French
DeutschKentsel gerilla savaşı - Vikipedi
Kentsel gerilla savaşı, gayrinizami harp yöntemlerini kullanarak kentsel alanda hükûmet güçleriyle veya iktidarın temsil ettiği kuvvetlerle yapılan gerilla savaşıdır.
Hakkında[değiştir | kaynağı değiştir]
Kentsel gerilla savaşı, toplumsal yabancılaşmanın olduğu kentlerde kendine taban bulur. İrlanda Cumhuriyet Ordusu'nun (IRA) komutanı olan Michael Collins, günümüzdeki kentsel gerilla savaşının teorik kurucusu olarak kabul edilir. Nisan 1919'da Dublin'de Oniki Havariler olarak bilinen IRA'ya bağlı bir suikast birimi oluşturulmuştur. Bu birim şehirdeki İngiltere istihbarat teşebbüslerini bulmak ve İngiliz casusları öldürmekle görevlendirilmişti. Bu anlamda Oniki Havariler, günümüz anlamında ilk şehir gerilla birliklerinden biri olarak kabul edilir.[1]
Tarihsel olarak gerilla savaşı kırsal bir olguydu, 1960'lara kadar bu kent formunun sınırları açıkça ortaya konulmadı. Kır savaşının başarısızlığı, hedeflenen rejimlerin halka daha fazla baskı yapmasıyla sonuçlandı ve bu durum daha fazla nüfusun devrimci mücadeleye katılmasına yol açtı. 1960'larda Latin Amerika'da 26 Temmuz Hareketi ve benzeri çabaların bu savaş taktiğini izledi. Fokoculuk yöntemi Che Guevara tarafından benimsendi. Bu kısır döngüde hareketin önderleri yeni arayışı içerisine girdi. Brezilya'da Carlos Marighella liderliğindeki Ação Libertadora Nacional hareketi bu arayışın bir ürünü oldu. Marighella, 1969'daki ölümünden önce, kentsel gerilla savaşının stratejileri konusunda tavsiyelerde bulunan ve dünya çapında hızla benimsenen Kent Gerillasının Mini Elkitabı eserini yazdı.[2][3]
Örnekleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Almanya'da Kızıl Ordu Fraksiyonu, 2 Haziran Hareketi; Filistin'de Filistin Halk Kurtuluş Cephesi, Filistin Kurtuluş Örgütü; Fransa'da Action Directe, Korsika Ulusal Kurtuluş Cephesi İspanya'da ETA, 1 Ekim Anti-Faşist Direniş Grupları; Türkiye'de Marksist-Leninist Komünist Parti, Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi bu kapsamda faaliyetler yürüttü.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Molnar et al., Undergrounds in Insurgent, Revolutionary, and Resistance Warfare. Special Operations Research Office, American University, 1963. Oppenheimer, Martin. The Urban Guerrilla. Quadrangle, 1969.
- ^ Карлос Маригелла - Бразильская герилья Краткий, учебник городского партизана 13 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça), Erişim tarihi: 12 Ağustos 2018.
- ^ The Black Bloc Papers: An Anthology of Primary Texts From The North American Anarchist Black Bloc 1988-2005, by Xavier Massot & David Van Deusen of the Green Mountain Anarchist Collective (NEFAC-VT), Breaking Glass Press, 2010.
