Fazıl Say - Vikipedi

Fazıl Say
Fazıl Say Avusturya, Salzburg Mozarteum'da albüm kayıtları sırasında, 2019
Doğum14 Ocak 1970 (54 yaşında)
Ankara, Türkiye
EğitimAnkara Devlet Konservatuvarı, Düsseldorf Müzik Yüksek Okulu
MeslekPiyanist, müzisyen, besteci
Evlilik
Gülyar Balcı
(e. 1997; b. 2004)
[1]
Ece Dağıstan
(e. 2019; b. 2022)
[2][3]
Çocuk(lar)Kumru Say
Ebeveyn(ler)Ahmet Say (babası)
Resmî sitefazilsay.com
Müzikal kariyeri
TarzlarKlasik, çağdaş klasik
ÇalgılarPiyano
Ses örneği
noicon
Etkin yıllar1984-günümüz
İlişkili hareketlerSerenad Bağcan

Fazıl Say (d. 14 Ocak 1970, Ankara), Türk klasik batı müziği piyanisti ve besteci.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocukluğu ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

14 Ocak 1970'te Ankara'da dünyaya geldi. Babası, yazar, edebiyatçı ve müzikolog Ahmet Say, annesi eczacı Ayşe Gürgün Özsoyeller'dir. Aynı ismi taşıdığı dedesi Fazıl Say Rosa Luxemburg'un Spartakusbund direniş ekibindeydi.[4] 4 yaşında babası ve annesi boşandı. Dudak damak yarığı ile dünyaya gelen Say, bebeklik döneminde bir ameliyat geçirdi ve yarık dudağı dikildi. Doktorunun üflemeli çalgı çalması önerisi üzerine melodika çalmaya başladı.[5]

Dört yaşında piyanoya başlayan Say, Ankara Devlet Konservatuvarı'nda Üstün Yetenekli Çocuklar için Özel Statüde öğrenim görerek 1987'de konservatuvarın piyano ve kompozisyon bölümlerini tamamladı. Çalışmalarını Alman bursuyla Düsseldorf Müzik Yüksek Okulu'nda sürdürdü. 1991'de konçerto solisti diplomasını alırken, 1992'de Berlin Tasarım Sanatları ve Müzik Akademisi'nde piyano ve oda müziği öğretmenliğine getirildi.

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Sahneye ve televizyona ilk çıkışı 1979 yılında 23 Nisan günü bir çocuk şenliği programında Müjdat Gezen, Sezen Aksu ve Erol Evgin gibi isimlerin konuk olduğu programa 8 yaşında kendi bestesini çalarak çıktı.[6] 1994'te Genç Konser Solistleri Avrupa yarışmasında birincilik kazanan Say, 1995'te New York'ta yapılan kıtalararası yarışmanın da birincisi olarak konser kariyerine başladı. Öte yandan oratoryolar, piyano konçertoları, çeşitli formlarda orkestra, oda müziği ve piyano eserleri, şan ve piyano için şarkı bestelemeye başladı. Bu eserler arasında Nazım ve Metin Altıok Ağıtı başlıklı oratoryolar, 4 piyano konçertosu, Zürih Üniversitesi'nin siparişi üzerine Albert Einstein’ın anısına yazdığı orkestra eseri, Wolfgang Amadeus Mozart'ın 250. doğum yılında Viyana'daki kutlama komitesinin siparişi dolayısıyla bestelenen Patara adlı bale müziği vardı.

Fazıl Say kariyeri boyunca New York Filarmoni, Sankt-Peterburg Filarmoni, Amsterdam Concertgebouw, Viyana Filarmoni, Çek Filarmoni, İsrail Filarmoni, Fransa Ulusal Orkestrası, Tokyo Senfoni gibi orkestralar eşliğinde konser verdi. 2007 Floransa Festivali'nin kapanış konserinde Zubin Mehta'nın yönettiği Floransa Orkestrası ile yirmi bin kişi tarafından izlenen bir açık hava konseri sundu. Yine 2007 yılında Montreux Caz Festivali'nde piyano jürisinin başkanlığını yapan Say'ın, Türk saz şairi Aşık Veysel'in "Kara Toprak" adlı halk şarkısından esinlenerek bestelediği piyano parçasını da içeren aynı başlıklı CD, Amerika Birleşik Devletleri'nde Billboard listelerinde 6. sıraya yükseldi. 2008 yapımı Sivas '93 tiyatro oyununun müziklerinin bestesi de sanatçıya aittir.[7]

