Telegraph. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 16 May 2011.
  45. ↑ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «رویای سیتی به واقعیت پیوست». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  46. ↑ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «مانچینی: پیروزی مقابل تاتنهام برای موفقیت در فینال اف ای کاپ مهم بود». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  47. ↑ Daglish, Kenny (13 December 2010). "Roberto Mancini's Manchester City prove why defence should come first". London: Daily Mail. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 13 May 2011.
  48. ↑ Ferguson, Peter (29 April 2011). "Hart on brink of Blues record". Manchester City FC. Archived from the original on 5 May 2011. Retrieved 13 May 2011.
  49. ↑ ورزش سه (۲۳ مه ۲۰۱۲). «پاداش ۱ میلیون پوندی برای مانچینی». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  50. ↑ Holt, Oliver (15 August 2011). "Why Aguero's 30-minute cameo may have been the spark that changes Manchester City for ever". Daily Mirror. Archived from the original on 17 October 2012. Retrieved 1 June 2012.
  51. ↑ Lawton, James (17 August 2011). "Aguero's priceless gifts may be the making of City". The Independent. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 1 June 2012.
  52. ↑ Taylor, Daniel (16 August 2011). "Can Sergio Agüero's artillery propel Manchester City to the title?". The Guardian. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 1 June 2012.
  53. ↑ Cox, Michael (9 January 2012). "Roberto Mancini showed Sir Alex Ferguson how to play with 10 men". The Guardian. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  54. ↑ Jackson, Jamie (4 May 2012). "Roberto Mancini says league title is everything for Manchester City". Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  55. ↑ McNulty, Phil (25 January 2012). "Liverpool 2-2 Manchester City". BBC Sport. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  56. ↑ "Man Utd 1–6 Man City". BBC News. 23 October 2011. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 1 June 2012.
  57. ↑ ویکی‌خبر (۲۳ اکتبر ۲۰۱۱). «پیروزی تاریخی منچستر سیتی مقابل منچستر یونایتد». ویکی‌خبر. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۱.
  58. ↑ ورزش سه (۲۸ دی ۱۴۰۱). «بازی خاطره انگیز منچسترسیتی ۶ - یونایتد ۱». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۸ دی ۱۴۰۱.
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ گل (۲۵ مه ۲۰۱۲). «گزارش تصویری: رکورد جدید پیروزی‌های خانگی لیگ برتر برای سیتی». گل. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  60. ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «رکورد جدید پیروزی‌های خانگی سیتی». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  61. ↑ ۶۱٫۰ ۶۱٫۱ تابناک (۲۵ مه ۲۰۱۲). «قهرمانی منچستر سیتی دروقت اضافه». تابناک. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «منچستر پس از ۴۴ سال آبی شد!». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  63. ↑ ۶۳٫۰ ۶۳٫۱ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «مانچینی:می‌دانستم قهرمان می‌شویم». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  64. ↑ O'Rourke, Pete (14 May 2012). "Mancini Hails 'Incredible' win". Manchester: Sky Sports. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 14 May 2012.
  65. ↑ همشهری آنلاین (۲۵ مه ۲۰۱۲). «منچستر سیتی قهرمان شد». همشهری آنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  66. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۲۵ مه ۲۰۱۲). «لیگ برتر انگلستان؛ قهرمانی در وقت تلف شده». بی‌بی‌سی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  67. ↑ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «مانچینی برای قهرمانی از خداوند کمک خواست». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  68. ↑ تابناک (۲۵ مه ۲۰۱۲). «قهرمانی منچسترسیتی خواست خدا بود». تابناک. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  69. ↑ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «قهرمانی منچسترسیتی خواست خدا بود». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  70. ↑ ۷۰٫۰ ۷۰٫۱ ورزش سه (۲۵ مه ۲۰۱۲). «پیشنهاد ۱۵ میلیون پوندی من سیتی به مانچینی». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  71. ↑ "Manchester City's Roberto Mancini wants Champions League glory next". The Guardian. 14 May 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  72. ↑ Conn, David (14 May 2012). "Manchester City's next task is to strike Champions League gold". Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  73. ↑ "Manchester City don't need another striker, says Roberto Mancini". Evening Standard. 30 May 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-31.
  74. ↑ ورزش سه (۸ ژوئیه ۲۰۱۲). «پیشنهاد هنگفت روس‌ها به مانچینی». ورزش سه. دریافت‌شده در ۸ ژوئیه ۲۰۱۲.
