Yüksek Almanca dilleri - Vikipedi

Yüksek Almanca dilleri veya Yüksek Almanca lehçeleri (Almanca: hochdeutsche Mundarten) Almanca'nın Avusturya, İsviçre, Lüksemburg, Lihtenştayn, Güney ve Orta Almanya, Doğu Belçika, ayrıca Fransa'nın komşu bölgelerinde (Alsace ve Lorraine), İtalya (Güney Tirol), Çekya (Bohemya) ve Yukarı Silezya'da konuşulan çeşididir.

Yüksek Almanca dilleri, kıtasal Batı Cermen dillerinin sürekliliği içindeki Aşağı Almanca (Aşağı Saksonya) ve Aşağı Frankonya (Felemenkçe dahil) dillerinden ayıran Yüksek Almanca ünsüz değişimi ile işaretlenmiştir. Eski Yüksek Almanca yaklaşık Milattan Sonra 500'de gelişti.^[1]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Hint-Avrupa dil ailesi
• Batı Cermen dilleri

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]