Sanatçı, 2017 yılında mezzosoprano Senem Demircioğlu ve piyanist İklim Tamkan’ın ilk albümleri de olan "İlk Atlas"ın kaydında prodüktörlük rolünü üstlenmiş, aynı zamanda burada yer alan iki eserin düzenlemelerini de yapmıştır.[8] Say, daha sonra 2022 yılında Johann Sebastian Bach’ın “Goldberg Variations” eserinden ilhamla klavsen için bestelediği "Goldberg İstanbul"da adlı eseri İklim Tamkan’a ithaf etmiş ve eser Tamkan'ın albümünde yayımlanmıştır.[9][10]

Say, şiir ve edebiyata olan ilgisini sanatına da yansıttı. İlk Şarkılar (2013), Yeni Şarkılar (2015) ve Şu Dünyanın Sırrı albümleri bu ilginin bir ürünüydü.[11][12][13] Albümlerde Serenad Bağcan solist olarak yer aldı ve ikili hem Türkiye'de hem de birçok ülkede konserler verdi. Sanatçı 2015 yılında Nazım Hikmet Korosu'nu kurarak genel müzik direktörlüğünü üstlendi. Koro 29 Ağustos 2015 tarihinde ilk konserini vermiş, Ankara'da Bilkent Odeon Konser Salonu'nda gerçekleşen bu konserde bestecinin Nazım Hikmet Oratoryosu'nu seslendirmiştir.[14][15]

2008'de Avrupa Birliği tarafından "Kültür Elçisi" unvanıyla görevlendirildi.[16]

2023'te Türkiye Cumhuriyeti'nin 100. yılı için, şair Ayten Mutlu’nun "Ver Elini" şiiri üzerine "100. Yıl Marşı" adlı marşı besteledi. Eserin ilk seslendirilmesi 23 Nisan 2023 tarihinde, Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamaları sırasında İzmir’de verdiği konserde gerçekleşti.