  75. ↑ ورزش سه (۹ ژوئیه ۲۰۱۲). «مانچینیی قراردادش بامنچسترسیتی را تمدید می‌کند». ورزش سه. دریافت‌شده در ۹ ژوئیه ۲۰۱۲.[پیوند مرده]
  76. ↑ ورزش سه (۲۰ تیر ۲۰۱۲). «مانچینی و تمدید 5 ساله قراردادش با سیتی». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۲.
  77. ↑ "Roberto Mancini". Retrieved 2012-07-09.
  78. ↑ ورزش سه (۲۳ مرداد ۲۰۱۲). «اولین جام فصل جزیره برای پسران مانچو». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۳ مرداد ۲۰۱۲.
  79. ↑ "Man City 1–1 Real Madrid". 21 November 2012.
  80. ↑ ورزش سه (۱۵ مه ۲۰۱۳). «اظهارنظرمانچینی در مورد فاصله یونایتد و سیتی». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳.
  81. ↑ ورزش سه (۱۵ مه ۲۰۱۳). «مانچینی: این فصل خیلی بدشانس بودیم». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳.
  82. ↑ Roberto Mancini sacked as Manchester City manager, 13 May 2013, BBC Sport
  83. ↑ "Mancini sacked! A year after winning the title City fire Italian boss with £7m pay-off... but Barca emerge as rivals for Pellegrini". Daily Mail. 12 May 2013. Retrieved 14 May 2013.
  84. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۱۵ مه ۲۰۱۳). «روبرتو مانچینیاز منچستر سیتی اخراج شد». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳.
  85. ↑ ورزش سه (۱۵ مه ۲۰۱۳). «مانچینی اخراج شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳.
  86. ↑ ورزش سه (۲۰ مه ۲۰۱۳). «انتقاد شدید فرگوسن از برکناری مانچینی». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳.
  87. ↑ گل (۲۰ مه ۲۰۱۳). «ونگر سیتی نباید مانچینی را اخراج می‌کرد». گل. دریافت‌شده در ۲۰ مه ۲۰۱۳.
  88. ↑ ورزش سه (۲۰ مه ۲۰۱۳). «تشکر مانچینی از هواداران سیتی». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مه ۲۰۱۳.
  89. ↑ "Pic of the day: Roberto Mancini thanks Man City fans with full-page newspaper ad". inside World Soccer. 19 May 2013. Archived from the original on 8 June 2013. Retrieved 20 May 2013.
  90. ↑ ورزش سه (۸ مهر ۱۳۹۲). «مانچینی سرمربی تیم گالاتاسرای شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۸ مهر ۱۳۹۲.
  91. ↑ "Galatasaray appoint Roberto Mancini". ESPN FC. 30 September 2013. Retrieved 30 September 2013.
  92. ↑ ورزش سه (۲۱ آذر ۱۳۹۲). «اسنایدر گالاتاسرای را به دور حذفی رساند». ورزش سه.
  93. ↑ ورزش سه (۲۱ آذر ۱۳۹۲). «مانچینی: گالاتاسرای لیاقت صعود را داشت». ورزش سه.
  94. ↑ ورزش سه (۲۱ آذر ۱۳۹۲). «کونته:یووه نباید کار را به بازی آخر می‌کشاند». ورزش سه.
  95. ↑ خبرگزاری مهر (۲۸ اسفند ۱۳۹۲). «چلسی با کمک اتوئو گالا را حذف کرد/ بازگشت بی‌نتیجه دروگبا به استمفوردبریج». ورزش سه.
  96. ↑ ورزش سه (۲۱ خرداد ۱۳۹۳). «مانچینی گالاتاسرای را ترک کرد». ورزش سه.
  97. ↑ ورزش سه (۲۴ آبان ۱۳۹۳). «رسمی: مانچینی سرمربی اینتر شد». ورزش سه.
  98. ↑ "Inter Milan confirm Roberto Mancini appointment after Walter Mazzarri exit". ESPN FC. ESPN. 14 November 2014. Retrieved 14 November 2014.
  99. ↑ ورزش سه (۳ آذر ۱۳۹۳). «تساوی اینتر و میلان در دربی دلامادونینا». ورزش سه.
  100. ↑ Homewood, Brian; Meadows, Mark (24 November 2014). "Milan derby ends all square on Mancini's Inter return". Yahoo Sport. Reuters. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved 23 November 2014.
  101. ↑ ورزش سه (۱۶ بهمن ۱۳۹۳). «شکست اینتر مقابل ناپولی در کوپا ایتالیا». ورزش سه.
