French
DeutschZbigniew Żyszkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektroakustyka | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1946-1980 |
| Odznaczenia | |
      | |
Zbigniew Marian Żyszkowski (ur. 10 czerwca 1910 w Warszawie, zm. 28 września 1988 we Wrocławiu) – profesor, inżynier elektroakustyk, pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej i twórca tutejszej szkoły elektroakustyki.
Po ukończeniu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1934 uzyskując stopień inżyniera elektryka. Po studiach podjął pracę w stołecznych Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych, gdzie do wojny w 1939 zajmował się problemami związanymi z elektroakustyką. Po wybuchu wojny trafił do Anglii; tam od 1942 pracował w Instytucie Łączności Admiralicji Brytyjskiej.
Po powrocie do kraju w 1946 przyjechał do Wrocławia, gdzie podjął pracę jako adiunkt, a później zastępca profesora w Katedrze Teletransmisji Przewodowej (początkowo zwanej Katedrą Techniki Przenoszenia Przewodowego) utworzonej w 1950. W 1954 zostaje profesorem nadzwyczajnym. Od 1958 do 1959 był prorektorem uczelni. Podczas wydarzeń Marca 1968, wraz z innymi profesorami ówczesnego Wydziału Łączności (później przekształconego w Wydział Elektroniki) – Marianem Suskim i Tadeuszem Tomankiewiczem – wziął udział w demonstracjach studenckich[1]. Od 1968 był pierwszym dyrektorem (do 1977) Instytutu Telekomunikacji i Akustyki PWr[2], gdzie równocześnie (od 1968 do 1976) był kierownikiem Zakładu Elektroakustyki[3]. Do emerytury, na którą przeszedł w 1985, prowadził Seminarium Elektroakustyki. W latach 1964–1981 należał do PZPR[4].
Członek Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk. Spośród licznych publikacji i dziesięciu książek, których był autorem, najważniejsza jest jego monografia "Podstawy elektroakustyki".
W grudniu 2005 sali konferencyjnej Rady Instytutu Telekomunikacji, Teleinformatyki i Akustyki (nr 105, I piętro w budynku C-5 przy ul. Janiszewskiego 7/9) nadano imię prof. Zbigniewa Żyszkowskiego.
W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, tytułem Zasłużonego Nauczyciela[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ relacja jednego z organizatorów strajku studenckiego w marcu 1968, Wacława Jakackiego ("Pryzmat", nr 140)
- ↑ po połączeniu w 1968 grupy katedr działających na Wydziale Elektroniki
- ↑ zakłady powołano równocześnie w 1968 w miejsce katedr
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1170. ISBN 83-223-2073-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- biogram Zbigniewa Żyszkowskiego autorstwa prof. Wojciecha Majewskiego, październik 2009. [dostęp 2011-08-30].