French
DeutschGeçmiyor Günler - Vikipedi
Geçmiyor Günler, Türk şair Sabahattin Ali tarafından yazılmış bir şiirdir. Şiir, ilk olarak 1933 yılında "Dağlar ve Rüzgâr" adlı şiir kitabında yayımlanmıştır. "Geçmiyor Günler" şiirinin kaynağı, Sabahattin Ali'nin kendi hayat hikâyesidir. Şair, 1932 yılında "Kuyucaklı Yusuf" romanı nedeniyle tutuklanarak hapse atılmıştır.[1] Şiir, şairin hapishanede geçirdiği günleri anlatmaktadır.[2]
Şiir incelemesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Şiir, dörtlüklerden oluşmaktadır. Her dörtlükte, şairin hapishanedeki yalnızlığı, umutsuzluğu ve zamanla olan mücadelesi anlatılmaktadır. Şiirde, şair, hapishanenin kasvetli atmosferini, çiçeklerin açmadığını, kuşların uçmadığını, yıldızların ışık saçmadığını söyleyerek tasvir etmektedir. Ayrıca, şair, hapishanede geçirdiği günlerin bir türlü geçmediğini, günlerin su gibi akmadığını ifade etmektedir.[3]
Şiirin ilk dörtlüğü:
Bur'da çiçekler açmıyor
Kuşlar süzülüp uçmuyor
Yıldızlar ışık saçmıyor
Geçmiyor günler, geçmiyor
Bu dörtlükte, şair, hapishanedeki yalnızlığını ve umutsuzluğunu anlatmaktadır. Şair, hapishanenin kasvetli atmosferini, çiçeklerin açmadığını, kuşların uçmadığını, yıldızların ışık saçmadığını söyleyerek tasvir etmektedir. Ayrıca, şair, hapishanede geçirdiği günlerin bir türlü geçmediğini, günlerin su gibi akmadığını ifade etmektedir. Şiirin ikinci dörtlüğü:
Avluda volta vururum
Kâh düşünür, otururum
Türlü hayaller görürüm
Geçmiyor günler, geçmiyor
Bu dörtlükte, şair, hapishanede geçirdiği günlerin monotonluğunu anlatmaktadır. Şair, hapishanede volta atarak, düşünerek veya hayal kurarak günlerini geçirmektedir. Ancak, bu monoton hayat, şairin umutlarını ve hayallerini yıkmaktadır. Şiirin üçüncü dörtlüğü:
Dışarıda mevsim baharmış
Gezen dolaşanlar varmış
Günler su gibi akarmış
Geçmiyor günler, geçmiyor
Bu dörtlükte, şair, dışardaki hayatın güzelliğini ve özgürlüğünü özlemektedir. Şair, dışarda mevsimin bahar olduğunu, insanların gezip dolaştığını, günlerin su gibi aktığını söylemektedir. Ancak, şair, kendisi hapishanede olduğu için bu güzellikleri yaşayamamaktadır. Şiirin dördüncü dörtlüğü:
Gönülde eski sevdalar
Gözümde dereler bağlar
Aynada hayalim ağlar
Geçmiyor günler, geçmiyor
Şair, dışarda özgürce yaşayabilmek, sevdiklerini görebilmek ve hayallerini gerçekleştirebilmek hayalleri kurmaktadır. Ancak, bu hayalleri, hapishanedeki hayatı nedeniyle yıkılmaktadır. Şair, dışarda kalan sevdiği insanları hatırlamaktadır. Bu insanlar, şairin geçmişine ait olan güzel anıların bir parçasıdır. Şair, bu sevdaları kalbinde yaşamaktadır. Şiirin son dörtlüğü:
Yanımda yatan yabancı
Her sözü zehir gibi acı
Bütün dertlerin en gücü
Geçmiyor günler, geçmiyor
Bu dörtlükte, şair, hapishanede yanında yatan yabancı bir mahkûmdan bahsetmektedir. Bu mahkûm, şairin umutlarını ve hayallerini yıkan biridir. Şair, bu mahkûmun her sözünün zehir gibi acı olduğunu, onun bütün dertlerinin en büyüğü olduğunu ifade etmektedir.
"Geçmiyor Günler" şiiri, Türk edebiyatında; şairin hapishanedeki yalnızlığını ve umutsuzluğunu en güzel şekilde anlatan eserlerdendir.[4]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "SABAHATTIN ALI". Encyclopédie de l’Islam. 15 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2024.
- ^ ERGÜL, Selim Temo; DİNÇ, Mehmet (29 Nisan 2015). "Sabahattin Ali ve Nûredîn Zaza'nın Öykülerinde Otorite ve İsyan / Authority and Rebellion in Short Stories of Sabahattin Ali and Nûredîn Zaza". MUKADDİME. 5 (2). doi:10.19059/mukaddime.36181. ISSN 1309-6087.
- ^ Ali, Sabahattin (2 Eylül 2021). Dağlar ve Rüzgar. Kapra Yayıncılık. ISBN 978-625-7300-84-1.
- ^ ÇANDIR, Kazım (29 Nisan 2021). "Tahsin Nâhid'in "Bütün Şiirleri"ne İki İlave". Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi (4): 174-187. doi:10.51531/korkutataturkiyat.859267. ISSN 2687-5675.