  102. ↑ ورزش سه (۲۹ اسفند ۱۳۹۳). «ولفسبورگ، اینتر را از لیگ اروپا حذف کرد». ورزش سه.
  103. ↑ ورزش سه (۱۱ خرداد ۱۳۹۴). «پیروزی اینتر و صعود لاتزیو به چمپیونزلیگ». ورزش سه.
  104. ↑ ورزش سه (۲۳ شهریور ۱۳۹۳). «پیروزی اینتر مقابل میلان در دربی دلامادونینا». ورزش سه.
  105. ↑ ورزش سه (۱۰ آبان ۱۳۹۴). «پیروزی شیرین اینتر مقابل رم». ورزش سه.
  106. ↑ ورزش سه (۱۲ بهمن ۱۳۹۴). «پیروزی درخشان میلان در دربی دلامادونینا». ورزش سه.
  107. ↑ ورزش سه (۳۰ دی ۱۳۹۴). «صعود اینتر به نیمه نهایی کوپا ایتالیا». ورزش سه.
  108. ↑ ورزش سه (۳۰ دی ۱۳۹۴). «درگیری عجیب مانچینی و سرمربی ناپولی». ورزش سه.
  109. ↑ ورزش سه (۳۰ دی ۱۳۹۴). «مانچینی: ساری به من توهین نژادپرستانه کرد». ورزش سه.
  110. ↑ ورزش سه (۳۰ دی ۱۳۹۴). «محرومیت سرمربی‌ناپولی به‌دلیل توهین‌به‌مانچینی». ورزش سه.
  111. ↑ ورزش سه (۳۰ دی ۱۳۹۴). «باشگاه اینتر عذرخواهی سرمربی ناپولی را پذیرفت». ورزش سه.
  112. ↑ ورزش سه (۷ بهمن ۱۳۹۴). «پیروزی یوونتوس مقابل اینتر در کوپا ایتالیا». ورزش سه.
  113. ↑ ورزش سه (۱۳ اسفند ۱۳۹۴). «یوونتوس، حریف میلان در فینال کوپا ایتالیا». ورزش سه.
  114. ↑ ورزش سه (۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵). «مانچینی: اینتر پیشرفت چشم‌گیری خواهد داشت». ورزش سه. دریافت‌شده در ۳ خرداد ۱۳۹۵.
  115. ↑ ورزش سه (۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵). «مانچینی یک فصل دیگر در اینتر ماندنی شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۳ خرداد ۱۳۹۵.
  116. ↑ ورزش سه (۱۷ خرداد ۱۳۹۵). «فروش رسمی باشگاه اینتر به گروه سانینگ چین». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۶ مرداد ۱۳۹۵.
  117. ↑ ورزش سه (۴ مرداد ۱۳۹۵). «احتمال استعفای مانچینی از هدایت اینتر». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۳۹۵.
  118. ↑ ورزش سه (۱۸ مرداد ۱۳۹۵). «برکناری مانچینی از هدایت اینتر». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۳۹۵.
  119. ↑ ورزش سه (۱۹ مرداد ۱۳۹۵). «انتقاد تند پسر مانچینی از سران اینتر». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۶ مرداد ۱۳۹۵.
  120. ↑ ورزش سه (۱۱ خرداد ۱۳۹۶). «روبرتو مانچینی سرمربی زنیت روسیه شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۲ خرداد ۱۳۹۶.
  121. ↑ ورزش سه (۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۷). «مانچینی برای ایتالیا قید 13 میلیون یورو را زد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷.
  122. ↑ "Official: Mancini leaves Zenit". Football Italia. 13 May 2018.
  123. ↑ ورزش سه (۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷). «روبرتو مانچینی سرمربی ایتالیا شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷.
  124. ↑ Roberto Mancini: Italy appoint former Manchester City manager
  125. ↑ "Official: Italy appoint Mancini". Football Italia. 14 May 2018.
  126. ↑ "OFFICIAL: Di Biagio for Italy friendlies". Football Italia. 5 February 2018.
  127. ↑ ورزش سه (۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷). «مانچینی: هدایت ایتالیا رویایی بود که به حقیقت پیوست». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۷.
  128. ↑ "Italy: Perfect Azzurri qualify for Euro 2020!". Football Italia. 12 October 2019.
  129. ↑ ورزش سه (۲۱ مهر ۱۳۹۸). «مانچینی: ایتالیا می‌جنگد و فوتبال می‌کند». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  130. ↑ "Mancini extends Italy deal". Football Italia. 14 October 2019.
