Helenistik felsefe - Vikipedi

Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Şubat 2012)

Antik Yunanistan'da din
dizisinin bir parçası
Temeller Yunan mitolojisi Antik Yunan felsefesi Helenistik felsefe Antik Yunan dini Politeizm Henosis Monizm Panteizm Doğru eylem
İlahlar Olimposlular Afrodit Apollon Ares Artemis Athena Demeter Diyonisos Hefaistos Hera Hermes Hestia Poseidon Zeus İlk tanrılar Aether Aion Ananke Erebos Eros Fanis Gaia Hemera Kaos Kronos Niks Pontus Thalassa Tartaros Uranüs Diğer tanrılar Alfios Amfitriti Asklepios Bia Deimos Enyo Eos Eris Fobos Harmonia Hebe Hekate Helios Herakles İlithiya İris Kirke Kratos Leto Metis Momos Nemesis Nike Pan Persefoni Proteos Skamandros Selene Thanatos Thetis Triton Zelos
Ahlak sistemi Areti Hubris Ksenia Karşılıklılık etiği
İbadetler Adak sunuları Amfidromia Hayvan kurbanı Cenaze geleneği Farmakos Hieros gamos İatromantis Kahraman kültü Libasyonlar Orakllar Tapınaklar Festivaller Dafniforia Dionisia Dionisos Gizemleri Elefsis Gizemleri Panathinaia Panhelen Oyunları İsthmia Nemea Olimpiyat Pithia Thesmoforia
Kutsal yerler Delfi Delos Dodona Elefsis Olimpia Olimpos Dağı
Metinler Argonautika Bibliothiki Destan Çemberi Hermetika Delfi özdeyişleri Dionisiaka Homeros ilahileri İlyada İşler ve Günler Odisseia Orfeus ilahileri Theogonia
Tarihçe Miken ilahları Helenistik dinin çöküşü Julianus restorasyonu
g t d

Antik Çağ Yunan Felsefesinde Aristoteles'ten itibaren Yeni Platonculuk'un ortaya çıkmasına kadar geçen döneme Helenistik felsefe adı verilir.

Helenistik dönemdeki felsefe okulları[değiştir | kaynağı değiştir]

Pisagorculuk[değiştir | kaynağı değiştir]

Pisagor tarafından geliştirilen ezoterik ve metafizik inançlar sistemi olan Pisagorculuk, Helenistik felsefedeki hemen hemen tüm okullar üzerinde bir etkiye sahiptir. Biri daha çok matematik ve bilime diğeri ise daha çok Pisagor'un ezoterik öğretilerine dayanan fakat ikisinde de ortaklıklar bulunan iki tip Pisagorculuk gelişmiştir.

• Pisagor
• Hippasos

Sofizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Antik Yunan’da MÖ 5. yüzyılın ikinci yarısından MÖ 4. yüzyılın başlarına değin para karşılığı felsefe öğreten gezgin felsefecilerin (sofistler) oluşturdukları akıma bilgicilik denir.

• Protagoras
• Gorgias
• Antiphos

Kinizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Sofist Gorgias'ın ve daha sonra da Sokrates'in öğrencisi olan Antisthenes'in öğretisi olan Kinizm MÖ 4. yüzyıldan MS 5. yüzyıla kadar devam etmiştir. Kiniklerin temel etik ilkesi erdemdir ve onlara göre erdem insanın özgürlüğünü ve kendi iç bağımsızlığı ile yaşamını sürdürmesidir. Bunun da zenginlik, güç, iktidar, şan, şöhret gibi tüm dünyevi hazlardan uzak durmakla sağlanabileceği görüşündedirler.

• Antisthenes
• Diyojen
• Thebes
• Menippus
• Demetrius

Kirene Okulu[değiştir | kaynağı değiştir]

Platonizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Antik Çağ Yunan filozofu olan Aristokles (Platon, Eflatun) ve hocası Sokrates'in felsefi düşüncelerini içine alan Sokrates sonrası felsefi bir akım.

Peripatatik Okul[değiştir | kaynağı değiştir]

Septisizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Epikürcülük[değiştir | kaynağı değiştir]

Stoacılık[değiştir | kaynağı değiştir]

Stoacılık, MÖ 3. yüzyılda Citiumlu Zeno tarafından kurulmuştur. Kiniklerin etik fikirlerine dayanarak, yaşamın amacının Doğaya uygun yaşamak olduğunu öğretti. Yıkıcı duyguların üstesinden gelmenin bir yolu olarak özdenetim ve metanetin geliştirilmesini savundu.

• Marcus Aurelius (121-180) (En çok tanınanlardan biridir)
• Kıbrıslı Zenon (MÖ 333–263)

Eklektisizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Helenistik dönemde Musevilik[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeni Pisagorculuk[değiştir | kaynağı değiştir]

Helenistik dönemde Hristiyanlık[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeni Platonculuk[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Gökberk, Macit, Felsefe Tarihi, Remzi Kitabevi