Zenon Szulc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenon Szulc
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1929
Gizałki

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Zenon Szulc (ur. 16 stycznia 1929 w Gizałkach) – polski polityk, poseł na Sejm PRL VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie wyższe techniczne na Politechnice Wrocławskiej. Do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił w 1954. W latach 1959–1974 był członkiem Komitetu Powiatowego PZPR w Poznaniu, w okresie 1962–1964 członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu, w latach 1964–1968 członkiem Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej w Poznaniu, w okresie 1960–1974 członkiem egzekutywy KP PZPR w Poznaniu. Od 1975 zasiadał w egzekutywie KW PZPR w Pile. Podjął pracę w Wojewódzkim Biurze Projektów we Wrocławiu, potem został głównym energetykiem we Wrocławskiej Fabryce Superfosfatu. W 1955 przeniesiony na stanowisko głównego mechanika w Poznańskich Zakładach Nawozów Fosforowych, gdzie 1957–1973 był dyrektorem naczelnym. W 1974 objął funkcję dyrektora Pilskich Zakładów Włókien Chemicznych. Został autorem siedmiu patentów. W latach 1980–1985 pełnił mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji w okręgu pilskim z ramienia PZPR. Zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii, Komisji Przemysłu Lekkiego, Komisji Do Spraw Samorządu Pracowniczego Przedsiębiorstw oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]