Rapallo Antlaşması (1920) - Vikipedi

Venezia Giulia'daki sınır değişikliklerinin haritası: Rapallo Antlaşması ile İtalya, Avusturya kıyılarının çoğunu, İç Carniola'nın bir bölümünü ve Karintiya'nın bazı sınır bölgelerini aldı.
İtalya'nın Zara (bugün Zadar) bölgesi sınırları (1920-1947)

Rapallo Antlaşması (İtalyanca Trattato di Rapallo), İtalya Krallığı ile Sırp, Hırvat ve Sloven Krallığı (1929'dan sonra Yugoslavya) arasında imzalanan antlaşma. Yukarı Adriyatik ve Dalmaçya bölgelerindeki sınır sorunlarını konu almıştır.

Antlaşma 12 Kasım 1920[1] tarihinde İtalya'nın Cenova kenti yakınlarındaki Rapallo'da imzalanmıştır. İtalya-Yugoslavya ilişkileri I. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru bozulmaya başlamıştı. Bunun nedeni; İtalya'nın, 1915 tarihli Londra Paktı ile kendisine vadedilen toprakları Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun dağılmasının ardından işgal etmesiydi. Ne var ki, bu bölgeler yerleşik Sloven ve Hırvat nüfusa sahip topraklardı.

Antlaşma uyarınca şu topraklar İtalya'ya bırakılmıştır:

Antlaşma, Rijeka'da (İtalyanca: Fiume) Fiume Serbest Devleti'nin kurulmasını öngörmekteydi.[2] Bu, Gabriele d'Annunzio komutasındaki askeri gücün denetimindeki Carnaro İtalyan Naipliği'nin sonunu getirmekteydi. Bu madde 1924'te imzalanan Roma Antlaşması'yla değişikliğe uğramış, Fiume İtalya'ya bırakılırken Sušak limanı Yugoslavya'nın olmuştur.

Antlaşmanın ardından çok sayıda Sloven ve Hırvat İtalya'da kalmış oluyordu. Yazar Paul N. Hehn bu durumu "Antlaşma, yarım milyon Slavı İtalya'da buna karşın ancak birkaç yüz İtalyanı Yugoslavya'da bıraktı" tümcesiyle yorumlamıştır.[3] Avusturya nüfus sayımlarına göre ise antlaşma imzalandığında bölgede 25.000'e yakın Alman kökenli ve 3000 Macar yaşamaktaydı.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]