Zaćmienie Słońca z 19 sierpnia 1887 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mapa zaćmienia

Zaćmienie Słońca z 19 sierpnia 1887 - całkowite zaćmienie Słońca widoczne w pasie od północnych Prus przez Imperium Rosyjskie (w tym Królestwo Polskie) aż po Mandżurię, Japonię i północno-zachodni Pacyfik. Osiągnęło swoje maksimum na Zabajkalu, gdzie faza całkowita trwała 3 minuty 50 sekund[1]. Było widoczne jako zaćmienie częściowe na znacznej części Europy, Bliskiego Wschodu, Azji i Arktyki.

Zaćmienie to było inspiracją dla Bolesława Prusa do napisania powieści Faraon[2]. Pisarz obserwował zjawisko w Mławie[3]. Zaćmienie obserwował także pisarz Stefan Żeromski, który przebywał wówczas w Szulmierzu[2]. W obu miejscach niebo było jednak całkowicie zachmurzone[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Solar Eclipse Search Engine
  2. ↑ a b Gdy dzień zmienia się w noc
  3. ↑ Nasz patron Bolesław Prus
  4. ↑ Jerzy M. Krainer, Polskie obserwacje zaćmień Słońca, 2000

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zaćmienie_Słońca_z_19_sierpnia_1887&oldid=68618095”