French
DeutschŞehzade Ahmed Nuri - Vikipedi
| Şehzade Ahmed Nuri | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 19 Aralık 1878 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 7 Ağustos 1944, (65 yaşında) Nice, Fransa |
| Eş(ler)i | Fahriye Hanım |
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı |
| Babası | II. Abdülhamid |
| Annesi | Bedrifelek Kadınefendi |
| Dini | İslam |
Şehzade Ahmed Nuri (Osmanlıca: شہزادہ احمد نوری); (19 Aralık 1878 – 7 Ağustos 1944), Sultan II. Abdülhamid ve eşi Bedrifelek Kadıefendi'nin üçüncü oğlu olan Osmanlı şehzadesidir.
Saltanat ailesi Mart 1924'te ihracının ardından, Nuri ve eşi Fransa'nın Nice kentine yerleşti.[1] 14 Ocak 1925'te tanınmış bir Türk-Yahudi avukat olan Sami Günzberg'e vekalet vererek, kendisine Türk topraklarında ve başka yerlerde bulunan binaları, arazileri, madenleri, Abdülhamid'in bıraktığı imtiyazları geri alması için yetki verdi.[2] Sürgünde, prens mali sıkıntılara düştü. Yıldız'daki villasına el konuldu ve Feneryolu'ndaki villadan gelen para kısa sürede tükendi. Bu arada Nice'de tanıştığı genç bir Rum ona belli bir miktar para vererek yardım etti.[1]
Nişanları[değiştir | kaynağı değiştir]
- Hanedan-ı Âli Osman Nişanı, Mücevherli[3]
- İftihar Nişanı, Mücevherli[3]
- İmtiyaz Nişanı, Mücevherli[3]
- Osmaniye Nişanı, Mücevherli[3]
- Mecidiye Nişanı, Mücevherli[3]
- Gümüş İmtiyaz Madalyası[3]
- Altın İmtiyaz Madalyası[3]
- Altın Liyakat Savaş Madalyası[3]
- Altın Liyakat Madalyası[3]
- Altın Hicaz Demiryolu Madalyası[3]
- Altın İmtiyaz Savaş Madalyası[3]
- Altın Iftikhar Sanayi Madalyası[3]
- Altın Yunan Savaş Madalyası[3]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "SULTAN HAMİD'İN AÇLIKTAN ÖLEN ŞEHZÂDESİ: AHMED NURİ EFENDİ". ekrembugraekinci.com. 6 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2021. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "One of the most spectacular lawsuits ever launched": Abdülhamid's heirs, his lands and the land case in Palestine, 1908-1950. 2010. s. 138.
- ^ a b c d e f g h i j k l m Salnâme-i Devlet-i Âliyye-i Osmanîyye, 1333-1334 Sene-i Maliye, 68. Sene. Hilal Matbaası. 1918. s. 64-65.