Ye Jianying – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Ye.

Ye Jianying

叶剑英

marszałek (元帥)
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1897 Guangdong, Chiny
Data i miejsce śmierci	22 października 1986 Pekin, Chiny
Przebieg służby
Siły zbrojne	Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza
Główne wojny i bitwy	Długi Marsz
Późniejsza praca	polityk
Odznaczenia

Ye Jianying

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1897 Guangdong
Data i miejsce śmierci	22 października 1986 Pekin
Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Okres	od 5 marca 1978 do 18 czerwca 1983
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Song Qingling[1]
Następca	Peng Zhen[2] Li Xiannian[3]
Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin[4]
Okres	od 30 sierpnia 1973 do 12 września 1982
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Hua Guofeng
Minister obrony narodowej Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 17 stycznia 1975 do 26 lutego 1978
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Lin Biao
Następca	Xu Xiangqian
Multimedia w Wikimedia Commons

Ye Jianying (ur. 28 kwietnia 1897, zm. 22 października 1986) – chiński wojskowy i polityk komunistyczny, formalna głowa państwa w latach 1978–1983.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Był prodziekanem wojskowej Akademii Whampoa. W 1924 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. W czasie wojny domowej z Kuomintangiem w latach 1927–1937 jeden z głównych dowódców sił komunistycznych. Był jednym z twórców planu Długiego Marszu i jego uczestnikiem.

Od 1945 roku członek KC KPCh, w 1955 roku został marszałkiem ChRL. Od 1966 roku członek Biura Politycznego Partii.

Stronnik Deng Xiaopinga; w 1976 roku jako głównodowodzący armii zorganizował aresztowanie bandy czworga i przekonał do tego kroku Hua Guofenga.

W latach 1978–1983 jako Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych był formalnie głową państwa. 30 września 1981 roku jako jeden z pierwszych chińskich polityków podjął kwestię pokojowego zjednoczenia z Tajwanem; 9-punktowa deklaracja Ye stała się później podstawą doktryny jeden kraj, dwa systemy.

Po 1985 roku wycofał się z polityki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.brak strony w książce