Sidney Bechet - Vikipedi

Sidney Bechet
Sidney Bechet, 1922
Doğum14 Mayıs 1897(1897-05-14)
New Orleans, Louisiana, ABD
Ölüm14 Mayıs 1959 (62 yaşında)
Garches, Fransa
MeslekJazz saksofon ve klarinet müzisyeni, besteci

Sidney Bechet (14 Mayıs 1897 - 14 Mayıs 1959), Amerikan caz saksofoncusu, klarnet müzisyeni ve besteciydi.

Bechet, soprano saksofonun ustalarından kabul edilen caz müzikçisidir. Performansı kayıt altına alınmış ilk caz solistidir. Bu unvanı, ilk kaydının Louis Armstrong'dan birkaç ay önce olmasıyla elde etmiştir.[1] Bechet, trompetçi Louis Armstrong’la bir­likte, swing duyuşuyla doğaçlama yapan ilk müzikçilerdendir.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

New Orleans 7. Ward' daki Bechet'in çocukluğunu geçirdiği ev

Bechet, 14 Mayıs 1897 tarihinde New Orleans'ta orta sınıf bir Kreole (bu bağlamda soyu Louisiana ABD'ye katılmadan önce bölgede bulunan Fransız sömürgecilerden gelen etnik azınlık için kullanılan bir terim) ailede doğmuştur. Abisi Leonard Victor Bechet (1877-1952) tam zamanlı diş doktoru, trombonist ve grup lideriydi. 6 yaşındayken evde bulduğu enstrümanları kendi kendine öğrenmiş, bu süreçte klarnete yoğunlaşmaya karar vermiştir. 6 yaşındayken, abisinin grubuyla bir doğum günü partisinde ilk performansını sergilemiştir. Bechet gençliğinde daha sonra Joseph "King" Oliver, Bunk Johnson, Freddie Keppard,[2] Lorenzo Tio, "Big Eye" Louis Nelson Delisle ve George Baquet ile çalıştı.[3]

Müzikal gelişimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Bechet, zamanın doğaçlama tekniklerini kullanarak birçok New Orleans topluluğunda çaldı (gamları ve arpejleri olan ve melodiyi değiştiren Obbligatolar). Louis Armstrong ile çalışırken, Bechet cazın Swing tarzını geliştiren ilk müzisyendi ve Caz ve ragtime arasındaki farkı da etkiledi.[2] Bechet, bir konserde sesinin baskın olmasını severdi ve trompetçilerin onunla çalmayı zor buldukları söylenirdi.[4]

Freddie Keppard'ın brass band, Olympia Orkestrası ve John Robichaux'nun dans orkestrasında geçit törenlerinde sahne aldı.

1911'den 1912'ye kadar Bunk Johnson ile New Orleans Eagle Band'de ve 1913–14'te Olympia grubunda King Oliver ile konser verdi.

1914 yılında aralarında Jack Carey ve Buddy Petit toplulukları da bulunan yarı efsane haline gelmiş birkaç yerel caz topluluğunda çalıştı ve dene­yimli bir müzisyen oldu.

1914'ten 1917'ye kadar turneye çıktı, seyahat etti.

New Orleans’da cazın büyük öncüleri Clarence Williams ve King Oliver ile birlikte çalıştıktan sonra Şikago’ya gitti ve sık sık Freddie Keppard ile konser verdi.

1919 baharında, New York kentine giderek Will Marion Cook'un senkoplu orkestrasına katıldı. Kısa süre sonra orkestra Avrupa turnesine çıktı. Avrupa'ya varır varmaz hemen Londra'daki Kraliyet Filarmoni Salonu'nda konser verdiler. Grup sıcak şekilde karşılandı ve Bechet özellikle popülerdi.[3]

Londra'dayken düz soprano saksofonu keşfetti ve klarnetinden ton farklı bir tarz geliştirdi. Bechet ilk etkili soprano saksofoncu oldu ve böylece cazdaki popülaritesini artırdı.[5]

Saksafonunun sesi, duygusal, atak ve güçlü olarak tanımlanabilir. O zamanlar bazı New Orleans klarnetçilerine benzer şekilde, sık sık geniş bir vibrato kullandı.

1919'da İsviçreli klasik müzik şefi Ernest Ansermet Bechet'in müziğini Bach'ınkine benzeterek, Bechet klasik müzik alanından birisi tarafından övülen ilk caz müzisyenlerinden birisi oldu.[3]

Bechet'in ilk kayıtları 1923 ve 1924'te yapıldı.[2] Kayıt, o zamanlar daha çok müzik yayıncılığı ve plak yapımcılığıyla tanınan piyanist ve söz yazarı Clarence Williams ve onun "Mavi Beşlisi" (Louis Armstrong dahil) tarafından yönetildi.[2]

Bechet "Wild Cat Blues" ve "Kansas City Man Blues"'ı kaydetti. İlki 16-bar temalı ragtime tarzı sonraki ise 12-bar blues temalıdır.[5] 1924'te, Bechet Duke Ellington ile 3 ay çalıştı ve Ellington'ın ilk caz tarzında önemli bir etki yaptı.[2] Duke Ellington ona "cazın simgesi" dedi.[6] Ancak, müzisyenlik hayatı boyunca müzik okumayı hiç öğrenmedi.[7]

Soprano Saksofon

1925 yılında ikinci bir Avrupa turnesine çıkmıştır.