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1991: Avrupa Birliği Piyano Yarışması
  • 1994: Genç Konser Solistleri Yarışması Avrupa Birinciliği
  • 1995: Genç Konser Solistleri Yarışması Dünya Birinciliği
  • 1995: Radio France/Beracasa Vakfi Ödülü
  • 1995: Paul A. Fish Vakfı Ödülü
  • 1995: Boston Metamorphosen Orkestrası Solist Ödülü
  • 1995: Maurice Clairmont Vakfı Ödülü
  • 1998: Telerama Ödülü (2001)
  • 1998: RTL Televizyonu Ödülü
  • 2000: Le Monde de la Musique Ödülü
  • 2000: Diapason d’Or (Altın Plak Ödülü)
  • 2000: Classica Ödülü
  • 2000: Le Monde Ödülü
  • 2001: Avusturya Radyo-TV Ödülü
  • 2001: Deutsche Phono Akademie ECHO Ödülü
  • 2010: Yılın Bestecisi Ödülü, Andante Klasik Müzik Ödülleri
  • 2010: Yılın Piyanisti Ödülü, Andante Klasik Müzik Ödülleri
  • 2013: Almanya’nın önemli klasik müzik etkinliklerinden ‘Rheingau Müzik Festivali’nin ödülünü
  • 2013: Echo Müzik Ödülü
  • 2015: Fransa Cumhuriyet Laiklik Komitesi tarafından Uluslararası Laiklik Ödülü
  • 2016: Uluslararası Beethoven İnsan Hakları, Barış, Özgürlük, Yoksullukla Mücadele ve İçselleme Ödülü[17]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Besteleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ankara
  • 1984: Phrigian for Piano
  • 1984: Sonata for Piano
  • 1985: Ballade for Cello and Piano
  • 1985: Preludes for Piano
  • 1985: Preludes for Flute Piano
  • 1986: Guitar Concerto
  • 1986: Suite for Piano
  • 1987: Schwarze Hymnen for Violin and Piano
Düsseldorf
  • 1987: 4 Stücke for Piano
  • 1988: Paganini Jazz 1. Version for Piano
  • 1989: Seidenstrasse for Piano solo
  • 1990: Debussy Preludes Orchestration
  • 1990: Nasreddin Hoca’nın dansları for Piano /Opus 1
  • 1990: Reflections for Piano Violin and Orchestra
  • 1990: Paganini Jazz 2. Version for Piano
  • 1991: 3 Maerchen for Piano and Chamber Orchestra
  • 1991: Alt Anatolisches Tagebuch for Piano
Berlin
  • 1992: Pieces for Piano
  • 1992: Liszt Sonata Orchestration
  • 1993: CD / (SFB) (Scarlatti-Berg-Say)
  • 1993: Symphonia Concertante for Piano and Orchestra /opus 3
  • 1993: AllaTurca Jazz (Mozart) /Opus 5a
  • 1993: Fantasiestücke for Piano /Opus 2
  • 1994: Silk Road for Piano and Chamber Orchestra /Opus 4
  • 1995: 25 Songs / Opus 5d
  • 1995: Cadenza Mozart Kv 467 /Opus 5c
  • 1995: Paganini Jazz 3. Version /opus 5b
New York
  • 1996: CD / Troppenote Records (Say)
  • 1996: Concerto for Guitar in d / Opus 5e
  • 1996: Chamber Symphony / Opus 6
  • 1997: Black Earth for Piano /Opus 8
  • 1997: Sonata for Violin and Piano / Opus 7
  • 1997: Yeni bir Gülnihal Jazz Variations for Piano / Opus 5f
  • 1998: CD / Warner Music (Mozart Sonatas)
  • 1998: Sonata for Piano Silence of Southeast
  • 1999: Gershwin arrangements for sixtett
  • 1999: CD / Teldec (Bach)
  • 1999: 1. Book / UÇAK NOTLARI
  • 2000: CD / Teldec (Gershwin)
  • 2000: CD / Teldec (Stravinski- Le sacre)
  • 2000: Pieces for world jazz quartett
  • 2001: CD / Teldec (Liszt- Tchaikovsky)
  • 2001: Silence of Anatolia Piano Concerto / opus 11
  • 2001: Cadenza Beethoven No 3 / Opus 10
  • 2001: Nazım Oratorio / Opus 9
İstanbul
  • 2002: CD / İmaj (Nazım)
  • 2002: 3 Ballades for Piano / Opus 12
  • 2003: Metin Altıok Ağıtı / Opus 13
  • 2003: CD / Naive (Say/ Black Earth)
  • 2003: CD / İmaj (Metin Altıok ağıtı)
  • 2003: CD / Bilkent (Nazım)
  • 2004: Rhapsodia Uzun ince Yoldayım /Opus 14
  • 2004: Cadenza Mozart KV 537 / Opus 15
  • 2004: CD / Naive (Mozart Concertos)
  • 2005: Thinking Einstein for Piano and Orchestra / Opus 16
  • 2005: Patara Ballet for Ney-flute ,Soprano, Percussions and Piano / Opus 17
  • 2005: Ultimathule Film music / Opus 18
  • 2005: CD / Naive (Beethoven Sonatas)
  • 2005: DVD / İmaj (Nazım Oratorio)
  • 2005: Bach- Say Passacaglia / Opus 19
  • 2005: Summertime Phantasy Gerschwin / Opus 20
  • 2006: Pianist the Wolfy film music / opus 21
  • 2006: CD / Naive (Haydn Sonatas)
  • 2006: DVD / Arthaus (Alla Turca)
