Zarządcy Lwowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lista zarządców Lwowa w charakterze formalnym burmistrza, prezydenta bądź mera miasta.

W pierwszym okresie (do 1772) miasto leżało na terenie Korony w ramach Rzeczypospolitej, w latach 1772-1918 w Królestwie Galicji i Lodomerii (zabór austriacki), w tym jako kraj koronny Austro-Węgier (autonomia galicyjska) 1866-1918, od 1918 do 1945 w II Rzeczypospolitej (w latach 1939-45 pod okupacjami: ZSRR, III Rzeszy i ponownie ZSRR), po II wojnie światowej w Ukraińskiej SRR w ramach ZSRR (1945-1991), a od 1991 na Ukrainie.

Rzeczpospolita Obojga Narodów[edytuj | edytuj kod]

Monarchia HabsburgówZabór austriacki[edytuj | edytuj kod]

Burmistrzowie
Prezydenci Lwowa

II Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

Wiceprezydenci

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Okupacja sowiecka
  • Fiodor Jeremenko - przewodniczący Tymczasowego Zarządu Miasta (od 27 września 1939), przewodniczący Prezydium Rady Miejskiej (10 grudnia 1939 - 30 czerwca 1941)[6]
Okupacja niemiecka

Ukraińska SRR[edytuj | edytuj kod]

Po wcieleniu Lwowa do ZSRR[8] i przyłączeniu do terytorium USRR stanowisko prezydenta Lwowa, wybieralnego przez Radę Miejską zostało zlikwidowane. Miastem rządzili przewodniczący Prezydium Rady Miejskiej Lwowa (Голови міськвиконкому).

  • Pawło Bojko (1944–1945)
  • Petro Taran (1945–1948)
  • Wasyl Nikołajenko (1948–1951)
  • Kostiatyn Bojko (1951–1956)
  • Petro Owsianko (1956–1958)
  • Spirydon Bondarczuk (1958–1959)
  • Wasyl Nikołajenko (1959–1961)
  • Roman Zawerbnyj (1961–1963)
  • Apołłon Jagodzinski (1963–1971)
  • Roman Musiejewski (1971–1975)
  • Wjaczesław Sekretariuk (1975–1980)
  • Wołodymyr Pechota (1980–1988)
  • Bohdan Kotyk (1988–1991)

Ukraina[edytuj | edytuj kod]

Po powstaniu niepodległej Ukrainy do 1998 zachowany był zmodyfikowany system obowiązujący w czasach USRR (przewodniczący prezydium Rady Miejskiej, połączony z funkcją przewodniczącego Rady). Od 1998 wybierany w demokratycznych wyborach bezpośrednich mer Lwowa jest jednocześnie przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej (tzw. miskwykonkomu) i przewodniczącym Rady Miasta Lwowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Ostrowski. Pośmiertne wspomnienie. „Biuletyn”. Nr 2 (13), s. 75, Listopad 1967. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. Budżet gminy miasta Lwowa uchwalony na Komisji budżetowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 58 z 13 marca 1937. 
  3. Manifestacja społeczeństwa polskiego w sprawie Gdańska. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936. 
  4. Z Tadeuszem Krzyżewski rozmawia Janusz M. Paluch. „Cracovia Leopolis”. 4 (36), s. 18, 2003. ISSN 1234-8600. 
  5. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 95, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie. 
  6. Grzegorz Hryciuk, Polacy we Lwowie 1939-1944. Życie codzienne., Warszawa: Wyd. Książka i Wiedza, 2000, s. 19, 27, ISBN 83-05-13148-3, OCLC 69529558.
  7. Grzegorz Hryciuk, Polacy we Lwowie 1939-1944. Życie codzienne., Warszawa: Wyd. Książka i Wiedza, 2000, s. 194, 216, ISBN 83-05-13148-3, OCLC 69529558.
  8. Umowa graniczna pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku w Wikiźródłach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]