Z (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z
Ilustracja
Gatunek

thriller polityczny

Data premiery

26 lutego 1969

Kraj produkcji

Algieria
Francja

Język

francuski

Czas trwania

127 minut

Reżyseria

Costa-Gavras

Scenariusz

Jorge Semprún
Costa-Gavras
na podstawie powieści
Wassilisa Wassilikosa

Główne role

Yves Montand
Irene Papas
Jean-Louis Trintignant

Muzyka

Mikis Theodorakis

Zdjęcia

Raoul Coutard

Scenografia

Jacques D'Ovidio

Kostiumy

Piet Bolscher

Montaż

Françoise Bonnot

Zalgiersko-francuski thriller polityczny z 1969 roku w reżyserii Costy-Gavrasa. Scenariusz był oparty na podstawie powieści o tym samym tytule z 1966 roku autorstwa Wassilisa Wassilikosa. W 1970 film został nagrodzony Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego i za montaż.

Film nakręcony został głównie w Algierze.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Akcja toczy się w nieokreślonym kraju śródziemnomorskim (wiele aluzji wskazuje na Grecję lat 60.). Policja bezpieczeństwa prawicowego reżimu wojskowego zwalcza lewicową opozycję. Lewicowy deputowany po wygłoszeniu przemówienia na rzecz rozbrojenia nuklearnego zostaje uderzony śmiertelnie pałką, ale tak, by wyglądało to na wypadek drogowy zawiniony przez pijanego kierowcę.

Szpitalna sekcja zwłok przeczy jednak takiej możliwości. Sędzia śledczy i towarzyszący mu fotoreporter znajdują dość dowodów, by postawić w stan oskarżenia zarówno dwóch bezpośrednich sprawców, jak też czterech wysoko postawionych oficerów żandarmerii wojskowej.

Sprawa zostaje jednak wyciszona: prokurator zostaje wymieniony, kluczowi świadkowie giną w podejrzanych okolicznościach, zabójcy, choć skazani za morderstwo, dostają dość krótkie wyroki, oficerowie otrzymują tylko naganę, bliscy współpracownicy Deputowanego giną albo zostają deportowani, fotoreporter zostaje skazany na karę więzienia za ujawnienie zastrzeżonych dokumentów.

W napisach końcowych wymienione zostają rzeczy zakazane przez juntę: ruchy na rzecz pokoju i rozbrojenia nuklearnego, strajki, związki zawodowe, długie włosy u mężczyzn, Beatlesi, inna muzyka nowoczesna i popularna, Sofokles, Lew Tołstoj, Ajschylos, pisanie, że Sokrates był homoseksualistą, Eugène Ionesco, Jean-Paul Sartre, Anton Czechow, Harold Pinter, Edward Albee, Mark Twain, Samuel Beckett, izba adwokacka, socjologia, zagraniczne encyklopedie, wolna prasa i nowatorskie nauczanie matematyki. Zakazana jest też litera Z, oznaczająca dla opozycji symbolicznie "Ζει" = "on (Lambrakis, a szerzej duch oporu) żyje". Pierwowzorem ofiary zamachu był bowiem Grigoris Lambrakis, zabity w 1963 roku.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

i inni

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]