Thelxinoe (uydu) - Vikipedi

Thelxinoe
Keşif
Keşfeden	Scott S. Sheppard vd.
Keşif tarihi	9 Şubat 2003
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Jupiter XLII
Adın kaynağı	Θελξινόη Thelxĭnoē
Alternatif adlar	S/2003 J 22
Sıfatlar	Thelxinoean
Yörünge özellikleri
Yarı büyük eksen	21.162.000 km
Dış merkezlik	0,221
Yörünge periyodu	−628,1 gün
Ortalama ayrıklık	194,0°
Eğiklik	151,4°
Çıkış düğümü boylamı	206,2°
Perihelyon açısı	179,8°
Doğal uydusu	Jüpiter
Grup	Ananke grubu
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük	23,5
Ortalama çap	2 km

Thelxinoe, (Jupiter XLII olarak da bilinir), Jüpiter'in 2 km çapındaki doğal uydusudur.

Keşif[değiştir | kaynağı değiştir]

2004 yılında Scott S. Sheppard liderliğindeki Hawaii Üniversitesi gök bilimcilerinden oluşan bir ekip tarafından, 9 Şubat 2003'te alınan görüntülerin analizi yoluyla keşfedildi ve geçici olarak S/2003 J 22 adı verildi.^[2]^[3]

Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Mart 2005'te Uluslararası Astronomi Birliği (IAU), Yunan mitolojisinde Mnemosyne ve Zeus'un (Jupiter) kızlarından biri ve bazı Yunan yazarlara göre dört orijinal ilham perisinden biri olan Thelxinoë'ya atfen resmi ismini belirledi.^[4]

Yörünge[değiştir | kaynağı değiştir]

Thelxinoe, Jüpiter'in yörüngesinde 597,607 günde, ortalama 20,454 milyon kilometre mesafede, tutuluma göre 151°'lik bir eğiklikle (Jüpiter'in ekvatoruna 153°) ters yön yörüngede ve 0,2685 dış merkezlik ile hareket eder. Jüpiter'in yörüngesinde 19,3 ila 22,7 Gm arasında, kabaca 150°'lik eğikliklerde dönen düzensiz uydular olan Ananke grubuna dahildir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "S.S. Sheppard (2019), Moons of Jupiter, Carnegie Science, on line". 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2023.
^ Daniel W. E. Green (25 Ocak 2004). "IAUC 8276: S/2003 J 22". International Astronomical Union. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Brian G. Marsden (24 Ocak 2004). "MPEC 2004-B41: S/2003 J 22". International Astronomical Union Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Daniel W. E. Green (30 Mart 2005). "IAUC 8502: Satellites of Jupiter". International Astronomical Union. 15 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[1] "S.S. Sheppard (2019), Moons of Jupiter, Carnegie Science, on line". 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2023.

[2] Daniel W. E. Green (25 Ocak 2004). "IAUC 8276: S/2003 J 22". International Astronomical Union. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[3] Brian G. Marsden (24 Ocak 2004). "MPEC 2004-B41: S/2003 J 22". International Astronomical Union Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[4] Daniel W. E. Green (30 Mart 2005). "IAUC 8502: Satellites of Jupiter". International Astronomical Union. 15 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[1]

[2]

[3]

[4]

g t d Jüpiter'in doğal uyduları
Jüpiter'den yaklaşık olarak artan uzaklığa göre sıralanmış liste.
İç uydular (4)	Metis Adrastea Amalthea Thebe
Galilei uyduları (4)	İo Europa Ganymede Callisto
Themisto grubu (1)	Themisto
Himalia grubu (9)	Leda Ersa S/2018 J 2 Pandia Himalia Lysithea Elara S/2011 J 3 Dia
Carpo grubu (2)	S/2018 J 4 Carpo
Valetudo grubu (1)	Valetudo
Ananke grubu (26)	Euporie Jupiter LV Eupheme S/2021 J 3 Jupiter LII Jupiter LIV Mneme Euanthe S/2003 J 16 Harpalyke Orthosie S/2022 J 3 Helike S/2021 J 2 Praxidike Jupiter LXIV S/2021 J 1 S/2003 J 12 Jupiter LXVIII Thelxinoe Thyone S/2003 J 2 Ananke Iocaste Hermippe Jupiter LXX
Carme grubu (30)	S/2022 J 1 S/2022 J 2 S/2016 J 3 Pasithee Jupiter LXIX S/2021 J 6 S/2003 J 24 Chaldene Jupiter LXIII İsonoe S/2021 J 4 Kallichore Erinome Kale Eirene Aitne Eukelade Arche Taygete Jupiter LXXII Carme Herse Jupiter LXI Jupiter LI S/2003 J 9 Jupiter LXVI Kalyke S/2018 J 3 S/2021 J 5 S/2003 J 10
Pasiphae grubu (18)	Philophrosyne Eurydome Jupiter LVI S/2003 J 4 S/2016 J 4 Jupiter LXVII Hegemone Pasiphae Sponde Megaclite Cyllene Sinope Jupiter LIX Aoede Autonoe Callirrhoe S/2003 J 23 Kore
Ayrıca bakınız	Jüpiter'in halkaları Jüpiter truvalıları