  131. ↑ "Mancini equals Pozzo record". Football Italia. 15 October 2019.
  132. ↑ "Italy: Dominant display in Bosnia". Football Italia. 15 November 2019. Retrieved 15 November 2019.
  133. ↑ ورزش سه (۲۵ آبان ۱۳۹۸). «مانچینی: از شکستن رکورد پوتزی خوشحال هستم». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  134. ↑ ورزش سه (۲۸ آبان ۱۳۹۸). «مانچینی: هیچ تیمی دوست ندارد با ایتالیا بازی کند». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  135. ↑ ورزش سه (۲۸ آبان ۱۳۹۸). «انقلابی که روبرتو مانچینی در ایتالیا رقم زد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  136. ↑ "More records for Mancio's Azzurri". Football Italia. 18 November 2019.
  137. ↑ "Italy: Armenia annihilated 9-1!". Football Italia. 18 November 2019. Retrieved 19 November 2019.
  138. ↑ "Italy need extra time to beat Austria". BBC Sport. 26 June 2021. Retrieved 26 June 2021.
  139. ↑ "Italy set new world record with 36 games unbeaten". uefa.com. 5 September 2021.
  140. ↑ ورزش سه (۱۵ شهریور ۱۴۰۰). «ایتالیای مانچینی جاودانه شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۴۰۰.
  141. ↑ طرفداری (۱۵ شهریور ۱۴۰۰). «رکورد تاریخی ایتالیا در رده ملی با ۳۷ بازی پیاپی بدون شکست؛ آتزوری رسماً از رکورد برزیل عبور کرد». طرفداری. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۴۰۰.
  142. ↑ ورزش سه (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «اشک‌های مانچو و دوناروما؛ بغض ایتالیا شکست». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  143. ↑ ورزش سه (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «مانچینی: این بچه‌ها شگفت انگیز هستند، همین». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  144. ↑ ورزش سه (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «مانچو و فتح جام در ومبلی بعد از ۲۹ سال». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  145. ↑ ورزش سه (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «جادوی مانچو و این آتزوری قهرمان (عکس)». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  146. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «یورو ۲۰۲۰: ایتالیا با پیروزی مقابل انگلیس قهرمان شد». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  147. ↑ بی‌بی‌سی فارسی (۲۱ تیر ۱۴۰۰). «قهرمانی ایتالیا در یورو ۲۰۲۰؛ مانچینی روی ابرها». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۴۰۰.
  148. ↑ "I was due Euro 2020 win - Mancini". BBC Sport (به انگلیسی). Retrieved 12 July 2021.
  149. ↑ ورزش سه (۵ فروردین ۱۴۰۱). «شوک ایتالیایی؛ قهرمان یورو به جام‌جهانی نمی‌رود». ورزش سه. دریافت‌شده در ۶ فروردین ۱۴۰۱.
  150. ↑ یورونیوز فارسی (۵ فروردین ۱۴۰۱). «کابوس برای ایتالیا؛ لاجوردی‌ها چگونه از راه‌یابی به جام جهانی ۲۰۲۲ بازماندند؟». یورونیوز فارسی. دریافت‌شده در ۶ فروردین ۱۴۰۱.
  151. ↑ ورزش سه (۱۸ مهر ۱۴۰۰). «ایتالیا ۲-۱ بلژیک؛ سومی قهرمان یورو در لیگ ملت‌ها». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ مرداد ۱۴۰۲.
  152. ↑ ورزش سه (۲۸ خرداد ۱۴۰۲). «سومی لیگ ملت‌ها برای ایتالیا: فورزا آتزوری!». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ مرداد ۱۴۰۲.
  153. ↑ ورزش سه (۲۲ مرداد ۱۴۰۲). «فوری: جدایی مانچینی از تیم ملی ایتالیا». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۳ مرداد ۱۴۰۲.
  154. ↑ یورونیوز (۱۲ اوت ۲۰۲۳). «روبرتو مانچینی از هدایت تیم ملی فوتبال ایتالیا کنار کشید». یورونیوز. دریافت‌شده در ۲۳ مرداد ۱۴۰۲.
  155. ↑ ورزش سه (۲۴ مرداد ۱۴۰۲). «سکوت مانچینی شکست: مقصر جدایی معرفی شد!». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ مرداد ۱۴۰۲.
  156. ↑ ورزش سه (۲۵ مرداد ۱۴۰۲). «مانچینی: قتل که نکردم، فقط استعفا دادم!». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۵ مرداد ۱۴۰۲.
