Baca gazı - Vikipedi

Baca gazı, şömine, fırın, ocak, kazan veya buhar kazanlarından çıkan egzoz gazlarının taşınması için yapılmış bacalar yoluyla atmosfere bırakılan gazdır. Baca gazı terimi büyük çoğunlukla enerji santrallerinde gerçekleştirilen yanma sonrası oluşan egzoz gazını ifade eder. Baca gazlarının bileşimi neyin yakıldığına bağlı olarak değişse de, genellikle büyük oranda azot, fazla oksijen, karbondioksit ve su buharı içerir. Azot ve oksijen yanma tepkimesi için kullanılan havadan gelmektedir. Baca gazları, bunlara ek olarak partiküller (kurum gibi), karbonmonoksit, azot oksitler ve kükürt oksitler gibi kirleticileri de yüzdece küçük miktarlarda içermektedir.^[1]

Çoğu fosil yakıt ortam havasıyla yakılır (saf oksijenle yakma yönteminden farklı olarak). Ortam havası, hacimce yaklaşık %79 oranında azot içerdiğinden^[2][3] esasen yanıcı değildir ve bundan dolayı çoğu fosil yakıtın yanma işlemi sonucunda açığa çıkan baca gazı içeriğinin en büyük kısımını azot oluşturur. Baca gazı içeriğinde azottan sonra gelen en büyük kısım olan karbondioksit, baca gazının hacimce yüzde 10 ila 25'i kadar olabileceği gibi daha fazla oranlarda da bulunabilir. Karbondioksiti hacim bakımından, yakıtta bulunan hidrojenin atmosfer koşullarındaki oksijenle yanması sonucu oluşan su buharı takip eder. Bacalardan çıkan gazlarda gözlemlenen "dumanın" çoğu, soğuk havayla temas ederken bulutlar oluşturan bu su buharıdır.^[1]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• AP 42 Compilation of Air Pollutant Emission Factors
• Karbon yakalama ve depolama
• Emisyon standardı
• Egzoz gazı
• Baca gazından yakıta dönüşüm
• Baca gazından kükürt giderimi
• Entegre gazlaştırma kombine çevrim (genellikle IGCC olarak kısaltılır)
• Çöp gazı

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]