1928-1938yılları arasında zaman zaman Noble Sissle topluluğunda bulunmuştur.

Bechet, 62. doğum gününde akciğer kanseri yüzünden öldü.[8]

Mirası[değiştir | kaynağı değiştir]

2013'te Merkür'deki bir krater, Bechet'nin adını aldı.[9]

Bechet'e adanmış plaket.
Sidney Bechet'in Londra'daki eski evi.
New Orleans'taki Sidney Bechet sokağı.

Sidney Bechet, eserleri 2008 Universal yangını'nda yok olan yüzlerce sanatçı arasındaydı.[10]

Hermann Hesse'nin Steppenwolf adlı romanında Bechet, "Pablo" karakterine ilham kaynağı olmuştur.[7]

Bechet'in müziği, aşağıdakiler de dahil olmak üzere yaklaşık 60 filmin müziklerine dahil edilmiştir: JFK (1991), Chocolat (2000), The Quiet American (2002), and Midnight in Paris (2011).[7]

Kişisel yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bechet Katolikti.[11]

Bechet, Coleman Hawkins ile karşılaştırılan yıpratıcı tavırla bilinirdi.[12] Cazın popülerliğini kaybettiği bir dönemde, ikisi de müzik endüstrisindeki göreceli önemlerinden inanılmaz derecede emindiler. Caz endüstrisi hakkında daha az deneyimi veya bilgisi olan genç sanatçılar için inatçıydılar ve sabırları yoktu.[12]

Bechet, 1938'de New York'ta bir terzi dükkânı açarak müzik endüstrisinden kısa bir süreliğine ayrıldı.[7]

Bechet'in üç karısı vardı: Elizabeth Ziegler (1951-ölüm), Marie-Louise Crawford (1934-1942) ve Norma Hale (1918-1929).Kaynak hatası: <ref> etiketinde geçersiz değişken (Bkz: Kaynak gösterme)

  • Bechet, 1983 yılında Big Band ve Jazz Hall of Fame'e alındı.[7]
  • 2014 yılında Londra'daki eski evinin önünde mavi bir plaket aldı (resimde).[13]

Kısmi diskografisi[değiştir | kaynağı değiştir]

  • "Texas Moaner Blues" (recorded with Louis Armstrong) - 1924
  • "Cake Walkin' Babies from Home" (with Red Onion Jazz Babies) - 1925
  • "Blues In Thirds" - 1940
  • "Dear Old Southland" - 1940
  • "Egyptian Fantasy" -1941
  • "Muskrat Ramble" - 1944
  • "Blue Horizon" - 1944
  • "Petite Fleur" - 1959

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2015. 
  2. ^ a b c d e Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :22 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ a b c Porter, Lewis; Ullman, Michael (1988). "Sidney Bechet and His Long Song". The Black Perspective in Music. 16 (2): 135-150. doi:10.2307/1214805. JSTOR 1214805. 
  4. ^ Horricks, Raymond (1991). Profiles in Jazz. New Brunswick, New Jersey: Transaction. ss. 1-10. ISBN 9780887384325. 
  5. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :12 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  6. ^ YUDKIN, JEREMY (2010). "Review of Sidney Bechet: Treat It Gentle; The Life and Times of a Jazz Master". Yearbook for Traditional Music. 42: 237-238. ISSN 0740-1558. 2 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2022. 
  7. ^ a b c d e Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :1 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2016. 
  9. ^ "Bechet". Gazetteer of Planetary Nomenclature. NASA. 28 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021. 
  10. ^ Rosen, Jody (25 Haziran 2019). "Here Are Hundreds More Artists Whose Tapes Were Destroyed in the UMG Fire". The New York Times. 25 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019. 
  11. ^ Hill, Gary (30 Nisan 2007). "Historic jazz church in New Orleans clings to life". Reuters (İngilizce). 19 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2020. 
  12. ^ a b Tucker, Mark (1991). "Review of Sidney Bechet: The Wizard of Jazz; The Song of the Hawk: The Life and Recordings of Coleman Hawkins, John Chilton". American Music. 9 (3): 320-325. doi:10.2307/3051437. ISSN 0734-4392. 21 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2022. 
  13. ^ "Sidney Bechet awarded blue plaque". www.telegraph.co.uk. 23 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2021. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sidney_Bechet&oldid=32555679" sayfasından alınmıştır