Zbigniew Kiliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Kiliński
Ilustracja
Zbigniew Kiliński w balecie „Koncert e-moll” Fryderyka Chopina, ok. 1937 r.
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1919
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1993
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Zbigniew Kiliński w okresie powojennym
Grób Zbigniewa Kilińskiego na cmentarzu Bródnowskim

Zbigniew Kiliński (ur. 6 sierpnia 1919 w Warszawie, zm. 13 grudnia 1993 tamże) – polski tancerz, choreograf.

Od 1932 był solistą baletu założonego przez Feliksa Parnella, od 1937 do 1939 był pierwszym solistą w Polskim Balecie Reprezentacyjnym utworzonym przez Leona Wójcikowskiego. Po 1945 był tancerzem i choreografem w warszawskim Teatrze Wielkim. Przez wiele lat był choreografem Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”, a także kierownikiem artystycznym Państwowej Średniej Szkoły Baletowej. Był zasłużonym członkiem Związku Artystów Scen Polskich.

Wśród licznych nagród i odznaczeń należy wyróżnić:

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 49D-IV-24)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 206 ISBN 978-83-920764-0-0

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]