Zbrodnie w Jarosławiczach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbrodnia w Jarosławiczach

Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę)
Miejsce	Jarosławicze
Data	22 maja lub 18 czerwca 1943
Liczba zabitych	co najmniej 57
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia
Położenie na mapie Polski w 1939 Zbrodnia w Jarosławiczach
50°37′48″N 25°27′00″E/50,630000 25,450000
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbrodnie w Jarosławiczach – zbrodnie na polskich oraz ukraińskich mieszkańcach wsi Jarosławicze dokonane przez oddział UPA oraz niezrzeszonych Ukraińców zamieszkałych we wsi.

Jarosławicze były wsią ukraińską, zamieszkaną ponadto przez kilkanaście rodzin polskich, a do roku 1941 lub 1942 także przez pojedyncze żydowskie. Oddziały UPA pojawiały się w miejscowości już w styczniu, lutym i maju 1943, jednak za każdym razem rezygnowały z napadu lub wyrządzały jedynie pomniejsze straty materialne. Według wspomnień zgromadzonych przez Władysława i Ewę Siemaszków, rankiem 22 maja lub 18 czerwca tego samego roku doszło do zmasowanego ataku na wieś, w czasie którego oddział UPA zamordował, w kilku przypadkach z użyciem tortur, co najmniej 54 Polaków. Zginęło również troje Ukraińców, którzy wcześniej czynnie pomagali Polakom. Pojedyncze osoby zdołały uciec z miejsca napadu. Następnego dnia Stanisław Żukowski, który w czasie masakry zdołał uratować się ucieczką, w towarzystwie stryja, mieszkańca Dubna, wrócił na miejsce zdarzenia w celu dokonania oceny sytuacji. Na miejscu obydwaj zostali zaatakowani i zabici przez miejscowych Ukraińców. Inni Polacy, którzy uciekli z Jarosławicz, otrzymali pomoc od czeskich mieszkańców sąsiedniej wsi Krupa Graniczna.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 65-66, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .