Zapalenie błony śluzowej żołądka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zapalenie błony śluzowej żołądka

Gastritis
Klasyfikacje
ICD-10	K29.0
ICDO	M124.12

Zapalenie błony śluzowej żołądka, właściwie zapalenie żołądka^[a] (łac. gastritis, od greckiego γαστήρ gaster, żołądek) – stan, w którym dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej żołądka przez różne czynniki etiologiczne wywołujące reakcję zapalną.

W 1990 wprowadzono klasyfikację zapaleń żołądka opartą na systemie Sydney (początkowo kwestionowanym, głównie w Stanach Zjednoczonych, i poprawionym w 1994)^[1], który wyróżniał:

• zapalenie żołądka ostre
  • krwotoczne
  • ostre, wywołane przez Helicobacter pylori
  • ropne
• zapalenie żołądka przewlekłe
  • przewlekłe zapalenie niezanikowe, wywołane przez Helicobacter pylori
  • autoimmunologiczne zapalenie zanikowe
  • zapalenie zanikowe o etiologii innej niż autoimmunologiczna
• szczególne rodzaje zapaleń
  • chemiczne (reaktywne)
  • eozynofilowe
  • spowodowane napromienianiem
  • limfocytowe (w przebiegu celiakii, polekowe)
  • nieinfekcyjne ziarniniakowe (choroba Crohna, sarkoidoza, ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń i inne)
  • infekcyjne
    • bakteryjne
    • wirusowe
    • grzybicze
    • pasożytnicze
    • kiłowe

Niektórzy autorzy terminu „zapalenie żołądka” (gastritis) używają jedynie w odniesieniu do rzeczywistych stanów zapalnych (infekcyjnych lub immunologicznych), natomiast do innych stosują określenie „gastropatia”.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 775. ISBN 83-7430-031-0.