Złote czasy radia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Złote czasy radia – amerykański komediodramat z 1987 roku, opowiadający o życiu Amerykanów w czasach, gdy radio było najpopularniejszym medium domowym, czyli na przełomie lat 30. i 40. XX wieku.

Główne role[edytuj | edytuj kod]

• Seth Green – Joe
• Michael Tucker – Ojciec
• Josh Mostel – Abe
• Renée Lippin – Ciocia Ceil
• William Magerman – Dziadek
• Leah Carrey – Babcia
• Joy Newman – Ruthie
• Hy Anzell – Pan Waldbaum
• Judith Malina – Pani Waldbaum
• Dianne Wiest – Bea
• Mia Farrow – Sally White
• Danny Aiello – Rocco
• Jeff Daniels – Biff Baxter
• Woody Allen – narrator (głos)

i inni

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Narrator opowiada historię swojego dzieciństwa w Nowym Jorku od późnych lat 30. XX wieku do końca roku 1944. Wtedy radio było nie tylko rozrywką i źródłem informacji. Łączyło ludzi niezależnie od zajmowanej pozycji społecznej, czy przynależności do grupy etnicznej. Film opowiada o niezamożnej żydowskiej rodzinie z rejonu Rockaway Beach, nowojorskiej dzielnicy Queens. W tej rodzinie pełno ciotek i wujków ze swoimi nawykami, marzeniami i zabawnymi zwyczajami. Razem z sąsiadami słuchają radia. Każdy z nich ma swoją ulubioną audycję radiową: mały Joe uwielbia Mściciela w masce, ciotka Cecil lubi słuchać brzuchomówcy, a Ruthie naśladuje brazylijską piosenkarkę Carmen Mirandę. Czasami radio ingeruje w życie. Ciotkę Beę porzucił chłopak, kiedy radio nadawało Wojnę światów Orsona Wellesa.

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Oscary za rok 1987

• Najlepszy scenariusz oryginalny – Woody Allen (nominacja)
• Najlepsza scenografia i dekoracje wnętrz – Santo Loquasto, Carol Joffe, Leslie Bloom, George DeTitta Jr. (nominacja)

Nagrody BAFTA 1987

• Najlepsza scenografia – Santo Loquasto
• Najlepsze kostiumy – Jeffrey Kurland
• Najlepszy film – Robert Greenhut, Woody Allen (nominacja)
• Najlepszy scenariusz oryginalny – Woody Allen (nominacja)
• Najlepszy dźwięk – Robert Hein, James Sabat, Lee Dichter (nominacja)
• Najlepszy montaż – Susan E. Morse (nominacja)
• Najlepsza aktorka drugoplanowa – Dianne Wiest (nominacja)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Woody Allen, Stig Björkman: Woody według Allena. tł. Anita Piotrowska. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, 1998, seria: Autobiografie. ISBN 83-7006-662-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Złote czasy radia w bazie IMDb (ang.)
• Złote czasy radia w bazie Filmweb