  • 2006: İnsan insan film music / Opus 22
  • 2006: CD / Avex (Live in Tokyo)
  • 2007: Fenerbahçe Project / Opus 23
  • 2007: Bach- Say Fantasia in g / Opus 24
  • 2007: CD / Naive (Kopatchinskaja - Say / Beethoven / Bartok /)
  • 2007: 1001 Nights in a Harem Violin Voncerto /opus 25
  • 2008: CD / Naive (Kopatchinskaja - Say 1001 Nights in Harem)
  • 2008: DVD / Avex (Live in Tokyo)
  • 2009: 2. Book / Yalnızlık kederi
  • 2009: Princess of Lykia for 2 Guitars / Opus 26
  • 2009: Film Music Watercolor / Opus 27
  • 2009: İstanbul Symphony / Opus 28
  • 2010: DVD / İmaj (Fenerbahçe Project)
  • 2010: String Quartett / Opus 29
  • 2010: Nirvana Burning Piano Concerto / Opus 30
  • 2010: Concerto for Trompet /Opus 31
  • 2010: Variations for 2 Pianos and Percussion / Opus 32
  • 2010: Tiyatro Müziği ; 7000 yıllık uçan halı / Opus 33
  • 2010: CLEOPATRA for solo Violin / Opus 34
  • 2010: Woodwinds Quintett “Alevi dedeler rakı masasında” / Opus 35
  • 2010: Reductions
  • 2010: Reduction 1; Nazım Oratorio 2010 Version
  • xxxx: Reduction 2; Yeni bir Gülnihal Jazz Variations
  • Klavier Auszug Nirvana Burning
  • Klavier Auszug Trompeten Konzert
  • 2011: Concerto for Clarinet “Khayyam” / Opus 36
  • 2011: Fazıl Say: Pianist – Komponist – Weltbürger by Jürgen Otten (Book)
  • 2011: Fazil Say: Pictures (CD/DVD)
  • 2011: “4 Lieder” – “4 Songs” / Opus 37
  • 2011: Symphony No2 “Mesopotamia” for extra large orchestra / Opus 38
  • 2011: Hezarfen Concerto for Ney and orchestra / Opus 39
  • 2012: “SES” / Opus 40
  • 2012: “Sonata” for Cello and Piano 2012 “4 Cities” (4 Şehir) / Opus 41
  • 2012: Sonata for Clarinet and Piano / Opus 42
  • 2012: 3. Symphony “Universe” Opus 43
  • 2012: 6 Songs / Opus 44
  • 2012: “Water” for Piano and Orchestra / Opus 45
  • 2013: Space Jump for Trio (Piano, Violin, Cello) / Opus 46
  • 2013: İlk Şarkılar / Opus 47
  • 2013: Gezi Park 1 Concerto for two pianos and orchestra / Opus 48
  • 2013: Nietzsche and Wagner for piano / Opus 49
  • 2014: “The Bells” based on a poem by Edgar Allan Poe for choir, soprano, mezzo soprano, piano and percussion / Opus 50
  • 2014: Sait Faik for narrators, piano, string quartet, kanun, kemençe, percussion and 2 mezzo sopranos / Opus 51
  • 2014: Yunus Balığı Sırtındaki Çocuk / Opus 52
  • 2014: New Work for Orchestra / Opus 53
  • 2014: Gezi Park 2 / Opus 54
  • 2014: Gezi Park 3 for Orchestra and Soprano / Opus 55
  • 2014: “Suite” for Alto Saxophone and Piano / Opus 55
  • 2014: “1914” / Opus 56
  • 2014: “Masalların Masalı” / Opus 57
  • 2014: “Göğe Bakma Durağı” / Opus 58
  • 2014: “Bu Bizimki” / Opus 59
  • 2014: “Şey şey şey ve şeylerden” / Opus 60
  • 2015: “Ey Kör” / Opus 61
  • 2015: “Chamber Symphony” / Opus 62
  • 2015: “Four Preludes” for Sax Quartet and Orchestra / Opus 63
  • 2015: “Symphonic Dances” / Opus 64
  • 2015: “Grand Bazaar” / Opus 65
  • 2015: In Memoriam "10.10.2015" No.1 "Sarı Gelin" No.2 / Op. 66
  • 2016: “Ballad” for Alto Saxophone / Opus 67
  • 2016: “Night” for Piano 4 Hands / Opus 68
  • 2016: “China Rhapsody” for Piano and Orchestra / Opus 69
  • 2016:/2017 “Compilations – Arrangements” / Opus 70
  • 2017: “Güz Şarkıları” (Autumn Songs) / Opus 71
  • 2017: The Moving Mansion (Hommage à Atatürk) / Opus 72
  • 2017: “Never Give Up” Cello Concerto / Opus 73
  • 2017: “Hope” Symphony No.4 / Opus 74
  • 2017: “Mother Goddess” Overture for Orchestra / Opus 75
  • 2018: “Flute Concerto” / Opus 76
  • 2018: “Concerto for percussion and orchestra” / Opus 77
  • 2018: Truva Sonatı / Opus 78
  • 2018: “İzmir Suite” / Opus 79
  • 2018: “Sonata for two pianos” / Opus 80
  • 2019: “Ida Ballade · Mount Ida March)” / Opus 81
  • 2019: “Mount Ida Sonata” / Opus 82
  • 2019: “November Nocturnes” / Opus 83
  • 2019: “Flute World” / Opus 84
  • 2020: “Şahmeran” / Opus 85
  • 2020: “Adagio” / Opus 86
  • 2020: Şu Dünyanın Sırrı / Opus 89
  • 2022: “Şükran Türküsü” / Opus 88[18]
  • 2022: Portreler / Opus 101

