Zenon Feliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenon Feliński (ur. 29 listopada 1898 w Tarnowie, zm. 23 czerwca 1971 w Krakowie) – polski pedagog muzyczny oraz skrzypek.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem Otakara Ševčika, Carla Flescha i R. Pollacka. W latach 1920−1939 dał wiele koncertów w Europie. Nauczał w Szwajcarii, Austrii i w Niemczech. Od 1945 roku nauczał w różnych szkołach muzycznych w Katowicach, Sopocie, na Akademii muzycznej w Krakowie oraz od 1956 roku w Warszawie. Opracował liczne dzieła na skrzypce, które do dziś są wydawane przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.

Napisał kilka książek o pedagogice skrzypiec m.in.: 

• Uwagi o interpretacji utworów skrzypcowych J.S. Bacha (1953)
• Uwagi o interpretacji utworów skrzypcowych W.A. Mozarta (1956)
• Zasady gry skrzypcowej (1957, we współpracy z H. Gaertnerem)
• Współczesne problemy dydaktyki skrzypcowej (1968)

 Uczniowie [edytuj | edytuj kod]

• Henryk Palulis
• Karol Teutsch
• Antoni Cofalik
• Henryk Jarzyński
• Mieczysław Małecki
• Bolesław Bieniasz^[1]
• Fryderyk Sadowski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Encyklopedia muzyki. Suplement, Kraków: Państwowe Wydawnictwo Muzyczne, 2001
• Antoni Cofalik, Ukochałem skrzypce, Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ Nauki Humanistyczne, Nr specjalny 4 (1/2013)