  157. ↑ "Roberto Mancini named new Saudi Arabia coach". BBC Sport. 27 August 2023. Retrieved 28 August 2023.
  158. ↑ ورزش سه (۵ شهریور ۱۴۰۲). «رسمی: مانچینی سرمربی تیم ملی عربستان». ورزش سه. دریافت‌شده در ۷ شهریور ۱۴۰۲.
  159. ↑ ورزش سه (۶ شهریور ۱۴۰۲). «مانچینی کری خواند: ۴ ماه دیگر قهرمان آسیا می‌شویم!». ورزش سه. دریافت‌شده در ۷ شهریور ۱۴۰۲.
  160. ↑ ایران اینترنشنال (۵ شهریور ۱۴۰۲). «با دستمزد سالانه ۳۰‌ میلیون یورو؛ روبرتو مانچینی سرمربی عربستان شد». ایران اینترنشنال. دریافت‌شده در ۷ شهریور ۱۴۰۲.
  161. ↑ فارس (۶ شهریور ۱۴۰۲). «مانچینی با هدایت تیم ملی عربستان گران‌ترین سرمربی تاریخ شد». فارس. دریافت‌شده در ۷ شهریور ۱۴۰۲.
  162. ↑ Rich, Tim (4 February 2011). "Manchester City need to start being boring again, says Roberto Mancini". Guardian. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 13 May 2011.
  163. ↑ Hytner, David (6 January 2011). "Roberto Mancini stands up for Manchester City's defensive tactics". London: guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 7 January 2011.
  164. ↑ White, Jim (6 January 2011). "Roberto Mancini's cautious approach at Manchester City is working, not matter what Arsenal's Cesc Fabregas says". London: www.telegraph.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 6 January 2011.
  165. ↑ Hayward, Paul (6 January 2011). "Roberto Mancini's scrap merchants show mettle to back up title hopes". London: www.guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 7 January 2011.
  166. ↑ "Roberto Mancini was right to be so negative against Arsenal, so long as the end result is positive for Manchester City". goal.com. 6 January 2011. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 7 January 2011.
  167. ↑ Dalglish, Kenny (13 December 2010). "Roberto Mancini's Manchester City prove why defence should come first". London: dailymail.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 7 January 2011.
  168. ↑ Taylor, Daniel (13 April 2010). "Carlos Tevez criticizes Roberto Mancini's training methods". London: guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  169. ↑ Taylor, Daniel (23 September 2010). "Ex-coach attacks Roberto Mancini's 'crazy' training at Manchester City". London: guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  170. ↑ Taylor, Daniel (29 April 2010). "Roberto Mancini tells Carlos Tevez to shape up or ship out of City". London: guardian.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  171. ↑ Samuel, Martin (24 September 2010). "Roberto Mancini interview: I came to Manchester City to win – not for the weather!". London: dailymail.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  172. ↑ Custis, Neil (19 February 2010). "Bellamy in Mancini bust-up". London: thesun.co.uk. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  173. ↑ "City boss in bust-up with backroom staff". newsoftheworld.co.uk. 25 September 2010. Archived from the original on 6 October 2010. Retrieved 26 September 2010.
  174. ↑ "Emmanuel Adebayor and Roberto Mancini in training ground bust-up". London: dailymail.co.uk. 19 September 2010. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 26 September 2010.
  175. ↑ "Mancini says title race is over despite City win as Tevez scores on first start since exile". Daily Mail. 11 April 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-06-05.
  176. ↑ "Mancini reiterates Premier League title race is over despite Manchester City's 6–1 win". goal.com. 14 April 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-06.
  177. ↑ "Mancini: United are favourites". ESPN. 1 May 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-06.
  178. ↑ "Silva: Mancini mind games helped us". ESPN. 2 May 2012. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2012-05-06.
  179. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-4094194/Roberto-Mancini-steps-new-girlfriend-St-Barths.html
  180. ↑ "Time for prayers? Mancini takes break from mind games at religious site in Bosnia". Daily Mail. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 31 May 2012.
  181. ↑ Football manager speaks up for Medjugorje | MEDJUGORJE TODAY بایگانی‌شده در ۲ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Medjugorjetoday.tv. Retrieved on 2012-05-05.
  182. ↑ "Manchester City's Sheikh Mansour leads football's rich list with £20bn". The Guardian. London. 5 October 2011. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2011-10-05.
  183. ↑ ورزش سه (۲۳ آذر ۱۳۹۶). «گواردیولا حالا به دنبال شکستن رکورد خودش». ورزش سه. دریافت‌شده در ۹ دی ۱۳۹۶.
