حلال‌زادگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حلال‌زاده به شخصی گفته می‌شود که والدین او از نظر قانون یا شرع ازدواج کرده و در زمان زن و شوهری (قبل از طلاق) او را به وجود آورده باشند. از نظر فقه شیعه اگر زن و مردی اشتباها و بدون این که بدانند نزدیکی بر ایشان حرام است نزدیکی کنند. فرزند آنان ولد شبهه است و در حکم حلال زاده است.مثلا فردی بدون این که بداند زنی خواهر اوست با او ازدواج کند و از او صاحب فرزند شود
در ایران ضرب‌المثل معروفی است که: "حلال زاده به داییش میره" ^[۱]

معنی لغوی[ویرایش]

حلال زاده . [ ح َ دَ ] (ص مرکب ) کسی که نطفه‌اش از راه مشروع منعقد شده باشد^[۲]

احکام فقهی[ویرایش]

از نظر فقه شیعه، از شرایط امامت جماعت، امامت جمعه، مرجعیت تقلید و شاهد در دادگاه حلال‌زادگی است.^[۳] چه ه ه ه ه ؟

جستارهای وابسته[ویرایش]

• ازدواج
• بارداری ناخواسته (Unintended pregnancy)

منابع[ویرایش]