Japon ressamlığı - Vikipedi

Erik Ağacı (Kanō Sanraku, 17. yüzyıl)

Japon ressamlığı (Japonca絵画, romanizekaiga), Japonya'ya özgü ressamlıktır. Japon ressamlığı, Japon görsel sanatlarının en eski ve en gelişmişlerinden biridir ve çok çeşitli tür ve stilleri kapsar. Genel olarak Japon sanatlarının tarihinde olduğu gibi, Japon ressamlığının uzun tarihi, yerli Japon estetiği ile özellikle birkaç noktada özellikle etkili olan Çin ressamlığından ithal edilen fikirlerin uyarlanması arasındaki sentez ve rekabeti sergiler. Önemli bir Batı etkisi ancak 16. yüzyılın sonlarından itibaren gelir ve Japon sanatının Batı'yı etkilemesiyle aynı zamanda başlamaktadır.

Çin etkisinin art arda önemli olduğu konu alanları arasında Budist dini resim, Çin edebiyatçı resim geleneğindeki manzaraların mürekkeple boyanması, ideografların kaligrafisi[1] ve hayvanların ve bitkilerin, özellikle kuşların ve çiçeklerin resmi yer alır. Ancak, tüm bu alanlarda belirgin bir şekilde Japon gelenekleri gelişmiştir. Japon resminin ve daha sonra baskı resmin en karakteristik özelliği olarak kabul edilen konu, günlük yaşamdan sahnelerin tasviri ve genellikle figürler ve ayrıntılarla dolu olan anlatı sahneleridir. Bu gelenek şüphesiz erken ortaçağ döneminde Çin etkisi altında başladı ve bu artık en genel terimler dışında izini sürmenin ötesindeydi, ancak hayatta kalan en eski eserler döneminden modern döneme kadar süren özel bir Japon geleneğine dönüşmüştü.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ J. Conder, Paintings and studies by Kawanabe Kyôsai, 1911, Kawanabe Kyôsai Memorial Museum, Japan: "It is sometimes said that Japanese painting is merely another kind of writing, but..." p.27

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]