  184. ↑ "Inter's winning run ends in draw with Udinese". Abc.net.au. 1 March 2007. Retrieved 27 April 2010.
  185. ↑ Rice, Simon (16 November 2009). "Football managers who never get the job – Mancini was Inter Milan's most successful manager in 30 years". London: Independent Online.
  186. ↑ Samuel, Martin (2011-05-16). "Martin Samuel: Why Cup King Roberto embraces knockout competitions". London: Daily Mail. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2011-05-31.
  187. ↑ Cox, Michael. "Talking Tactics: Mancini the cup specialist". ITV. Archived from the original on 25 March 2011. Retrieved 2011-05-31.
  188. ↑ England (2010-01-03). "Manchester City Run Out Of Roberto Mancini Scarves". Goal.com. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2010-04-27.
  189. ↑ ورزش سه (۲۹ اسفند ۱۳۹۲). «مورینیو پردرآمدترین مربی جهان است». ورزش سه.
  190. ↑ ایسنا (۲۷ آذر ۱۳۹۲). «پردرآمدترین مربیان فوتبال جهان». ورزش سه.
  191. ↑ ورزش سه (۲۱ مرداد ۱۳۹۴). «فهرست 10 مربی ولخرج فوتبال جهان». ورزش سه.
  192. ↑ قدس آنلاین (۱۵ بهمن ۱۳۹۳). «کورد عجیبی که اینتر ثبت کرد؛ ۱۱ بازیکن با ۱۱ ملیت متفاوت!». قدس آنلاین. دریافت‌شده در ۲۲ آذر ۱۳۹۵.[پیوند مرده]
  193. ↑ ورزش سه (۲۵ آبان ۱۳۹۸). «مانچینی: از شکستن رکورد پوتزی خوشحال هستم». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  194. ↑ ورزش سه (۲۸ آبان ۱۳۹۸). «مانچینی: هیچ تیمی دوست ندارد با ایتالیا بازی کند». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۹۹.
  195. ↑ ورزش سه (۱۵ شهریور ۱۴۰۰). «ایتالیای مانچینی جاودانه شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۴۰۰.
  196. ↑ طرفداری (۱۵ شهریور ۱۴۰۰). «رکورد تاریخی ایتالیا در رده ملی با ۳۷ بازی پیاپی بدون شکست؛ آتزوری رسماً از رکورد برزیل عبور کرد». طرفداری. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۴۰۰.
  197. ↑ ورزش سه (۱۸ شهریور ۱۴۰۰). «مانچینی: باید در هر شرایطی آرامش‌مان را حفظ کنیم». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ شهریور ۱۴۰۰.
  198. ↑ ورزش سه (۱۵ مهر ۱۴۰۰). «ایتالیا ۱-۲ اسپانیا؛ پایان شکست‌ناپذیری و از دست رفتن فینال». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ مهر ۱۴۰۰.
  199. ↑ ورزش سه (۱۸ مهر ۱۴۰۰). «مانچینی و ثبت یک رکورد دیگر در تیم ملی ایتالیا». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ مهر ۱۴۰۰.
  200. ↑ Taylor, Daniel (6 January 2012). "Roberto Mancini is Manchester City's very own Sir Alex Ferguson". The Guardian. London. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2 June 2012.
  201. ↑ ورزش سه (۱۸ دی ۱۳۸۹). «مانچینی: اریکسون حکم برادر مرا دارد». ورزش سه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲ ژوئن ۲۰۱۲.
  202. ↑ ورزش سه (۲۶ خرداد ۱۳۹۹). «مانچینی: برای من بهترین بازیکن مارادونا است». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ مهر ۱۳۹۹.
  203. ↑ ورزش سه (۱۱ تیر ۱۳۹۹). «از اریکسون- مانچینی تا...». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۴ مهر ۱۳۹۹.
  204. ↑ فارس (۱۸ دی ۱۳۸۹). «مانچینی: اريكسون حكم برادر مرا مرا دارد». فارس. دریافت‌شده در ۲۴ مهر ۱۳۹۹.
  205. ↑ ایسنا (۱۶ تیر ۱۴۰۰). «اریکسون: مانچینی یک کمال‌گرا است». ایسنا. دریافت‌شده در ۱۶ تیر ۱۴۰۰.
  206. ↑ آفتاب (۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۴). «تلاش مانچینی برای حفظ ورون». آفتاب. بایگانی‌شده از