Psişik okuma - Vikipedi

Psişik okuma, yükseltilmiş algılama yeteneklerini kullanarak bilgiyi ayırt etmeye yönelik özel bir girişim veya görme, ses, dokunma, tat ve içgüdü gibi temel insan duyularının doğal uzantılarıdır. Bu terim genellikle telefonla, evde veya psişik fuarlarda bir ücret karşılığında verilen paranormal temelli danışma hizmeti ile ilişkilidir.[1] Psişik okumalar tartışmalı olsa da,[2][3] bunlara olan popüler ilgi devam etmektedir.[4] Laboratuvar koşullarında psişik sonuçları çoğaltmak için yapılan kapsamlı deneyler, insanlarda herhangi bir önsezi fenomeni bulmada başarısız olmuştur.[5] Psişik okuma bir sözdebilimdir.[6] Bir soğuk okuma tekniği, psişiklerin sosyal ipuçlarından ve geniş ifadelerden bir birey hakkında görünüşte özel bilgiler üretmesine izin verir.[7]

Türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Uygulanan birçok psişik okuma türü vardır. Psişik okumalar herhangi bir aracın kullanımını içermese de, profesyonel bir psişik bir veya daha fazla uzmanlık alanına sahip olabilir. Daha yaygın okumalardan bazıları arasında tarot okuma, avuç içi okuma, psikometri, aura okumalar veya astrolojik okumalar örnek verilebilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Nobel, Carmen (10 Nisan 2008). "Vision Quest". The Boston Globe. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2020. 
  2. ^ Stollznow, Karen (12 Nisan 2010). "A Psychometry Reading The Naked Skeptic". csicop.org. 18 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012. 
  3. ^ "psychic". The Skeptic's Dictionary - Skepdic.com. 21 Nisan 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012. 
  4. ^ Haskett, Wendy (15 Ağustos 1987). "Psychic Fairs Aim for Aura of Fun in Mind Reading". Los Angeles Times. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2020. 
  5. ^ Ritchie, Stuart J.; Wiseman, Richard; French, Christopher C. (14 Mart 2012). "Failing the Future: Three Unsuccessful Attempts to Replicate Bem's 'Retroactive Facilitation of Recall' Effect". PLoS ONE. Cilt 7. ss. e33423. doi:10.1371/journal.pone.0033423. PMC 3303812 $2. PMID 22432019. 
  6. ^ Truzzi, Marcello; Williams, William A. (2000). Encyclopedia of pseudoscience. New York: Facts on File. ISBN 0-8160-5080-5. 
  7. ^ Dutton, Denis (1988). "The cold reading technique". Experientia. 44 (4). ss. 326-332. doi:10.1007/BF01961271. PMID 3360083. 14 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2009.