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. 'Uçak Notları', Müzik Ansiklopedisi Yayınları, Kasım 1999
  2. Yalnızlık Kederi, Doğan Kitap
  3. Metin Altıok Ağıtı, Evrensel Basım Yayın
  4. Akılla Bir Konuşmam Oldu, Doğan Kitap, Kasım 2017
  5. Suya Yazılan, Romancı Yayınları

Nota defterleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. 1987: 'Schwarze Hymnen for violin and piano', Verlag für Musik-Enzyklopaedie
  2. 1990: 'Nasreddin Hoca'nın Dansları (Piyano için)', Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
  3. 1993: 'Fantazi Parçaları (Piyano için)', Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
  4. 1995: 'Paganini Çeşitlemeleri (Piyano için)', Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
  5. 1997: 'Sonat (Keman ve Piyano için)', Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
  6. 1998: 'İpekyolu (Piyano Konçertosu)', Yapı Kredi Yayınları, İstanbul

Albümleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. Piano Sonata K.333 in B flat major
  2. Variations on 'Ah, vous dirais-je, maman' K.256
  3. Piano Sonata K.330 in C major
  4. Piano Sonata K.331 in A major 'Alla Turca
  5. Fantasia in D Minor, K. 397.
  • 'Fazıl Say', Troppenote Recordings
  1. Piano Concerto No.2 "Silk Road"
  2. Chamber Symphony
  3. Two Ballades
  4. Four Dances of Nasreddin Hodja
  5. Fantasy Pieces.
  1. Rhapsody in Blue
  2. Porgy and Bess arrangements...
  1. Le Sacre du Printemps.
  1. French Suite N.6 BWV 817 in E major
  2. Italian Concerto BWV 971 in F major
  3. Prelude and Fugue BWV 543 in A minor
  4. Chaconne in D minor (F. Busoni)
  5. Prelude and Fugue BWV 846 in C major.
  1. Piano Concerto No.1 in B flat minor
  1. Piano Sonata in B minor.
  • 'Johann Sebastian Bach, Teldec Classics International
  1. Italian Concerto BWV 971 in F major
  2. French Suite N.6 BWV 817 in E major
  3. Prelude and Fugue BWV 543 in A minor
  • 'Wolfgang Amadeus Mozart',
  1. Piano Sonata K.331

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Her haliyle Fazıl Say..." Milliyet. 27 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 
  2. ^ "Fazıl Say Ece Dağıstan'la Milano'da nikahlandı". Sanattanyansimalar.com. 25 Ocak 2019. 27 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "Son dakika... Ünlü piyanist Fazıl Say ile Ece Dağıstan boşandı". Cumhuriyet. 30 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 
  4. ^ Say, Ahmet. Ağaçlar Çiçekteydi. Evrensel Basım Yayın. s. 124. 
  5. ^ "Faruk Bildirici, Devrik Rönesansın Çocuğu Fazıl Say, Hürriyet Gazetesi, 18.11.2012". 20 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2013. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020. 
  7. ^ Fazıl say 7 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Özgür lisanslı kaynak|Erişim tarihi: 17 Mart 2014
  8. ^ "Fazıl Say'dan iki olağanüstü müzisyen". Gazete Duvar. 30 Mart 2017. 4 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2023. 
  9. ^ "Fazıl Say'ın ithaf ettiği 'Goldberg İstanbul'da' yayında". Habertürk. 22 Aralık 2022. 4 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2023. 
  10. ^ Hacıoğlu, Uğur Hakan (25 Aralık 2022). "Başka Bir İstanbul: İklim Tamkan'dan Goldberg in İstanbul". CNN Türk. 4 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2023. 
  11. ^ Erciyes, Cem. "Fazıl Say'ın en cesur albümü". Radikal. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2018. 
  12. ^ Doğan, Hızlan. "Fazıl Say olmasaydı..." Hürriyet. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2018. 
  13. ^ "50 yaşımda 51. CD kaydım bugün başlıyor". Cumhuriyet gazetesi, 22 Temmuz 2020. 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2020. 
  14. ^ "Nâzım Hikmet Oratoryosu Bilkent Odeon sahnesindeydi". Andante dergisi, 31 Ağustos 2015. 15 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2017. 
  15. ^ "Nâzım Hikmet Korosu start veriyor". Hürriyet gazetesi, 23 Ağustos 2015. 7 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2017. 
  16. ^ Kültür elçisi 6 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2014
  17. ^ "Fazıl Say, Uluslararası Beethoven Ödülü'nü aldı". NTV. ntv.com.tr. 24 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2016. 
  18. ^ "Fazıl Say'dan 23 Nisan'ın 100. yılı için 'Şükran Türküsü'". Cumhuriyet. 24 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2022. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Fazıl Say
hakkında daha fazla bilgi edinin
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
Vikisöz'de ara Vikisöz'de alıntılar
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Fazıl_Say&oldid=32529227" sayfasından alınmıştır